« آفت هاى انقلاب را بشناسیم (2- بد معرفى كردن اسلام و ايجاد بدبينى در مردم )خبر:برگزاری مراسم جشن عید غدیر توسط حوزه محدثه بروجرد »

« غدیر خاطره ها»

نوشته شده توسطرحیمی 8ام آبان, 1391

     لحظه های معصوم عشق بر شنزارهای تشنه حجاز باریده است.

                                               اینجا صحرای سوزان شوق است.

     همراه با کاروان سرنوشت، حادثه ای سپید زیر آفتاب می ایستد در ازدحام، قافله ی نیاز به حجه الوداع رسیده است؛ ناگاه دل ها به بشارتی بارانی فراخوانده شدند.

     کاروانیان از حج بازگشته اند و سوغاتی از توحید به همراه دارند . در نیمه راه ، آغاز بیداری چشم های زمینیان است.

     اکنون که لحظات سرنوشت ساز تاریخ رقم می خورد، بیایید نگذاریم جمعیت فکرمان پریشان شود.

     آن گاه که خورشید مهربانی از کابین شتران بالا رفت بر این ایستادن و بر این تعجیل بیندیشیم!

     دستش را ببینید!

                 در انتظار دستان یاری گر شماست!

     خورشید مهربانی همچون همیشه، گرم و تابنده و پر فروغ سخن می گوید:

     ای مهاجرین مبعث عشق

                        ای انصار هجرت نور

                                        دست علی علیه السلام را به خاطر بسپارید.

     اینک شما پیامبرید!

                        رسالت شما هم اکنون آغاز شده است.

     حال که آن فریاد پر طنین رسول مهربانی صفحات تاریخ را سرشار ساخته است که:

      ای از حج برگشتگان

                                زین پس شما پیامبرید تا خبر ولایت علی علیه السلام را که سند حقانیت اوست تا ابدیّت تاریخ به گوش جهانیان برسانید!

     در آن روز هزارن باور می دیدند و تبریک می گفتند:

     « اشهد انّک امیرالمومنین الحق الذی نطق بولایتک التنزیل و اًخًذً لک العهد علی الامه »

     اینک زمان ، آغاز دیگری را تجربه می کند ، فصلی تازه در حال شکفتن بود؛ آغاز فصل عشق ،فصل ارادت، فصل زیبای ولایت، فصلی که می طلبید رسول مهربانی دستان خود را به دعا بردارد.

     دعایی قرین با اجابت:

« اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله»

     آری غدیر ریزش باران الطاف رحمانی است برگلزار های تشنه.

     رسول مهربانی ، گویی می خواهد خاک های گرم غدیر را شاهد بگیرد بر این انتصاب آسمانی.

     گویی می خواهد، حجاب های ظلمانی را کنار بزند تا آنچه از ناگفته های رسالت باقی مانده است. با وجود پر مهر علی(علیه السلام) برای آیندگان زمزمه کند.

     ای مردم:

     بگویید به باد، به باران ، به آفتاب که اینک علی جانشین من است :

«من کنت مولاه فعلی مولاه»

     اکنون ما که مخاطبان زمزمه عاشقانه او هستیم، چه خوب است بدانیم که در عبور روز و شب، خورشید و ماه جایگاه خود را عوض می کنند تا تاریکی ظلمت ها رهروانشان را نبلعد.

              آری علی( علیه السلام) حسن ختام رسالت است.

                                                        بنگریم پس از قرن ها    

                                                         این ماییم     

     سینه سوختگان غدیر که رسالت پیام غدیر را به دوش داریم.

     سنگینی این رسالت سالیان درازی است که بر شانه های زخمی ما احساس می شود.

     و غدیر خم همچنان غریب!     

               و حاضرانش همچنان غایب!

                                    اکنون می خوانمت ای غایب همیشه حاضر بیا

                                                                                  تا قصه غدیر     

           این بار از لبان مبارکت          

                          مرهم سینه سوخته و شانه های زخمی ما شود.

     بیا

     تا این بار دستان توحیدی ات، دستان عدالت را بر فراز آسمان حقیقت بالا برد و قصه ناتمام غدیر را که سرشار از نور و روشنی و عشق و امید است به پایان و فرجامی نیک برسانی (به امید آن روز)

لیلا جوادی فرد

نظر از: جان نثاری [عضو] 
جان نثاری

عرفه رفت، قربان هم رفت مانده غدیر، توشه بردارید که وقت تنگ است

1391/08/08 @ 13:16


فرم در حال بارگذاری ...