پیشانیت عرش خدا چشم تو دریای حیا

محراب یا رب یا ربت شد قبله گاه ماسوا

امام دعا یا سجاد

نسیم صفا یا سجاد

 بر آن شدم تا که صدایت کنم امشب

تا با غزلی عرض ارادت کنم امشب

ای زینت تسبیح و دعا زمزمه هایت

در حیرتم آخر بنویسم چه برایت

اعجاز کلام تو مزامیر صحیفه است

جوشیده زبور از دل قرآن به دعایت

در پرده عشاق تو یک گوشه نشسته است

صد حنجره داوود در آغوش صدایت

بشکفته باغ آینه امشب به دامان حسین

بنگر در آغوش ملک فرزند و جانان حسین

او جانشین مصطفی در قاب چشمان حسین

او را ببوید هر که شد شیدا و خواهان حسین

امشب بهشت جاودان گردیده مهمان حسین

بگرفته اند افلاکیان عیدی ز دستان حسین

آویزه گوش زمین هر نیمه شب نجوای تو

حِجر وحرم ، رکن و حَجَر زد بوسه ها بر پای تو

این دیده بی سوی ما بر قامت رعنای تو

در آرزوی پرتویی از تابش سیمای تو

بیش از تو هیچ آیینه ای هرگز تماشایی نشد

جز با نگاه لطف تو هر حاتمی طایی نشد

از بس که ملک دور و برت پر زده گشته است

“پیراهن افلاک پر از عطر عبایت”

تنها نه فقط آینه در وصف تو حیران

باشد حجرالاسود، الکن به ثنایت

من کمتر از آنم که به پای تو بیفتم

عالم شده سجاده و افتاده به پایت

از سوز شب هنگام تو رونق گرفته آسمان

زهد تو شد آیینه ی زهد امیر مومنان

ای زینت ارض و سماء ای بهترین بندگان

تابیده بر چشمان تو نور رخ افلاکیان

ای نور چشم فاطمه نجل امیر المومنین

در عرش اعلی حق تو را نامیده زین العابدین

هرگز نگیرد تا ابد آقا کسی جای تو را

هرگز مخواه از کف دهم عشق و تولای تو را

این مرده دل این خسته جان دارد تمنای تو را

این سینه ی پر سوز ما خواهد تسلای تو را