امروز شیعه و سنی، هم قدم و دست در دست یکدیگر در مسیر عشق، نقشــه‌هـــای دشمــــــنان را نقش بر آب می‌کنند و اینجاست که باید گفت:

«دوستی حسین همه ما را دور هم جمع می‌کند».

سيدمحمد ميرهاشمی:

دلم هوای حرم کرده حضرت ارباب
تو را به جان عزیزت بیا مرا دریاب

دوباره شور پیاده روی به سر دارم
شبانه سوی حرم، گریه، زمزمه، مهتاب

نه خرج راه و نه ویزا و نه گذرنامه
سفر، رسیده! مهیا نمی شود اسباب

دو چشم سرخ و دل آشوبه های بی پایان
سزای این دل بی تاب و دیده ی بی خواب

هوای سیل خروشان زائران دارم
مرا ببر که نمانم اسیر این مرداب

تمام آرزوی من جواب این حرف است
سلام حضرت خورشید و ماه عالمتاب

شهید راه ظهور و زیارتم گردان
تورا به جان رقیه مرا بخر ارباب

مداحی استودیویی امیری یا حسین

مداحان:
حسن کاتب کربلایی
محمد معتمدی کربلایی

کربلایی حسین طاهری :

حلالم کن حسین

گلچین عزاداری سال های گذشته با نوای مداحان مشهور

حضرت فرمودند: هیچ چیزی به اندازه توجه به قبر سیدالشهدا “علیه السلام” پیدا نکردم.

یکی از مواردی که بزرگان فرمودند در لطافت انسان در این ماه بسیار اثرگذار است، توسل به اهل بیت “علیهم السلام” است و توسل به سیدالشهدا از همه بالاتر است.

شخصی خدمت امام صادق “علیه السلام” رسید و گفت من در این ماه کارهای زیادی در نظر دارم، قرآن، نماز، دعا و… اما به عمل که می رسم آن چیزی نمی شود که فکر می کردم. چه کاری انجام دهم که نشاط و اراده قوی پیدا کنم تا بهتردر این ماه بندگی کنم.

حضرت فرمودند: هیچ چیزی به اندازه توجه به قبر سیدالشهداء “علیه السلام” پیدا نکردم.

فقط حسین “علیه السلام"!

سخنرانی حجت الاسلام صراف در حسینیه دلریش/اردیبهشت97

شخصی که به زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السلام می‌رود، زمانیکه از اهلش جدا شد، با اولین گامی که بر می‌دارد، تمام گناهش آمرزیده می‌شود، سپس با هر قدمی که بر می‌دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامی که به آنجا رسید، حق تعالی او را خوانده و با وی مناجات کرده و می‌فرماید:

بنده من، از من بخواه تا به تو عطا کنم، من را بخواه تا اجابتت کنم، از من طلب کن تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا کنم،

راوی می‌گوید: امام علیه السلام فرمود:

بر خداوند متعال حق و ثابت است که آنچه را بذل کرده اعطا کند.

آداب و مراقبات زیارت امام حسین علیه السلام در راهپیمایی اربعین

«ادب حضور» مجموعه‌ای 6 جلدی است که به آداب و مراقبات مهم‌ترین ایام سال در نزد علما می‌پردازد؛ اوقاتی که در فرهنگ اهل بیت علیهم السلام فرصتی ویژه برای سیر و سلوک توحیدی معرفی شده‌اند. این ایام عبارتند از:

سه ماه رجب، شعبان و رمضان، ماه ذی‌قعده و دهه اول ذی‌حجه، ایام سوگواری حسینی علیه السلام در محرم و صفر.

جلد پنجم مجموعه ادب حضور، عصاره دستورات اخلاقی و عبادی و همچنین معارف توحیدی درباره عزاداری سیدالشهدا علیه السلام ، بنا بر مکتب تربیتی مرحوم علامه طباطبایی است. ویژگی مهم این کتاب آن است که مؤلف، برخی لطایف و ظرایفی که خود از محضر اساتید اخلاق و و سیر و سلوک، به ویژه مرحوم آیت‌الله سعادت‌پرور دریافت کرده، در اینجا ذکر کرده است.

دفتر پنجم این کتاب در دو بخش کلی و پنج فصل به بیان آداب و مراقبات زیارت حضرت امام حسین علیه السلام در ماه محرم و صفر و در ایام راهپیمایی اربعین حسینی پرداخته است.

در بخش اول این کتاب به موضوعاتی درباره نقش توسل به اهل بیت علیه السلام در سلوک توحیدی، جایگاه ویژه سیدالشهداء علیه السلام در دستگیری از سالکان، آداب و مراقبات دهه اول محرم، آداب دهه دوم محرم تا پایان ماه صفر و در بخش دوم این کتاب نیز به ارزش رنج بردن در مسیر زیارت سیدالشهداء علیه السلام ، زیارت با پای پیاده، سیره بزرگان در زیارت کربلا با پای پیاده، فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده، بهره‌گیری از قبرستان وادی السلام، ادب حضور در راهپیمایی نجف تا کربلا (شرایط ظاهری، صدقه، حفظ بهداشت، انتخاب همسفر، حضور قلب) پرداخته شده است.

این کتاب به همت موسسه فرهنگی هنری جلوه نور علوی علیه السلام از سوی انتشارات فردافر در چاپ نخست خود به تعداد 2000 نسخه چاپ شده است. مولف این اثر محمدتقی فیاض‌بخش است.

مبلغ درنظر گرفته شده برای این کتاب 8000 تومان است و علاقه‌مندان جهت تهیه این کتاب می‌توانند با شماره 09033987990 و 33987990 تماس بگیرند.

در بخشی از این کتاب با عنوان مناجات خدا با زائر امام حسین علیه السلام می‌فرماید:

شخصی که به زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السلام می‌رود، زمانیکه از اهلش جدا شد، با اولین گامی که بر می‌دارد، تمام گناهش آمرزیده می‌شود، سپس با هر قدمی که بر می‌دارد پیوسته تقدیس و تنزیه شده تا به قبر برسد و هنگامی که به آنجا رسید، حق تعالی او را خوانده و با وی مناجات کرده و می‌فرماید: بنده من، از من بخواه تا به تو عطا کنم، من را بخواه تا اجابتت کنم، از من طلب کن تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برایت روا کنم، راوی می‌گوید: امام علیه السلام فرمود: بر خداوند متعال حق و ثابت است که آنچه را بذل کرده اعطا کند.

تسنیم

ایوان حرم سیدالشهداء علیه السلام

ضریح مطهر امام حسین علیه السلام

با آب طلا نام حسین قاب کنید

با نام حسین یادی ازآب کنید

خواهید که سر بلندو جاوید شوید

تا آخر عمر تکیه به ارباب کنید

مطالعه سرگذشت جاماندگان بزرگ کربلا نشان می دهد بسیاری از آنها حرکت امام حسین علیه السلام را با نگاه خودشان سنجیدند. برخی امام را از رفتن به کربلا بر حذر داشتند. برخی تلاش کردند برای ایشان از حاکمان ستم پیشه امان نامه بگیرند. دیگران راهکاری برای گریز از جنگ، پیش پای امام حسین علیه السلام گذاشتند. برخی نیز نصیحت گونه، بی وفایی کوفیان را به امام یاد آوری نمودند. گویا حجت خدا نمی داند آنچه را ایشان می دانند. یا در کار خود وامانده است و نیاز به هدایت ایشان دارد.

اما یاران امام حسین علیه السلام در کربلا چنین نبودند. آنها به مرتبه ای از بلوغ عقل و عشق رسیده بودند که سراسر وجودشان در اطاعت ولی الله بود. خواست و اراده شان در اراده امام فانی

شده بود. در زیارت اربعین به امام حسین علیه السلام عرضه می داریم: 

«قَلْبِی‏ لِقَلْبِكُمْ‏ سِلْمٌ‏ وَ أَمْرِی لِأَمْرِكُمْ مُتَّبِعٌ وَ نُصْرَتِی‏ لَكُمْ‏ مُعَدَّةٌ» قلب من تسلیم قلب شماست و کار من تابع فرمان شماست و یاری من برای شما آماده است. یعنی تبعیت و تسلیم دل، مقدمه نصرت و یاری امام است. افرادی که دلهایشان تسلیم نبود در نقطه ای از مسیر، راه خودشان را از امام حسین علیه السلام جدا نمودند. برخی در مدینه جا ماندند. برخی دیگر در میانه راه کربلا و عده ای در شب عاشورا بازگشتند. و کسی هم بود که تا ظهر عاشورا در رکاب امام حسین علیه السلام جنگید اما شهادت در راه امام را تاب نیاورد و از صحنه گریخت. 

ضحاک بن عبدالله مشرقی

ضحاک در میانه راه کربلا با امام ملاقات نمود و پس از گفتگوی کوتاهی با کاروان حسینی همراه شد. روز عاشورا شجاعانه در رکاب امام  جنگید؛ تا آنجا که امام علیه السلام در حق او دعافرمودند:

 «سست نگردی، دستت بریده مباد. خداوند از اهل بیت رسول صلی الله علیه و آله ، بهترین پاداش‌ها را به تو ارزانی دارد.»[1].

نماز ظهر را هم با امام به جای آورد. اما هنگامی که پیکر یاران امام حسین علیه السلام را بر زمین دید. خدمت امام حسین علیه السلام آمد و گفت: «ای فرزند رسول خدا! به خاطر دارید که بین من و شما چه شرطی بود؟

 آقا جان من  فردی عیالوارم و به مردم مقروض هستم. قرارمان این بود فقط تا آنجا بجنگم که یاوری برایتان باقی مانده باشد و بتوانم از شما دفاع کنم. اینک یاوری برای شما نمانده و جنگیدن من برای شما سودی ندارد» [2]

حضرت فرمود: «آری، من بیعت خود را از تو برداشتم ولی تو چگونه می‌توانی از بین سپاه دشمن فرار کنی؟

ضحاک گفت: من اسب خود را در خیمه‌ای پنهان کرده‌ام و به همین جهت بود که پیاده می‌جنگیدم»

ضحاک سوار بر اسب شد و از صحنه نبرد گریخت. 

پیام نرم افزار باد صبا

ادامه »