موضوعات: "ادبی" یا "شعر" یا "خلوت دل"
سلام بر غدیر باب رحمت
نوشته شده توسطرحیمی 12ام آبان, 1391باز تابيد از افق روز درخشان غدير
شد فضا سرشار عطر گل ز بستان غدير
موج زد درياى رحمت در بيابان غدير
چشمههاى نور جارى شد ز دامان غدير
شد غدير خم تجليگاه انوار خدا
تا در آنجا جلوه گر شد نور مصباح الهدى
آفرينش را بود بر سوى آن سامان نگاه
ما سوى الله منتظر تا چيست فرمان اله
ناگهان ختم رسل آن آفتاب دين پناه
برفراز دست مىگيرد على را همچو ماه
تا شناساند به مردم آن ولى الله را
وال من والاه خواند،عاد من عاداه را
اى غدير خم كه هستى روز بيعت با امام
بر تو اى روز امامت از همه امت سلام
ازتو محكم شد شريعت و ز تو نعمت شد تمام
ما بياد آن مبارك روز و آن زيبا پيام
از ولاى مرتضى دل را چراغان مىكنيم
با على بار دگر تجديد پيمان مىكنيم
خط سرخى كز غدير خم پيمبر باز كرد
باب رحمت را ز اول تا به آخر باز كرد
بر جهان ما سوى حق راه ديگر باز كرد
از بهشت آرزوها بر بشر در باز كرد
از غدير خم كمال شرع پيغمبر شده است
مهر اين فرمان بخون محسن و اصغر شده است
اين خدائى روز،بر شير خدا تبريك باد
بر تمام انبيا و اوليا تبريك باد
يا امام العصر اين شادى تو را تبريك باد
چهارده قرن امامت بر شما تبريك باد
سينه ها از داغ هجران داغدارت تا به كى
چون«مؤيد»شيعيان در انتظارت تا به كى
سيد رضا مؤيد
دلنوشته: «بغض»
نوشته شده توسطرحیمی 10ام آبان, 1391روزگار عجیبی ست ، دنیای پرفریبی ست.
در روزگار ما غدیر چه رنگ غریبی دارد ، در این وادی پرهیاهوی زندگی.
غدیر عیدی قریب اما غریب است که مظلومانه از پی زمانه های متمادی می گذرد و همچنان جز یک لفظ لسانی چیزی از آن باقی نمانده .
بیاییم در این دنیای پر ادعا نام قریب خم را احیاء کنیم. بیاییم که در این روزگار ، غدیر را مخلصانه معنا کنیم.
بیاییم که دل پر بغض غدیر خم را که در پس جملات غریب است مرهم بخشیم و آن را تمنّا کنیم.
بیایید غریبی علی علیه السلام را در غدیر هویدا کنیم.
دل پر از غم علی علیه السلام را بعد از غدیر افشاء کنیم.
ولایت با غدیر معنا شود و غدیر بی ولایت تنها شود.
ما به ظاهر دل به غدیر داده ایم . عید آن را از سر ذوق و سلیقه خوانده ایم ؛ ورنه هرکس بخواهد بفهمد غدیر چیست باید با خود اندیشد که راز بغض چاه از پس سکوت پر از معنای علی علیه السلام چیست؟
غدیر امروز ما درک صدای سکوت علی زمانه است، از پس سکوت پر از معنای علی علیه السلام در غدیر خم؛ که بفهمیم صدای سنگین سکوتش از برای چیست؟
بیاییم سکوت ها را بشکنیم؛ علی زمانه را پیش دشمن نشکنیم.
قصد این است درد علی زمانه را بی تکلّف از برای خود و دیگران افشاء کنیم تا صدای سکوتش رنگ گیرد؛ تا که شاید گوشه ای از اشک چشم علی زمانه را در پی گفته هایش معنا کنیم.
ولایت را در قالب الفاظ دیدن خود فریبی است آشکار،عمق را باید بفهمیم از پس این روزگار.
غدیر تجلّی بخش نور ولایت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم است.
بعد از غدیر بود که ولایت رنگ باخت و سود جویان را همه پررنگ ساخت…
فاطمه شاهوردی« طلبه پایه اول»
دلنوشته: و اما غدیر . . .
نوشته شده توسطرحیمی 9ام آبان, 1391نادِ عَلیاً مَظهَرَالعَجائِب …
گویند که در غدیر خم چه دست ها که برای ولایت تو بیعت شدند!
و با صدای طنین انداز لبیک «یا علی» ، زمین و آسمانیان به التماس وجودت آمد!
در آن زمان که محمد (صلی الله علیه وآله) به بالای برکه ی خم ایستاد و فرمود:
علی مولای عالمیان است آنک!
خم بود که اول از همه به خروش آمد که علی مولای من است و با علی پیمان بست.
خم بود که عهد خدا با محمد و عهد محمد با علی را با قطره قطره وجود، احساس کرد و محل عهد عالمیان با علی شد! زیرا که هنوز نام غدیر بر عید مولایمان باقی مانده! عید غدیر خم
آفرین بر تو ای خم که چنین وفاداری.
آن زمان که همه در محضر ختم رسولان به حیدر بشارت می گفتند ای کاش پرده از قلبهای سیاهشان کنار می رفت و رسول خدا عهد شکنی آنها را با سرور مظلومان می دیدند و می دانم که می دیدند و در دل…
آه ای علی!
تو کیستی که عالمی حیران از وصف توست!
آه ای علی مانده ام اگر تو را خدا نمی آفرید چه کسی می توانست از پس عشق بازیهایی این چنین با خدا برآید…
آری علی فاتح خیبر ولی با دستهای بسته در کنار خانه و همسری مجروح به پشت در …
اما صدای سکوت عجیب علی عرش را به لرزه درآورد.
آیا این سکوت و صبر را جز عشق بازی علی با خدا می توان نام نهاد.
نه و الله…
نه ، که علی عاشق خدا و خدا عاشق علی بود و علی را بر این امتحان برگزید.
و پس از تو ای خم! باز علی سکوت کرد سکوتی 25 ساله که «خار در چشم و استخوان در گلو» بود.
این سکوت علی سکوت نیست. رساترین فریادهای عالم بود و خواهد بود زیرا که اگر نبود ، دنیا صدای او را اینچنین نمی شنید و گذر روزگار غم ، صدای مولا را به ما نمی رساند.
علی جان تو کیستی که هنوز عالم تو را نشناخته!
حیدر کرار، فاتح خیبر، همسر زهرا(سلام الله علیها)، اخاللرسول الله، اباالحسن و اباالحسین، اباالعباس…
نمی دانم چه گویمت که حق تو را ادا کنم علی، ولی همین را درباره ات می دانم که اگر هزاران سال هم بگذرد باز بشر از درک و فهم نام زیبای تو عاجز است چه رسد که تو را بشناسد و این کار فقط از پسرت «مهدی» برآید و بس! که بیاید و تو را به عالم بشناساند!
هرگز نگویمت یا علی بیا دست من بگیر
دانم گرفتی ز عنایت رها مکن
طلبه لیلا جودکی
ماه دهم
نوشته شده توسطرحیمی 9ام آبان, 1391حق بده به فرشته‌ها
اینجوری عاشقت باشن
همگی غرق سجده و
تسبیح خالقت باشن
حق بده به خورشید اگه
بخواد بگرده دور تو
خدا تموم عالمو
پروانه کرده دور تو
حق بده به مدینه تا
بگیره هی بهونه‌تو
به یاد عطر جای پات
ببوسه خاک خونه‌تو
به سامرا هم حق بده
نکشه دست از دامنت
آخه دلش روشن میشه
هر صبح با عطر پیرهنت
تا میخونی از جامعه:
«فما اَحلی اسمائکم»
شیرین میشه لبای عشق
از نامت ای ماه دهم
مست علی النقیم
عاشق نام هادیم
با این عشیره آشنام
آخه باب الجوادیم
برای دستِ خالیا
خوب جاییه این سامره
به رویِ ناامیدیا
بازه همیشه پنجره
کبوترم، کو گنبدت؟
عالم فدای غربتت
راحت نمیذارن تو رو
حتی پس از شهادتت
منبع : ادیان نیوز
فکر ریاست
نوشته شده توسطرحیمی 8ام آبان, 1391(سعدى) گويد:
يكى از دوستان كه از رنج روزگار خاطرى پريشان داشت نزدم آمد و از درآمد اندك و عيال بسيار و فقر گله كرد و گفت : قصد دارم براى حفظ آبرو به شهر ديگرى بروم تا كسى از نيك و بدكار من باخبر نشود.
بعد گفت : تو مى دانى كه در علم حسابدارى اطلاعاتى دارم ، اكنون نزد شما آمده ام تا از مقام ارجمندشما كارى در دستگاه دولتى برايم معين شود و باقيمانده عمر را با خاطرى آسوده بگذارنم و از شما تشكر كنم !
به او گفتم : اى برادر! كارمند حسابدارى شدن براى پادشاه دو بختى است ، از يك سوء اميدوار كننده است و از سوى ديگر ترس دارد، و به خاطر اميدى خود را در معرض ترس قرار نده.
دوستم گفت : مناسب حال من سخن نگفتى و جواب مرا درست ندادى .
من گفتم: تو قطعا داراى دانش و تقوا و امانت دارى هستى ولى حسودان عيبجو در كمين هستند، مصلحت آن است كه زندگى را با قناعت بگذرانى و رياست راترك كنى .
دوستم از حرفهايم ناراحت شد و گفت : اين چه عقل و تدبير است ، دوستان در گفتارى به كار آيند وگرنه در كنار سفره نعمت همه دشمنان دوست نما خواهندبود.
ديدم از پندم آزرده خاطر شد ناچار او را نزد صاحب ديودن (وزير دارايى ) كه سابقه آشنائى داشتم بردم، و وضع حال او را گفتم. او دوستم را سرپرست به كار سبكى گماشت .
زمانى گذشت ، او را مردى خوش اخلاق و با تدبير يافتند و درجات او رابالا برند.
مدتى گذشت ، اتفاقا با كاروانى از ياران به سوى مكه سفر كردم. موقع بازگشت در دو منزلى وطنم همين دوستم را ديدم به پيشواز من آمد با ظاهرى پريشان و به شكل فقيران بود!
پرسيدم : چرا چنين شده اى ؟
گفت : همانگونه كه تو گفتى طايفه اى بر من حسد بردند و به خيانت متهم كردند؛ شاه بدون تحقيق مرا زندان كرد و آزار داد،تا خبر آمدن حاجيان رسيد مرا از زندان آزاد كردند؛ كارم به جائى رسيده كه شاه حتى ارث پدرى مرا هم مصادره كرد.
سعدى گويد به او گفتم: قبلا تو را نصحيت كردم كه كار براى شاهان مانند سفر دريا، هم خطرناك است و هم سودمند، يا گنج برگيرى يا در طلسم بميرى ، ولى نصحيت مرا نپذيرفتی.1
1. حكايتهاى گلستان ص 65.
يكصد موضوع 500 داستان/ سيد على اكبر صداقت
« غدیر خاطره ها»
نوشته شده توسطرحیمی 8ام آبان, 1391لحظه های معصوم عشق بر شنزارهای تشنه حجاز باریده است.
اینجا صحرای سوزان شوق است.
همراه با کاروان سرنوشت، حادثه ای سپید زیر آفتاب می ایستد در ازدحام، قافله ی نیاز به حجه الوداع رسیده است؛ ناگاه دل ها به بشارتی بارانی فراخوانده شدند.
کاروانیان از حج بازگشته اند و سوغاتی از توحید به همراه دارند . در نیمه راه ، آغاز بیداری چشم های زمینیان است.
اکنون که لحظات سرنوشت ساز تاریخ رقم می خورد، بیایید نگذاریم جمعیت فکرمان پریشان شود.
آن گاه که خورشید مهربانی از کابین شتران بالا رفت بر این ایستادن و بر این تعجیل بیندیشیم!
دستش را ببینید!
در انتظار دستان یاری گر شماست!
خورشید مهربانی همچون همیشه، گرم و تابنده و پر فروغ سخن می گوید:
ای مهاجرین مبعث عشق
ای انصار هجرت نور
دست علی علیه السلام را به خاطر بسپارید.
اینک شما پیامبرید!
رسالت شما هم اکنون آغاز شده است.
حال که آن فریاد پر طنین رسول مهربانی صفحات تاریخ را سرشار ساخته است که:
ای از حج برگشتگان
زین پس شما پیامبرید تا خبر ولایت علی علیه السلام را که سند حقانیت اوست تا ابدیّت تاریخ به گوش جهانیان برسانید!
در آن روز هزارن باور می دیدند و تبریک می گفتند:
« اشهد انّک امیرالمومنین الحق الذی نطق بولایتک التنزیل و اًخًذً لک العهد علی الامه »
اینک زمان ، آغاز دیگری را تجربه می کند ، فصلی تازه در حال شکفتن بود؛ آغاز فصل عشق ،فصل ارادت، فصل زیبای ولایت، فصلی که می طلبید رسول مهربانی دستان خود را به دعا بردارد.
دعایی قرین با اجابت:
« اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله»
آری غدیر ریزش باران الطاف رحمانی است برگلزار های تشنه.
رسول مهربانی ، گویی می خواهد خاک های گرم غدیر را شاهد بگیرد بر این انتصاب آسمانی.
گویی می خواهد، حجاب های ظلمانی را کنار بزند تا آنچه از ناگفته های رسالت باقی مانده است. با وجود پر مهر علی(علیه السلام) برای آیندگان زمزمه کند.
ای مردم:
بگویید به باد، به باران ، به آفتاب که اینک علی جانشین من است :
«من کنت مولاه فعلی مولاه»
اکنون ما که مخاطبان زمزمه عاشقانه او هستیم، چه خوب است بدانیم که در عبور روز و شب، خورشید و ماه جایگاه خود را عوض می کنند تا تاریکی ظلمت ها رهروانشان را نبلعد.
آری علی( علیه السلام) حسن ختام رسالت است.
بنگریم پس از قرن ها
این ماییم
سینه سوختگان غدیر که رسالت پیام غدیر را به دوش داریم.
سنگینی این رسالت سالیان درازی است که بر شانه های زخمی ما احساس می شود.
و غدیر خم همچنان غریب!
و حاضرانش همچنان غایب!
اکنون می خوانمت ای غایب همیشه حاضر بیا
تا قصه غدیر
این بار از لبان مبارکت
مرهم سینه سوخته و شانه های زخمی ما شود.
بیا
تا این بار دستان توحیدی ات، دستان عدالت را بر فراز آسمان حقیقت بالا برد و قصه ناتمام غدیر را که سرشار از نور و روشنی و عشق و امید است به پایان و فرجامی نیک برسانی (به امید آن روز)
لیلا جوادی فرد
دلنوشته : اگر به کربلا بروم !
نوشته شده توسطرحیمی 7ام آبان, 1391
اگر به کربلا بروم:
در اولین قدمم به خاک کربلا خاک می شوم تا طعم شهد شیرین عبودیّت را در کربلا ، این قطعه گم شده بهشت بجشم و به خاک افتم تا شکر گزار آن توفیق بزرگ باشم.
باورم نخواهد شد به کربلا آمده ام ، سرزمین عشق های آسمانی، سرزمین ناله های عاشقانه شبانگاهی ،سرزمین بلندترین حماسه تاریخ ابدیت، سرزمینی که در آن خون اصغر همچو مشتی سهمگین بر دل سنگین آسمان کوبیده شد تا اندکی دل آسمان از آن همه ظلم تاریخ ، به درد آید.
اگر به کربلا بروم ، قطره ای آب خواهم شد در دل فرات تا صدای های های گریه های فرات را بر پیکر قطعه قطعه عباس با تمام وجودم بشنوم. اما نه ! در خود توان آب شدن را نمی یابم چگونه قطره ای آب باشم و صدای ناله های کودک حسین را بشنوم که از فرط عطش به سختی توان گریه را دارد . اگر قطره ای آب شوم ،لاجرم نظاره گر ریختن خون خدا در کنار فرات خواهم شد امّا من ضعیف تر از آنم که بتوانم این صحنه را تماشا کنم . اگر قطره ای آب باشم از خود متنفر خواهم شد.پس اگر به کربلا بروم، قطره ای خون خواهم شد تا از دست حسین علیه السلام به سوی آسمان پرتاب شود تا رضایت خداوند از حسین علیه السلام را طلب کند.امّا من پست تر از آنم که بتوانم خون حسین باشم. پس قطره ای خون خواهم شد تا از پای پر آبله کودک یتیمی بچکد تا ردپایی از مظلومیت در تاریخ بگذارد و فریاد خونخواهی اش را در سرتاسر تاریخ سر دهد، ولی می دانم تاب تحمل آن صحنه ، مرا درهم خواهد شکست.
پس اگر به کربلا بروم قطره ای اشک خواهم شدتا از چشمی بر این همه مظلومیت بچکد . قطره ای اشک خواهم شد تا بچکم و اندکی از این همه آتش غم درونم را سرد کنم.
ای حسین ! ای عطیّه خاصّه الهی بر ما خاکیان بی مقدار ؛ تو به کدامین گناه کشته شدی؟
امّا نه خود می دانم که اگر قطره ای اشک باشم نخواهم توانست برآن همه مصیبت بچکم، زیرامصیبت حسین علیه السلام والاتر از آن است که تنها قطره ای چون من ، ناپاک و بی مقدار، برآن بچکد پس همان خاک خواهم شد و عاشقانه بر مهر عشّاق ابا عبدا… خواهم نشست،پس همان خاک خواهم شد، آن هم نه خاک کربلا، چون خاک کربلا، خاک بهشت است و من موجودی زمینی و پستم.
خاک خواهم شد، آن هم خاکی بی مقدار که عاشقانه از زیر پای زوّار حسین علیه السلام به هوا خواهم خاست و مستانه در آسمان، از شوق خاک شدن در درگاه حسین، خواهم رقصید.
السلام علیک یا ابا عبداللّه
طلبه رقیه رحیمی
کربلا را دل تنگم . . .
نوشته شده توسطرحیمی 6ام آبان, 1391
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
هنوز شوق تو بارانی از غزل دارد
olderText>
Styles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true”
DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″
LatentStyleCount="267″>
نسیم یک سبد آیینه در بغل دارد
خاطره دارد از آن محل دارد
به یاد چایی شیرین کربلایی ها
لبم حلاوت “احلی من العسل” دارد
چه ساختار قشنگی شکسته است خدا
درون قالب شش گوشه یک غزل دارد
بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم؟
بگو محبت ما ریشه در ازل دارد
غلامتان به من آموخت در میانه ی خون
که روسیاهی ما نیز راه حل دارد.
سید حمیدرضا برقعی
دلنوشته : این روزها . . .
نوشته شده توسطرحیمی 6ام آبان, 1391حضرت علي (عليه‌السلام) فرمودند:
إذا رَأيْتَ يُؤنُسِكَ بذِكرهء فَقَدْ أَحبَّك
هرگاه ديدي خداوند تو را به ياد خودش انس داده، (بدان كه) در حقيقت تو را دوست دارد
چشمه اي جوشان در تلاطم است تا در بيابان سينه هاي معصيت کار بندگان جاري شود و طراوت رحمت الهي به دل هاي مرده بچشاند، باشد که در هر فرصتي که خداي کريم براي استغفار بندگانش فراهم نمود، دل ها آماده تضرع و ناله به درگاه رب العالمين شوند و البته فرصت هايي چون عرفه و عيد قربان فرصت هايي طلايي است که فراهم آورده تا رحمت و بخشايش واسعه الهي را نصيب بندگان کند.
آري….
ماه ذي الحجه با ايام و لحظات پر بار معنوي اش فرا رسيده، ماهي که عصر عرفه و مناجات امام حسين در جبل الرحمه را دارد و ماه قربان؛ عيد پيروزي بزرگ انسان بر نفس اماره که نمادي از شرافت انسان و مقام خليفه الهي اوست و از سوي ديگرش ،غدير، زلال ترين چشمه معرفت الهي جاري است.
هنوز هم سنگ هاي جبل الرحمه، زمزمه هاي عاشقانه و عارفانه حماسه آفرين کربلا را تکرار مي کنند،
هنوز هم خاک عرفات،مست اشک هاي متضرعانه سيدالشهدا است…
هنوز هم عرفات غرق در خاطره آخرين وداع خود با مولاست
و هنوز هم بانگ رحيل کاروان عاشوراييان در سراسر زمان مي پيچد تا نداي حق طلبي و ظلم ناپذيري را از صفحه خونين کربلا به فطرت خواب آلوده انسان هاي هر زمان منعکس کند و ياد آور اين باشد که:
کل يوم عاشورا و کل عرض کربلا
و هنوز هم تاريخ چنين عيد قرباني به خود نديده است و چنين حاجياني….
اين روز ها ، در هاي آسمان گشوده است تا اشک هاي گرم و آه سرد بندگان درمانده از دغدغه هاي زندگي مادي، با بارش رحمت هاي الهي قرين شود و تسکيني باشد برقلب هاي پر از درد هاي دنيوي.
به اميد آنکه روح خسته و تيره خود را در اين زلال صفا دهيم و طعم معرفت الهي را در سايه معرفت ولايت بچشيم.
امين يا رب العالمين
رقیه رحیمی
عید قربان
نوشته شده توسطرحیمی 4ام آبان, 1391
عید قربان گرچه آیین خلیل آزر است ملت اسلام را امروز زیب و زیور است
حبّذا عیدى كه سرخ از خون قربانى او گونه اسلام و روى ملت پیغمبر است
حبّذا روزى كه ابراهیم را در كوى دوست ذبح اسماعیل از یك گوسفند آسانتر است
حاجیان از جان چنان بوسند آن سنگ سیاه خانه حق را كه گویى خال روى دلبر است
سالى ار یك حج بود مر حاجیان را در حجاز در خراسان خلق را هر روزه حجّ اكبر است
خانه حق را اگر خواهى بپو راه حجاز ور بخواهى صاحب آن خانه در این كشور است
اندرین عیدى كه ملت را همه فرّ و بها از نو آیین سنّت پاك خلیل آزر است
سعى تو مشكور باد و حجّ تو مبرور باد در حریمى كز شرافت كعبه را تاج سر است
“صبوری”