حجت الاسلام دارستانی: 

 شب عاشورا سید الشهدا علیه السلام نگاهی به آسمان کردند و گفتند:

بعد از رحلت رسول خدا صلی الله علیه و آله سه امام بزرگوار به تربیّت دو سپاه برای کربلا پرداختند. نزدیک پنجاه سال، امیر المومنین علیه السلام و کریم اهل بیت و سید الشهدا علیه السلام دست به دست هم دادند که دو سپاه بی نظیر و بی بدیل را برای کربلا تربیت کنند.

  1- سپاه تا غروب عاشورا با 72 مرد قوی و بصیر و باغیرت، با امامت سید الشهدا علیه السلام و علمداری اباالفضل العباس و لشگری از قاسم و علی اکبر و …

  2- سپاه از غروب عاشورا با 84 زن و بچه ی بی پناه، با امامت زین العابدین علیه السلام و علمداری زینب کبری سلام الله علیها و لشگری از رباب و رقیه و …

 هر دو سپاه بی نظیرند و نمیشود گفت: کدام سپاه مهم تر است؟ وزن هر دو سنگین است و وقتی کنار هم قرار می دهیم اگر هر کدام نباشد سپاه دیگر می خوابد.

 آن شخصی که گفت: کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود یعنی سپاه دوم. 

شب عاشورا سید الشهدا علیه السلام نگاهی به آسمان کردند و گفتند: ای آسمان یارانی مثل من ندیدی و نخواهی دید، نه اصحاب و نه اهل بیت، هر دو سپاه بی نظیرند. از آدم تا خاتم بشر دیگر مثل این دو سپاه نمی آید. از همه قشنگ تر اینکه شب عاشورا به هر دو سپاه مرخصی دادند و سیدالشهدا به هر دو سپاه گفتند: از این سرزمین بروید، دشمنان مرا می خواهند و من هستم. در نگاه ما امام قوی مطلق است یعنی بی نیاز از ما است باید این 72 تن و 84 نفر تهی و خالص شوند چرا که امام هیچ نیازی به آن ها ندارد و آن ها سرتاپا نیازمند امام هستند.

سه مطلب مهم 

1-یک وقت هست که می گوییم: آقا، من فردا به فدای شما شوم، شما می مانید؟ می گویند: بله ، می گویند: پس فدا می شویم. 

بی همگان به سر شود     بی تو به سر نمی شود.

یک وقت هست آقا می گویند: شما باشید و نباشید من فردا به قتلگاه می روم. ظهیر بر می خیزد و می گوید: یا حسین (علیه السلام)، عیش دنیا فانی است، اگر دنیا بهشت ابدی وعده داده شده خدا بود ما فدای تو می شدیم. ما بهشت را قربان شما می کنیم، اینجا که دنیاست.

2-اگر پرسیدند: سخت ترین شبِ آقا اباالفضل علیه السلام چه شبی است؟ به نظر من شب عاشوراست. یعنی اگر ببینم از شب عاشورا تا صبح و غروب عاشورا همه ی اصحاب محاسن سفید کرده باشند، والله تعجب نمی کنم برای یک غم. 

چه غمی؟ بعد از کوچه ی بنی هاشم چشم ها ترسید، که یک وقت در کربلا سیدالشهدا علیه السلام نگوید: سنت من، سنت مادرم است. سنت مادرشان این بود که در خانه به امام علی علیه السلام عرض کردند: علی جان، به در خانه ها برو چهل نفر از شما دفاع کنند اما وقتی دیدند چهل نفر شدند چهار نفر فرمودند: شما هم تماشاچی باشید، قرار بود من دختر پیامبر قربانی نشوم، حالا که قرار است قربانی شوم سلمان، ابوذر، مقداد، حُذیفه  اگر می توانید حق علی را بگیرید و به او بدهید و اگر نمی توانید تماشاچی باشید، لذا سلمان در کوچه دستانش بسته بود. 

شما حساب کنید در روز عاشورا، امام حسین علیه السلام دستان قمر بنی هاشم را بسته باشد و جلوی چشمان پسر ام البنین آقا را بزنند، ببینید سلمان در کوچه چه کشید؟ آقا وقتی فرمودند: فردا همه ی شما کشته می شوید، همه نفس راحتی کشیدند. 

امام حسین علیه السلام زود مرخصی می دهند، وقتی خبر شهادت مسلم بن عقیل را شنیدند تمام آل مسلم را در خیمه جمع کردند ( 9 تا 12 شهیدان کربلا، فرزندان عقیل بودند)  و گفتند: شما سهم خود را داده اید، به مدینه بروید اگر کسی پرسید چرا آمدید؟ بگویید: امام به ما گفتند. وقتی حرف آقا تمام شد گفتند: یک سوال داریم جوابمان را بدهی می رویم. اگر رفتیم به مدینه و زن ها و کودکان جلوی ما را گرفتند و گفتند: آل عقیل، مولایتان کجاست؟ چه جوابشان دهیم؟ بگوییم: آقایمان را میان گرگ های گرسنه تنها گذاشتیم؟

3- وهب ارمنی در ماجرای کربلا که تازه مسلمان شده بود اولین شهید کربلاست که زنده سر او را بریدند و با خطبه هایش کل سپاه دشمن را خفیف و خوار کرد و سپاهشان را در هم شکست به طوریکه عمربن سعد گفت: من او را زنده می خواهم تا سر از تنش جدا کنم. مادر وهب که الگوی تمام روضه خوان ها و نوکرای امام حسین علیه السلام است که وقتی سر بریده ی پسرش را سمت خیمه بردند سر را برداشت و گفت: شیرم حلات وهب. تو دشمن را شکستی اجازه بده من لگدمالشان کنم، سر وهب را به سمت کوفیان پرت کرد و گفت: ما چیزی را که در راه پسر فاطمه زهرا سلام الله علیها داده باشیم پس نمی گیریم. اولین و تنها زن شهید کربلا هم همسر وهب است.
 

 وارث