علامه حسن زاده آملی:

وقتی شما با یک ولی خدا و عالم ربانی، مثل آیت‌الله العظمی بهجت و آیت‌الله خوشوقت، آیت‌الله ادیب و امثالهم، همنشین می‌شوید؛ بعد از یک مدت، ناخودآگاه می‌بینید که وجودتان پر از معارف شده است.

وقتی دو یا پنج سال پیش خودتان را نگاه می‌کنید، می‌بینید این‌قدر مطلب نمی‌دانستید اما الآن بر اثر همنشینی با این اولیاء خدا، طوری شدید که گویی جلوات عرفان آن مردان خدا هستید.

گاهی هم خدای ناکرده انسان با یک شرور و کسی که حب دنیا دارد، می‌نشیند؛ بعد از مدتی ناخودآگاه می‌بیند که تمام افعال و کردارش عوض شده است.

آن مرد عظیم‌الشأن و الهی، آمیرزا جواد آقای ملکی تبریزی، به شاگردان و خصیصینشان، از جمله آیت‌الله مرعشی نجفی، فرمودند:

همنشینی آن‌قدر اثر دارد که مثل تابش خورشید است.

چطور خورشید، نیاز کسی را که زیر تابش آن قرار بگیرد، رفع می‌کند و در او اثر می‌گذارد؛ همنشین هم این‌طور بر انسان اثر می‌گذارد و همنشین خوب، انسان را بالا می‌برد.

از این رو خوب است انسان، همنشین خوبان عالم شود. چرا که همنشینی با بزرگان، خیلی اثر دارد. عالم، عالم اثر و موثر است؛ مگر می‌شود چنین چیزی در او اثر نگذارد!؟

امام علی (علیه السلام) می فرمایند: دوست راستین کسی است که نیک خواهانه عیب تو را به تو بگوید، در نبودنت حافظ آبروی تو باشد و تو را بر خود مقدم بدارد.

این مطلب را فراموش نکنیم که : عالم ، عالم اثر و مۆثر است؛ یعنی هر چیزی بخواهیم یا نخواهیم اثرگذار است و اصلاً این قاعده خلقت عالم است.

اگر خوب حرکت کردیم، بدانیم عواملی باعث شده ما به سمت خوبی‌ها برویم که اولیاء خدا دلیل عمده آن را همنشین خوب داشتن، بیان می‌کنند.

از پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله» که فرمود:

«اسعد الناس من خالَط کِرامِ النّاس ؛

سعادتمندترین مردم کسی است که با مردمی بزرگوار معاشرت و آمیزش کند»

دوست بد و تبهکار میل به فساد و تباهی را در آدمی تقویت می کند و انسان را در مسیر سقوط و شقاوت یاری می دهد.

منبع:هیات رزمندگان اسلام شهرستان رامس