روزى حضرت على علیه ‏السلام به حضرت فاطمه علیهاالسلام گفتند:

آیا غذایى در خانه هست تا بخورم؟

حضرت فاطمه علیهاالسلام گفتند:

… ما کان شَیْى‏ءٌ اُطْعِمْناهُ مُذْ یَوْمَیْنِ اِلاّ شَیْىٌ‏ء کُنْتُ اُو ثِرُکَ بِهِ عَلى نَفْسى وَ عَلى ابْنَىَّ هذَیْنِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ. فَقالَ عَلِىٌّ علیه‏السلام: یا فاطِمَةُ اَلاّ کُنْتِ اَعْلَمْتینى فَاَبْغیکُمْ شَیْئا؟ فَقالَت علیهاالسلام: یااَبَاالْحَسَنِ اِنّى لَأَسْتَحى مِنْ‏اِلهى اَنْ تُکَلِّفَ نَفْسَکَ ما لا تَقْدِرُ عَلَیْهِ؛

آنچه که در دو روز گذشته خورده‏‌اید غذایى بوده که من و دو فرزندم ـ حسن و حسین ـ نخورده و براى شما نگه داشته بودیم.

حضرت على علیه‏ السلام گفتند:

چرا به من اطلاع نداده بودی تا براى شما غذایى تهیه کنم؟

حضرت فاطمه علیهاالسلام گفتند:

اى ابوالحسن! من از خداى خود شرم دارم که خودت را به خاطر آنچه که نسبت به آن توانایى ندارى به زحمت اندازى.

تفسیر فرات کوفى: 83