« مگه نگفتم؟ » روشی است برای خنک شدن دل والدین و لجبازتر شدن بچه‌ها.

در این روش مادر بارها به فرزندش تذکر می‌دهد که:

«هوای پارک سرده یه لباس گرم بپوش» و بچه هم می‌گوید: «نه، همین‌که پوشیدم خوشگل تره» اما وقتی از ماشین پیاده می‌شوند بچه سردش می‌شود و اینجا نوبت مادر است که هشدارهای قبلی‌اش را مثل چماق توی سر بچه بکوبد که:  

«مگه نگفتم هوای پارک سرده هان؟ گفتم یا نگفتم؟»

در اینجا مادر از درایت خودش احساس غرور می‌کند و امیدوار است این اتفاق درس عبرتی بشود برای آینده.  اما بچه، نه‌تنها از رفتارش درس نمی‌گیرد و سر عقل نمی‌آید بلکه از اینکه این‌طور تحقیرشده عصبانی می‌شود و در اولین فرصت این تحقیر مادر را با منفی کاری و لجبازی بیشتر تلافی می‌کند.

این جور مواقع بهتر است مادر گرامی خیلی محترمانه لباس گرمی را که همراهش آورده به بچه بدهد تا بپوشد و دور سرکوفتهای بعدی را خط بکشد. اینطوری شاید درس عبرت بشود. شاید هم نشود.

 بچه است دیگر!  

برگرفته از  کتاب «نوموخام» به قلم سید مهدی خدایی