سعی صفا و مروه

     بعد از طواف و نماز آن، سعی بین صفا و مروه است. صفا و مروه دو کوه کوچک در مکه است که در ضلع شرقی مسجدالحرام، در سمتی که در خانه کعبه و مقام حضرت ابراهیم است، قرار دارد. این دو کوه با فاصله‏ی حدود 420 متر در مقابل هم قرار گرفته‏اند و اکنون فاصله‏ی میان آن دو به صورت سالن بزرگ سر پوشیده در آمده است. حاجیان حرکت خود را از کوه صفا شروع می‏کنند و به سوی کوه مروه می‏روند، این حرکت هفت بار انجام می‏شود و در مروه به پایان می‏رسد.

     سعی صفا و مروه یادآور خاطره‏ای است که در آن گذشت، ایثار، فداکاری، تلاش و عشق وجود دارد. حضرت ابراهیم (ع) در ایام پیری صاحب فرزندی به نام اسماعیل شد و به فرمان خداوند فرزند و مادرش، هاجر، را به مکه برد که در آن زمان بیابانی خشک و بی‏آب و علف بود. حضرت ابراهیم (ع) هنگام خارج شدن از مکه فرمودند:

     (ربنا انی اسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم ربنا لیقیموا الصلوة فاجعل افئده من الناس تهوی الیهم و ارزقهم من الثمرات لعلهم یشکرون.)[1].

     ای پروردگار ما! برخی از فرزندانم را در وادی‏ای بی‏هیچ کشته‏ای، نزدیک خانه‏ی گرامی تو جای دادم، ای پروردگار ما! تا نماز بگزارند. دلهای مردمان را چنان کن که هوای آنها کند و از هر ثمره‏ای روزیشان ده، باشد که سپاس گزارند.

     حضرت ابراهیم (ع) با این دعا از مکه بیرون رفت و هاجر واسماعیل در آن بیابان ماندند. طولی نکشی که آب و غذای آنها تمام شد، اسماعیل از تشنگی و گرسنگی بیتابی می‏کرد، مادرش با اضطراب به جسجوی آب برخاست. او ابتدا به سوی کوه صفا آمد، در انجا اثری از آب ندید، سرابی از کوه مروه نظر او را به خود جلب کرد، به گمان آب به سوی آن کوه شتافت، اما آنجا نیز آبی نیافت. دوباره به کوه صفا نگاه کرد، سراب را در آنجا دید و به سوی آن بازگشت. بدین ترتیب، هاجر هفت بار فاصله‏ی کوه صفا و مروه را به امید پیدا کردن آب طی کرد، ولی اثری از آب پیدا نکرد. سپس با اضطراب و ناراحتی به سوی فرزند خود بازگشت، ناگهان متوجه شد که از زیر پای کودک چشمه‏ای فوران کرد. این چشمه‏ی مقدس که به پاس سعی خالصانه‏ی هاجر در آن سرزمین بی‏آب و علف از زمین جوشیده به نام «زمزم» معروف گردید.

     سعی صفا و مروه یادآور گذشت و فداکاری حضرت ابراهیم (ع) همسرش هاجر و نیز الهام بخش سعی و تالش برای زندگی و نشانه‏ی امیدواری به حق تعالی است. انسان می‏تواند در سعی صفا و مروه از خداوند بخواهد که گذشت و فداکاری به او عنایت کند. یکی از اسرار سعی صفا و مروه این است که با خداوند عهد ببندیم که در گفتار و کردار خود صداقت و در زندگی حسن خلق داشته باشیم. به عهد خود وفا و قانون مواسات را بر زندگی خود حکمفرما کنیم. از سعی صفا و مروه می‏توان درسهای امیدواری، تلاش و فداکاری در راه محبوب را آموخت.

1. قرآن، ابراهیم/ 37.

صفحات: 1· 2· 3· 4· 5· 6· 7· 8· 9· 10· 11