توفیقات ما به نگاه خدا بستگی دارد. لذا باید در هر توفیقی شاکر باشیم. نه یک حالتی به خودمان بگیریم که خروج از حد تقصیر یا خروج از جاده ی فروتنی و تواضع باشد.

شبهای ماه رجب را از دست ندهیم. بزرگان ما در زمان عبادت و اتصال تمام کارهایشان را کنار می گذاشتند. یکی از اساتید اخلاق می فرمود: “ما باید روزی پنج دقیقه بدون اشتغال فکر به امری، اهل خلوت بین خودمان و خدای خودمان باشیم.”

سپس فرمودند: وقتی استاد مرحوم قاضی به ایشان فرمودند روزی پنج دقیقه بین خدای خودت بدون اینکه ذهنت به جایی اشغال داشته باشد خلوت داشته باش فکر می کردند راحت است. می فرمایند روز اول دیدم نمی توانم بیشتر از یک دقیقه ! روزهای آخر رسیده بود به ده دقیقه ، بعد تدریجاً رسید به یک ساعت که خلوت بکند بین خودش و خدای خودش و مرتب به خودش تذکر بدهد. چه قدر کارهایت برای خداست؟ چه قدر حرف زدن و عمل کردنت برای خداست؟

آیت الله بروجردی وقتی می خواستند از دنیا بروند گریه می کردند شاگردان گفتند : “چرا گریه می کنید؟ فرمودند دیدی عمرمان تمام شد و ما کاری نکردیم! شاگردان گفتند: شما با این همه خدمات؟ فرمودند: “عمل خالص انجام دهید که حسابگر، دقیق است. ما نیاز داریم یکی از درون یکی از برون مرتب به انسان تذکر دهد نیاز به این تذکر ها داریم.”

منبع: بخشی از سخنرانی حجت الاسلام مؤمنی در مهدیۀ امام جواد علیه السلام ؛ 20 اردیبهشت ماه 1393