می‌گوییم: به واجبات می‌پردازیم، مستحبات، شد شد، نشد نشد!

بابا، این مستحبات است که انسان را به جایی می‌رساند! برای همین، سباع و بهایم (مأموران دوران پهلوی) رشوه برای جلوگیری از مستحبات گرفته بودند. روزی در محضر حاج شیخ عبدالکریم رحمه‌الله گفته شد: روضه‌خوانی که مستحب است و جلوگیری از آن توسط پهلوی اشکالی ندارد. ایشان فرمودند: بله، مستحبی است که هزار واجب در آن است.

در محضر بهجت، ج٢، ص١۶٨

***

آقا سید جمال‌الدین گلپایگانی رحمه‌الله به آقازاده‌ خود می‌فرمود: اگر نماز شب نخوانی، عاقت می‌کنم! پسر ایشان خیلی ناراحت می‌شود و می‌گوید: برای ترک مستحب چرا عاقم می‌کنی؟ ایشان می‌فرماید: منظورم این است که تا می‌توانی نماز شب را ترک نکنی.

برای ترک مستحب فرزندش را عاق می‌کند. در حقیقت با این کار آتیه فرزندش را تأمین می‌کرده است؛ زیرا هر راهی جز آن، چه مال و چه زمین و ملک و چه گوسفند و دام و…فناپذیر است.

در محضر بهجت، ج٢، ص١۶٩

***

امتثال نافله از امتثال فرائض اقوی است؛ یعنی اگر چه مُمتَثَل در فریضه اقوی است، ولی امتثال و اظهار عبودیت و عبدیت در نوافل، اقوی از فرائض است. ازاین‌رو، درباره‏ قضای نوافل در روایت آمده است: «یباهِی الله‏ُ مَلائِکتَهُ فَیقُولُ: أُنْظُرُوا اِلی عَبْدی، کیفَ یقْضی نافِلةً لَمْ أَفْرُضْها عَلَیهِ!؛ خداوند به فرشتگان فخر و مباهات می‏‌کند و می‏‌گوید: به بنده‏‌ام نگاه کنید و ببینید که چگونه قضای نماز مستحبی‏ را که بر او واجب نکرده‏‌ام، به‌جا می‏‌آورد!».[1]

[1]. _{بدین مضمون: من لایحضره‌الفقیه، ج١، ص۴٩٨؛ وسائل‌الشیعة، ج۴، ص٧٧و٢٧۵و٢٧٨؛ بحارالانوار، ج٨۴، ص۴٣.}