عیسی (علیه السلام) در انجیل با زبان تشبیه با شاگردان خود صحبت می کرد و می گفت:

برزگر وقتی «بذر» را در زمین پاشید و پس از مدتی در کنار بذر علفهای هرزه نیز روییدند، او می بیند اگر بخواهد علف های هرزه را ریشه کن کند، گندمها نیز ریشه کن خواهند شد، صبر می کند تا مزرعه به بار بنشیند و علفهای هرزه نیز مجال رشد پیدا می کنند. آن وقت در فصل پاییز همه را درو کرده آنها را با هم می کوبد، آن گاه از هم جدا می سازد.»

شاگردان عیسی علیه السلام از او خواستند تا مثال را تاویل کند. در مقام توضیح، گفت:

اگر خداوند #فسادی را که مفسدین در عالم مرتکب می شوند ریشه کن کند، به مؤمنین نیز صدمه می رسد. از این رو مهلت میدهد، دوره تمام شود و هر کدام به فعلیت برسند، تا در #قیامت حساب هر کس را در اختیار او قرار دهند.»

عیسی (علیه السلام ) در مقام تشبیه نمی خواهد با استناد به عمل برزگر، صحت و حتمی بودن عمل خدا را اثبات کند، بلکه می خواهد شاهد این مساله برهانی مبتنی به اقتضای #عدل و #حکمت_الهی را در اعمال مردم بیان کند.

? کتاب تمثیلات اعتقادی آیت الله حائری شیرازی صفحه ی 49

عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ _{( 1و 2 سوره نبأ )}

از چه از هم مى‏ پرسند از خبرى بزرگ

محمد ابن یحیی از ابى حمزه گويد: به امام باقر علیه السلام عرض كردم:

قربانت، شيعه از شما تفسير اين آيه را مى‏خواهد (1 سوره نبأ):عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ

فرمود: اختيار با من است، اگر بخواهم به آنها خبر مى‏دهم و اگر بخواهم خبر نمى‏دهم،

سپس فرمود: ولى من به تو از تفسيرش خبر مى‏دهم، اين در باره اميرالمؤمنين است‏.

امير المؤمنين علیه السلام مى‏فرمود: براى خدای عز و جل آيه ‏اى از من بزرگتر نيست و براى خدا نبأى نيست كه از من اعظم باشد.[1]

عبد الله بن كثير از امام صادق علیه السلام در تفسير قول خدا تعالى: «از چه يك ديگر را پرسند، از خبرى بزرگ» فرمود: خبر بزرگ ولايت است و پرسيدم از آن حضرت از قول خدا (44 سوره كهف): «در آنجا است ولايت براى خدا بر حق» فرمود: ولايت‏ امير المؤمنين علیه السلام[2]

في تفسير علي بن إبراهيم حدثني أبى عن الحسين بن خالد عن أبى الحسن الرضا عليه السلام فيقوله: «عَمَّ يَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِيمِ»

قال:قال أميرالمؤمنين عليه السلام:مالله نبأ أعظم منى،و مالله آية أكبر منى[3]

و في الكافي عن الصادق علیه السلام في هذه الآية قال النَّبَإِ الْعَظِيمِ الولاية و عن الباقر علیه السلام سئل عن تفسير عَمَّ يَتَساءَلُونَ فقال هي في امير المؤمنين علیه السلام كان امير المؤمنين علیه السلام يقول ما للَّه عزّ و جلّ آية هي اكبر منّي و لا للَّه نبأ أعظم منّي.[4]

و في العيون عنه عن أبيه عن آبائه عن الحسين بن عليّ علیهم السلام قال : قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله لعليّ علیه السلام يا عليّ انت حجّة اللَّه و انت باب اللَّه و انت الطريق الى اللَّه و انت النبأ العظيم و انت الصراط المستقيم و انت المثل الأعلى الحديث.

[1]. تفسیر نور الثقلین جلد 5 (نوشته ی شیخ عبد علی بن جمعة العروسی الحویزی)

[2]. همان

[3]. همان

[4]. تفسیر صافی جلد 5 (نوشته ی فیض کاشانی)

شیعه نیوز

امام باقر علیه السلام:

تَزَیَّن للّه‏ِِ بِالصِّدقِ فِی الأعمالِ

با راست کردارى، خود را براى خدا بیاراى.

گزیده تحف العقول، ح ۱۳۵

رهبر انقلاب در #پیام_حج۹۸:

 تبادل دانسته‌ها و داشته‌ها میان مردم کشورها و مناطق دور از هم، و تعمیم آگاهی‌ها و تجربه‌ها، و خبرگیری از وضع و حال یکدیگر، و زدودن بدفهمی‌ها و نزدیک کردن دلها و انباشتن توانها برای مقابله با دشمنان مشترک، دستاورد حیاتی و بسی بزرگ حج است که با صدها گردهمایی مرسوم و معمول نمیتوان آن را به دست آورد.

۹۸/۵/۱۴

امام باقر علیه السلام:

اُطلُب بَقاءَ العِزِّ بِإماتَةِ الطَّمَعِ؛

پایدارى عزّت را با میراندن طمع بجوى.

[ تحف العقول، ص ۲۸۶.]

حجت الاسلام عالی:

چه کسانی بدون حساب به بهشت میروند؟

منبع: باشگاه خبرنگاران

حجت الاسلام «مسعود عالی»:

منتهی توحید و بندگی که حتما باید تحت سرپرستی و ولایت یک معصوم(ع) باشد، بدون ولایت، توحید هم خاصیت خود را از دست می دهد.

این استاد اخلاق ادامه داد: اگر یک رهبری که تمام راه این بندگی را تا آخر رفته و تمام پیچ و خم های آن را می داند، دستگیری نکند شکی نیست که فرد نمی تواند به توحید برسد و به انحراف کشیده می شود و توحید تبدیل به توحید وهابی ها می شود که با وحشی گری تمام آدم می کشند، آبروی دین و اسلام و مذهب را می برند و اسم خودشان را مسلمان می گذارند.

ادامه »

استاد حسین انصاریان:

فهم «علم حضوری» پروردگار و «علم لدنّی» و «الهامی» اهل بیت(ع)، ایمان و یقین ما را زیاد می کند و عامل حفظ ما از انحرافات فکری، اخلاقی و عملی می شود.

وی، آیه ای دربارۀ علم پروردگار بیان کرد و گفت: خداوند در آیه 18 سوره حشر می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ» چرا این آیه خطاب به مردم مؤمن است و یا ایها الناس ندارد؟ چون روشن است به فرمودۀ خود قرآن در طول تاریخ اکثر مردم رویگردان از حقایق بودند، علتش را پروردگار در یک آیه بیان می کند و آن این است که انسان همیشه دوست دارد مانعی بر سر راه نداشته باشد و امر و نهی به او نشود، او را از آنچه که دلش می خواهد باز ندارند.

حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، مانع پذیرفتن حقایق الهیه می شود

استاد حوزه ادامه داد: حکومتِ خواسته های نامشروع بر وجود انسان، انسان را از پذیرفتن حقایق الهیه مانع می شود؛ اما اهل ایمان در دورۀ تاریخ یک جمعی و گروهی بودند که مطالب الهی را قبول داشتند و در حد گنجایش ظرفیتشان هم آن حقایق را عمل می کردند، خدا را دوست دارند، خیر دنیا و آخرت خود را می خواهند و آمادگی دارند فرمان خدا را بشنوند، لذا به این گروه خطاب می کند چون این گروه را دوست دارد و مورد محبتش هستند. نمونۀ این مؤمنان هم در ایران امثال شما هستند، در تهران و همۀ شهرها و مناطق مختلف وجود دارند که مایل به خیر دنیا و آخرتشان هستند، پروردگار، انبیا، ائمه(ع) و قرآن را دوست دارند و در حدی آمادۀ پذیرفتن خواستۀ به حق خداوند هستند.

ادامه »

امام على علیه السلام:

أعدَلُ السِّیرَةِ أن تُعامِلَ النّاسَ بِما تُحِبُّ أن یُعامِلُوکَ؛

عادلانه‌ترین روش این است که با مردم آن گونه رفتار کنى که دوست دارى با تو چنان باشند.