موضوع: "غدیر"
پشت پرده تحریف واژه «مَوْلاهُ»
نوشته شده توسطرحیمی 13ام شهریور, 1396وی در ادامه به برخی شبهه افکنی ها از سوی جریان ضاله وهابیت در باب مساله غدیر اشاره کرد و گفت:
بسیاری برای مخالفت و بهانه تراشی و شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت گفتند:
واژه مولا در کلام پیامبر صلی الله علیه و آله به معنای دوستی است و نظر پیامبر صلی الله علیه و آله این است که هر کس من دوست او هستم علی نیز دوست است و مولا به معنای جانشینی نیست!
مشروعیت حاکم صد در صد به وسیله نصب الهی است / نظر مردم در تشخیص ولی فقیه از باب نصب عام است
نوشته شده توسطرحیمی 3ام تیر, 1396آیت الله محسن اراکی استاد دروس خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم در جمع طلاب و فضلای حوزه علمیه، با اشاره به مباحث اخیر درباره موضوع ولایت و حاکمیت گفت:
مشروعیت حاکم صد در صد به وسیله نصب الهی است، و مردم به حاکم مشروعیت نمی دهند، لکن نصب الهی بر دو گونه است؛ گاهی نصب الهی نصب خاص است نظیر آنجا که خدای متعال حضرت امیر را به عنوان حاکم نصب می کند، یا قبل از حضرت امیر خود رسول اکرم صلّی الله علیه و آله وسلم به وسیله امر خدا و به وسیله نصب الهی به عنوان حاکم تعیین می شود، آنجا که خدا می فرماید: «و أن احکم بینهم بما أنزل الله» یا آنجا که می فرماید «ومن یطع الرسول فقد أطاع الله» اینجا این نصب نصبِ خاص است و این مشروعیتی که از نصب الهی بر می خیزد، مشروعیتِ برای منصوب خاص است.
واکنش استاد حوزه علمیه قم به سخنان اخیر رئیس جمهور
نوشته شده توسطرحیمی 3ام تیر, 1396
حجت الاسلام والمسلمین محمد رضا نایینی از اساتید حوزه علمیه قم در یادداشت کوتاهی نظریه شیعه در خصوص الهی بودن منصب امامت را تبیین کرد.
متن یادداشت این استاد حوزه :
۱ - امامت، منصبی الهی، و تنها راه آن، نصب از طرف خداوند متعال است که به وضوح از یای متکلم در (إني جاعلک) و از ضمیر “ه” در (فما بلغت رسالته) استفاده میشود.
۲ - در مشروعیت حکومت امام بر جامعه تنها و تنها نصب الهی تعیین کننده است، و مخالفت با امام منصوب، مخالفت با “ما انزل الله” است، همانطور که در صدر اول، مناظره مذکور در تاریخ معروف طبری، بین خلیفه دوم و ابن عباس، کاملا روشن میکند:
*"فلو أن قريشا اختارت لأنفسها حيث اختار الله عز وجل لها لكان الصواب بيدها غير مردود ولا محسود؛
وأما قولك: إنهم كرهوا أن تكون لنا النبوة والخلافة، فإن الله عز وجل وصف قوما بالكراهية فقال: “ذلك بأنهم كرهوا ما أنزل الله فأحبط أعمالهم” (تاريخ الطبري 4/ 222)،
و مورخ معروف، ابن خلدون در تاریخش ذیل (مبدء دولة الشیعة) اشاره به این مناظره میکند.
* بنابر این مقبولیت حکومت امام معصوم، شرط حکومت امام نیست، بلکه عدم مقبولیت، مانع برای انجاز حکم خداست، مثل سایر موارد معصیت فرد یا جامعه،
یعنی:: امام معصوم باید زمام امور جامعه را به عهده بگیرند و حتی اگر همه مخالفت کنند، مخالفتشان یک عصیان جمعی است که جلوی تحقق فرمان خدا را میگیرد.
۳ - در سیر تاریخی، به دلیل کارشکنی منافقان، حکومت به دست امام معصوم به عنوان منصوب از طرف خدا، نیفتاده است.
۴ - کلام امیر مؤمنان ع پس از قتل عثمان خطاب به مردم چنین است:
“اگر مرا ترک کنید مانند یکی از شما خواهم بود و شاید بیش از شما اطاعت حاکمی که برگزینید کنم” .
?این جملات دلالتی بر مشروعیت انتخاب والی توسط مردم با وجود امام معصوم ندارد؛
*بلکه با سرپیچی آنان از دستور خداوند متعال و انتخاب حاکم غاصب،اطاعت معصوم از او برای حفظ نظم اجتماع است.
خبرگزاری «حوزه»
سکوت
نوشته شده توسطرحیمی 3ام خرداد, 1396
سکوت سکوت عین سکوت است، بی همانند است زبان رسمی اهل طریقت است سکوت زمین یخ زده را گرم می کند آرام از آن سکوت چه باید نوشت؟ حیرانم! سکوت کرد علی تا عرب خیال کند علی خلیفه شود پیرمرد بیغوله علی خلیفه شود شیوه ی حکومت او علی خلیفه شد آخر اگر چه دیر ولی برادرم! به تریج قبات برنخورد اگرچه روی زبان زبیر تبریک است …. البته این شعر هنوز نقطه پایان ندارد سید حمیدرضا برقعی |
روز شادى و لبخند
نوشته شده توسطرحیمی 30ام اسفند, 1395عيد ولايت
نوشته شده توسطرحیمی 30ام اسفند, 1395
… فَاِنَّ الْأَنْبِياءَ صَلَواتُ اللّه عَلَيْهِمْ كانَتْ تَأْمُرُ الْأَوْصِياءَ بِالْيَوْمِ الَّذِى كانَ يُقامُ فِيهِ الْوَصِىُّ اَنْ يُتَّخَذَ عِيْدا. حضرت صادق عليه السلام فرمود: سيره انبياء همواره اين چنين بوده كه به جانشينان خود امر مى نمودند تا روز تعيين و نصب وصىّ و جانشين را، عيد بگيرند. فروع كافى، ج 4، 149 |
۱۸ سند اهل سنت درباره نخستین کسی که به پیامبر صلی الله علیه و آله ایمان آورد
نوشته شده توسطرحیمی 31ام شهریور, 1395حداقل هجده نفر از صحابه با طُرق مختلف اين حديث را از پيامبر صلی الله علیه و آله نقل كرده اند كه «على( علیه السلام نخستين مردى بود كه اسلام را پذيرا گشت و با پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله نماز خواند».
حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ به این پرسش که:
“نخستین کسی که به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) ایمان آورد که بود؟”
بیان داشته اند:
این بحث مهمى است که «اول من آمن»؛ نخستین کسى که به پیامبر اسلام(صلى الله علیه و آله) ایمان آورد [و دست بیعت در دست او گذاشت] که بود؟
تمام امت اسلامى متفق اند که از میان زنان، خدیجه کبرى(علیها السلام) نخستین نفر بود و امّا از میان مردان - با اینکه عدّه اى اصرار دارند مسأله را پیچیده و قابل بحث و گفتگو قرار دهند - از مطالعه مجموع احادیث و تواریخ تردیدى براى یک ناظر بى طرف باقى نمى ماند که نخستین فرد، على بن ابى طالب(علیه السلام) بود.
آری مولای متقیان ( علیه السلام اوّلین کسى بود که پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) را تصدیق کرد و نخستین کسى بود که با آن حضرت بیعت نمود و نخستین کسى بود که با ایشان نماز خواند و رکوع و سجود به جا آورد.
شواهد و دلائل این مسأله در تمام منابع اسلامى وجود دارد که در ذیل به قسمتى از آنها اشاره مى کنیم:
حداقل هجده نفر از صحابه با طُرق مختلف این حدیث را از پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) نقل کرده اند که على (علیه السلام) نخستین مردى بود که اسلام را پذیرا گشت و با پیامبر اکرم(صلى الله علیه و آله) نماز خواند:
* روایت ابو سعید خدری
ابوسعید خدرى که از بزرگان صحابه است مى گوید: پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دست بر پشت على (علیه السلام) زد و فرمود: «یا علىُ لَکَ سَبْعُ خِصال لایُحاجُّکَ فیهِنَّ اَحَدُ یَوْمَ الْقِیامَهِ اَنْتَ اَوَّلُ الْمُومِنینَ اِیْماناً بِاللهِ …»(1)؛ اى على! تو هفت ویژگى دارى که هیچ کس نمى تواند در مورد آنها در روز قیامت با تو گفتگو کند: نخست اینکه تو اوّلین کسى هستى که ایمان به خدا آوردى [و اسلام را پذیرا گشتى] … .
۶ روایت اهل سنت دربارۀ شأن نزول آیه ابلاغ
نوشته شده توسطرحیمی 31ام شهریور, 1395اگر احكام و قوانين اسلام را يك به يك از آغاز امر بررسى كنيم، چيزى را نمى يابيم كه ذهن بپذيرد كه از يك طرف ترك ابلاغ آن مساوى با ترك اصل رسالت باشد، و از طرف ديگر پيامبر صلی الله علیه و آله به خاطر خوف از مردم در تبليغ آن، انتظار فرصت بوده باشد. مگر اينكه بپذيريم كه اين امر بزرگ عقلاً و عرفاً مسأله اى در حد خود رسالت باشد.
حضرت آیت الله مظاهری در قسمتی از کتاب “پرتوی از امامت و ولایت در قرآن کریم”، ابتدا تفسیری از آیۀ ابلاغ ارائه کرده و سپس شش روایت از راویان اهل سنت دربارۀ شأن نزول این آیه را انعکاس داده اند.
«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكافِرين»
اى پيامبر آنچه از سوى پروردگارت به تو نازل شده ابلاغ كن كه اگر چنين نكنى رسالت او را انجام نداده اى و خدا تو را از مردم مصون مى دارد.
روشن است كه آيه نمى خواهد بگويد كه آنچه از پروردگارت نازل شده ابلاغ كن، كه در غير اين صورت همين آيه كه اينك بر تو نازل شده، ابلاغ نكرده اى. زيرا در اينجا (از نظر ادبى) تفريعى به جاى مى ماند كه مفهوم ندارد؛ و اينگونه سخن، از كلام خداوند به دور است. منظور آيه اين است كه اگر اين امر را به مردم نرسانى اصل رسالت را ابلاغ ننموده اى. اين گونه سخن فقط براى بيان امرى بزرگ و تأكيد بر اهميت و خطير بودن آن گفته مى شود.
در بسيارى از جملات عرف نيز براى تأكيد و يا بيان اهميت كلام يا شعرى گفته مى شود: سخنم، سخنم يا شعرم، شعرم. و همين در بيان اهميت آنكه از او صادر شده، كافى است.
بنابراين چيزى كه پيامبر صلی الله علیه و آله از آن بيم داشت و منتظر فرصت مناسب بود، چه بود؟ با وجود اينكه در آن هنگام (كه سال هاى آخر حيات حضرتش بود) از مشركين مكه هيچ بيمى نداشت. زيرا اجتماع آن را درهم پاشيده، نادانى آنها را روشن ساخته و خدايانشان را ناچيز شمرده و آنان را به خاطر پيروى پدرانشان و عبادت بتها، بدون كوچك ترين ترديد و هراس سرزنش نموده بود. اين چيزى است كه با مطالعه شيوه سرسختانه و شگفت انگيز پيامبر صلی الله علیه و آله ملاحظه مى گردد.
در نتيجه مسأله بزرگى در كار است كه صحيح است به خاطر آن گفته شود كه: «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ» گوئى آيه بيان مى فرمايد كه اگر اين موضوع را ابلاغ نكنى، به هدف نهائى خود نرسيده اى و اصل رسالت را ابلاغ نكرده اى.
عید غدیر، قضیهی رهبری جامعهی اسلامی است
نوشته شده توسطرحیمی 30ام شهریور, 1395دیدار اقشار مختلف مردم با رهبر انقلاب به مناسبت عید غدیر
رهبر انقلاب اسلامی در این دیدار ضمن تبریک عید سعید غدیر خم، مهمترین پیام ماجرای غدیر را تعیین «امامت» بهعنوان ضابطه و قاعدهی حکومت در اسلام بیان کردند و با اشاره به ویژگیهای منحصربهفرد حضرت علی (علیهالسلام) بهویژه خصوصیات حکومتی ایشان، لازمهی تمسک به ولایت امیرالمؤمنین علی (علیهالسلام) را حرکت در مسیر خصوصیات و عمل به توصیههای آن شخصیت ممتاز دانستند.
ایشان با اشاره به برخی تعابیر که از عید غدیر بهعنوان «عید بزرگ الهی» یاد کردهاند، گفتند: علت این تعابیر، رویداد بسیار مهمی است که در ماجرای غدیر محقق شد و آن، تعیین ضابطه و قاعدهی حکومت در اسلام است.
ایشان افزودند: این ضابطه، همان امامت و ولایت در جامعهی اسلامی است که به دستور خداوند و بهوسیلهی پیامبر اسلام (صلیاللهعلیهوآله) اعلام شد.
رهبر انقلاب اسلامی خاطرنشان کردند: علاوه بر تعیین ضابطه، حضرت علی (علیهالسلام) بهعنوان مصداق امامت معرفی شدند که شخصیتی بزرگ، نورانی، قدسی و غیر قابل خدشه بودند.