زمانى كه اين آيه شريفه بر پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) نازل شد:

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِينَ*لَهَا سَبْعَةُ أَبْوَابٍ لِّكُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ*

و دوزخ ، ميعادگاه همه آنهاست * هفت در دارد، و براى هر درى ، گروه معينى از آنها تقسيم شده اند_{(سوره حجر، آيات 43و 44.)}

• رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم ) با شنيدن اين آيه به شدت گريه كرد؛ به گونه اى كه از گريه آن حضرت ، اصحاب نيز گريستند، هر چند كسى نمى دانست جبرئيل چه چيز بر او نازل كرده است و كسى نيز نمى توانست در آن حال با رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} سخن بگويد. چون پيامبر ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} از ديدن فاطمه ^{(سلام الله عليها)} خوشحال مى شد، برخى از اصحاب به سراغ آن حضرت رفتند (تا با آمدنش گريه رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} تمام شود)

• آنها فاطمه (سلام الله عليها) را در حال آسياب كردن جو يافتند كه مى فرمود: آنچه نزد خداست برتر و ماندگارتر است ؛ بر او سلام دادند و جريان گريه پيامبر اسلام ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} را به عرض او رساندند.
• حضرت زهرا ^{(سلام الله عليها)} به خدمت رسول خدا ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} رسيد و گفت :
• پدر جان ! فدايت شوم ، چه چيز باعث گريه تو شده است ؟

• رسول گرامى اسلام ^{(صلى الله عليه و آله و سلم )} آياتى را كه جبرئيل ^{(عليه السلام)} بر وى نازل كرده بود، قرائت فرمود.

• صديقه طاهره ^{(سلام الله عليها)} چون آيات عذاب را شنيد، با رو به زمين افتاد، در حالى كه زير لب زمزمه مى كرد:

واى ! واى بر كسى كه داخل آتش ‍ جهنم گردد(1).

(1)بحارالانوار، ج 43، ص 28.

۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا سلام الله علیها ،عباس عزيزى

احمد بن يوسف دمشقى در كتاب خويش به نام «اخبارالدول و آثار الاءول » چنين روايت مى كند:
در خبر آمده است :

زمانى كه پدر بزرگوارش ، او (فاطمه ) را به شوهر داده و مالى اندك را به عنوان صداق تعيين فرمود، عرض كرد:

اى رسول خدا، دختران مردم نيز شوهر كرده و مقدار كمى به عنوان صداق بر ايشان تعيين مى گردد، پس فرق بين من و آنان چيست ؟

اميدوار و خواهانم كه مهريه را به على (عليه السلام) برگردانى و از خداى تعالى بخواهيد كه مهريه مرا شفاعت گناهكاران از امت تو قرار دهد.

پس جبرئيل نازل شد و با وى كاغذ كوچكى از حرير بود كه در آن نوشته شده بود: خداى تعالى مهريه فاطمه را شفاعت گناهكاران از امت پدرش ‍ قرار داده و به همين علت زمانى كه ايشان در حال احتضار بودند، وصيت فرمودند كه آن كاغذ كوچك را روى سينه شان در زير كفن قرار دهند.

اين وصيت عمل شد و فاطمه زهرا(سلام الله عليها) فرمودند:

به هنگامى كه در قيامت برانگيخته شدم ، اين كاغذ را به دست مى گيرم و از گناهكاران امت پدرم شفاعت مى كنم .

در اين حديث همان گونه كه مى بينيد، از آنچه كه به فاطمه زهرا(سلام الله عليها) از عظمت شخصيت و علو همت و مرتبت بلند و بى حد و جلالت قدر عنايت گرديده ، حكايت مى كند؛ زيرا اين بزرگوار از پدر ارجمندش ‍ مى خواهد از خدا بخواهد كه به عنوان مهريه و صداق ، اين حق عظيم ، يعنى شفاعت ، را در قيامت به او اعطا فرمايد و پروردگار مهربان هم در خواست رسول خويش را اجابت فرموده و حاجت وى را برآورد و آن نامه را به وى عنايت فرمود و صديقه طاهره نيز آن سند را به هنگام حاجت ، يعنى در قيامت ، آشكار خواهد فرمود.

صفورى در نزهة المجالس نقل مى كند كه نسفى گويد:
فاطمه زهرا(سلام الله عليها) از پدر بزرگوارش رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) در خواست نمود كه صداق وى را شفاعت براى امت او قرار دهد و اين بانوى بزرگوار زمانى كه بر صراط آيند، صداق خويشتن را طلب كنند(1)

(1)فاطمه زهرا (سلام الله عليها) از ولادت تا شهادت ، ص 159 و 160.

 ۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا سلام الله علیها،عباس عزيزى