*بهترین مرجع درباره زندگانی آیت‌الله بروجردی

آیت‌الله بروجردی در دیدار با علامه دوانی با تواضع بسیار بیان کردند که من کاری نکردم که بخواهید شرح حال من را ثبت و ضبط کنیم، پدرم با اصرار به ایشان اشاره می‌کند که حضرت آیت‌الله شما زعیم بزرگ عالم اسلام و تشیع هستید و جا دارد مردم نسبت به جایگاه شما آگاهی و اطلاع داشته باشند و درس‌ها بگیرند.

آیت‌الله بروجردی باز با تواضع می‌گویند: اگر کاری هم صورت گرفته مردم انجام دادند، اگر مسجد اعظمی ساخته شده، اگر حوزه به این عظمت رسیده، کار مردم بوده است که در نهایت با اصرار پدرم می‌پذیرند که شرح حال خود را عنوان کنند، به همین جهت مرحوم پدرم چند جلسه به محضر آیت‌الله بروجردی شرفیاب می‌شوند و آیت‌الله بروجردی از ولادت خود تا زمان عهده‌دار شدن زعامت شیعه، موارد ناب و تازه‌ای که برای کسی بازگو نکرده بودند، عنوان می‌کنند.

متأسفانه آن دوره امکانات ضبط نبود و اگر هم بوده بسیار محدود بوده است و بنابراین پدرم در حضور آقا محمدحسن فرزند ارشد آیت‌الله بروجردی مطالب را می‌نوشت و نتیجه آن شد که تنها منبع بزرگ و برجسته راجع به زندگانی آیت‌الله بروجردی شد که مرحوم پدرم با اخذ از زبان معظم‌له این مطالب را گردآوری کرد و هنگامی که این کتاب منتشر شد، متأسفانه آیت‌الله بروجردی در قید حیات نبودند، اما در روز چهلم درگذشت این مرجع بزرگ شیعه این کتاب با عنوان نام «شرح حال آیت‌الله العظمی بروجردی» چاپ و منتشر شد که بزرگترین مرجع درباره زندگانی استاد، شاگردان و آثار آیت‌الله بروجردی است.

*عبایی که آیت‌الله بروجردی به علامه دوانی هدیه داد

همچنین مرحوم پدرم نقل کردند یک روزی که می‌خواستم از نزد آیت‌الله بروجرودی خداحافظی کنم و خم شدم تا دست ایشان را بوسیدم، آیت‌الله بروجردی در گوش من گفتند: یک چنین عبایی شایسته شما نیست، هنگامی که به خانه آمدم، دیدم که عبایم در اثر نور آفتاب رنگ و روی شانه‌هایش از بین رفته بود است، هنوز زمانی نگذشته بود که دیدم خادم مخصوص آقا به درب منزل آمد و در یک سینی، عبایی را که آیت‌الله بروجردی اهدا کرده بود، برای من آوردند.

*نظر آیت‌الله بروجردی درباره نخستین نشریه حوزه و ورود طلاب به عرصه رسانه

در همان 1337 وقتی مرحوم پدرم به همراهی برخی بزرگان و اساتید حوزه - امروزه این بزرگواران از مراجع عظام تقلید هستند- آیات مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، نوری همدانی و امام موسی صدر و برخی دیگر تصمیم گرفتند که یک مجله‌ای به عنوان ارگان حوزه علمیه قم چاپ و منتشر کنند که در این میان برخی با انتشار این مجله مخالفت می‌کردند و می‌گفتند وقتی ریاست حوزه‌های علمیه با آیت‌الله بروجردی است و یک عده از فضلای جوان بخواهند این کار را انجام دهند، شاید با مخالفت ایشان مواجه شود.

این مجله با عنوان «مکتب اسلام» منتشر شد، هنگامی که 3 شماره آن چاپ شد، مورد توجه آیت‌اله بروجردی قرار می‌گیرد و از آنجایی که نام پدرم را در میان اعضای تحریریه مشاهد می‌کنند و سابقه قبلی هم داشتند، ایشان را به عنوان نماینده مجله احضار می‌کنند تا اطلاعاتی را از مجله کسب کنند.

مرحوم پدرم نقل می‌کردند - که من از آیت‌الله سبحانی شنیدم- اعضای تحریریه از اینکه آیت‌الله بروجردی فردی را در ارتباط با مجله احضار کرده بود، اضطراب داشتند که نکند آیت‌الله با این مجله مخالفتی داشته باشند، بنابراین منتظر بازگشت من بودند، وقتی خدمت حضرت آیت‌الله ‌رسیدم، ایشان فرمودند: «از وقتی که به قم آمدم و عهده‌دار این مسئولیت شدم، آرزو داشتم حوزه علمیه بدون دردسر و سر و صدا، یک نشریه سنگین و پر محتوایی داشته باشد، شنیده بودم الازهر مصر مجله‌ای به نام «الازهر» دارد و علما و فضلای آنجا در آن مقاله می‌نویسند و به سراسر دنیای اسلام می‌رود، چرا ما نداشته باشیم؟ ولی نمی‌دانستم چه کنم و از کجا شروع کنم و به وسیله چه کسانی باشد که باعث بگومگو نشود؛ با سر و صدا شروع شود و با ناراحتی تعطیل شود، حالا که شما با رفقاتان این مجله را به این خوبی منتشر کرده‌اید ، مادام که مشی آن همین طور باشد، از تأیید کامل من برخوردار خواهید بود، حتی اگر از طرف دستگاه مزاحم شما شدند، به من خبر دهید که اقدام شود».

در پایان دیدار هم هدایایی برای تمام اعضای هیئت تحریریه می‌فرستند و اعضا  از شنیدن عکس‌العمل آیت‌الله بروجردی بسیار خرسند شدند و این مجله با قوت بیشتری به کار خود ادام داد، به طوری که بعد از اندکی شمارگان این نشریه در اوایل دهه 40 به حدود 100 هزار  نسخه در هر ماه رسید که در آن زمان عنوان بزرگترین مجله علمی دینی کشور را به خود اختصاص داد.

منبع:خبرگزاری فارس

صفحات: 1· 2