مگرخليل الرحمان چه كرد؟

تو نيز اگر پير و مشى و مرام ابراهيمى ، نبايد هيچ چيز از آنچه دارىو به آن دلبسته اى ، همچون زن و فرزند، مال و منال ، پول و پس انداز، خانه و خادمماشين و مسكن ، و… حجاب چهره جانت ، مانع بندگى و فرمانبرداريت شود و آنگاه كهپاى دين و خدا به ميان آيد، بسادگى و بصراحتى ابراهيمى و بصداقتى اسماعيلى درگذرى و امر مولارا مقدم بدارى.

بگذر از فرزند و مال و جان خويش     تا خليل الله دورانت كنند

سر بنه در كف ، برو در كوى دوست     تا چو اسماعيل ، قربا نت كنند

اينجاست كه قربانى وسيله قرب مى شود و عيدقربان روز تقرب به خداوند.

آن هم نه قرب مادى و جسمى - كه خدا از محدوده حس و جسم بيرون است - بلكه قرب معنوى و تقرب ارزشى كه در سايه ايمان وعمل است .

آنچه انسانرا به خدا نزديك مى كند، طاعت است

و آنچه از ساحت قرب ربوبى دور مى سازد، معصيت است

خدا به ما نزديكاست ، حتى نزديكتر از رگ كردن ، كه خود فرموده است :

 - ونحن اقربب اليه من حبل الوريد - ما از او دوريم ، چرا كه به جرم و گناه ،گرفتاريم ومجرم هرگزمحرم نخواهد شد

دوست نزديكتر از من به مناست

وين عجب تر كه من از وى دورم

اگر پاى از مرز طاعت فراتر ننهيم ، اگربا تيغ گناه ، دامن عصمت ندريم ، اگر دست تعدى ، به حريم حرمات الله نگشاييم ، آنگاه خواهيم ديد كه هر جا باشيم در قربانگاهيم و هر سو كهبرويم ، به اوتقرب پيدا مى كنيم ، و هر روزمان عيدقربان مى شود. بفرموده حضرت على :

كل يوم لا يعصى الله فيه فهو يوم عيد

هر روزى كه در آن ، خدا نافرمانى نشود روز عيد است .

جلوه ديگر اين روز،ذبح است .

قربانى كردن گوسفند، چه ازسوى حاجى درمنا و چه از سوى ما در شهرها مان ، تكريمآن حماسه معنوى و ايثار عظيم است كه ابراهيم و اسماعيل از خود نشان دادند و به مسلخ رفتند، آن فداكارى همواره بايد در خاطره ها زندهبماند، تا درسى مى باشد فرا روى ابراهيميان هميشه و همه جا.

رها شدن از تعلقات وذبح كردن تمنيات در پيش پاى اراده الهى ، درس ديگران قربانى است ،تيغ اراده و عفاف ، بايد بر خنجر نفسانيات نهاد و خون نفس اماره را ريخت و از شر اين وسواس خناس نجات يافت .
تا چه حد حاضرى كه خواست خدا را بر خواهش دل مقدم بدارى؟

تا كجا مى توانى طاعت و اطاعت الله را، با هواى نفس مبادله نكنى ؟

نفس كشتن و جهاد با دشمن درونى ، سخت تر از مبارزه با دشمن ، آشكار و برونى است .

از اين روجهاد اكبرنام گرفته است .

ذبح قربانى در ديد عرفانى اهل نظر، رمزى از ترك هواهاى نفسانىو روى آوردن به رضاى الهى است .

ثمرات اين ذبح نيز،بايد چونان قربانى گوسفند به ديگران برسد.

و… چنين است كه آنكه مالك هواى نفس شود وديو هوارا به بند كشد، هم خويشتن از وسوسه ها وزيانهاى آن آسوده خاطر است ، هم جامعه از صدمه هوا پرستي هاى او مصون !

آرى !… امروز، عيد است.

عيد قربان و تقرب به خدا، آن هم درسايه عبوديت و بندگى .

ما، بنده آنيم كه در بند آنيم .

حال كه چنين است ، چرادر بند نفس و بند زر و سيم و بند خواسته ها و داشته ها؟!

دل به خدا بدهيم و دربند عبوديت او باشيم ، تا از هر قيد و بندى آزاد شويم .

بندگى خدا، اميدبخش است.

وروز عيد قربان مى تواند براى ما اوج اين آزادى برين باشد.

خجسته باد عيد قربان، عيد صالحان و عيد اهل طاعت و تسليم.

از عاشورا تا غدير/ محمد عسكرى

صفحات: 1· 2