در حدیثی، پیغمبراکرم صلی‌الله‌ علیه‌ و آله‌ و سلم فرمود:

«یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که مسلمانان درباره‌ تو آن کنند که مسیحی‌ها درباره‌ حضرت عیسی علیه‌السلام نمودند، درباره‌ تو چیزی می‌گفتم که به هر کجا گذر کنی از خاک کف پایت تبرک جویند».[1]

تازه هنوز علی علیه‌السلام را معرفی نکرد، با اینکه این همه بیانات در این حدیث و احادیث دیگری فرموده است. فضایل علی علیه‌السلام گفتنی نیست؛ حق است اما گفتنی نیست! زیرا ما ضعیفُ العقل و الایمان هستیم و ظرفیت نداریم. اگر بیان می‌کرد، بسیاری از مردم کافر می‌شدند و عده‌ای معدود ایمان می‌آوردند، همچنان که درباره حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام چنین اتفاق افتاد.

در محضر بهجت، ج١، ص٧۵

[1]. کافی، ج٨، ص۵٧، روایت١٨؛ اصل روایت به این صورت است: «لَوْلا أَنْ تَقُولَ فیک طَوائِفُ مِنْ أُمتی ما قالَتِ النصاری فی عیسَی بْنِ مَرْیمَ، لَقُلْتُ فیک قَوْلاً لاتَمُر بِمَلَأٍ مِنَ الناسِ إِلا أَخَذُوا الترابَ مِنْ تَحْتِ قَدَمَیک یلْتَمِسوُنَ بِذلِک الْبَرَکةَ؛ اگر بیم آن را نداشتم که گروه‌هایی از امت من درباره تو، آنچه را که مسیحیان درباره حضرت عیسی‌بن‌مریم گفتند، بگویند، سخنی درباره‌ تو می‌گفتم که به گروهی از مدرم نگذری، مگر اینکه خاک زیر قدم‌های تو را به عنوان تبرک بردارند».

برای اطلاع از منابع این روایت در مدارک اهل‌سنت، ر.ک: مجمع‌الزوائد هیثمی، ج٩، ص١٣١؛ المعجم‌الکبیر طبرانی، ج١، ص٣٢٠؛ شرح نهج‌البللاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج١٨، ص٢٨٢؛ شواهد‌التنزیل حاکم حسکانی، ج٢، ص٢٣٣؛ مناقب خوارزمی، ص١٢٩؛ ینابیع‌المودة قندوزی، ج١، ص٢٠٠، ٣٨٩، ٣٩١ و ٣٩٣.

 

نیز برای اطلاع از منابع بیشتر از مدارک شیعه، ر.ک: خصال، ص۵۵٧؛ امالی شیخ صدوق، ص١۵۶، ٧٠٩؛ روضةالواعظین، ص١١٢؛ خاتمةالمستدرک میرزای نوری، ج۴، ص٣٣٠؛ کتاب سلیم‌بن‌قیس، ص۴١٢؛ الغارات، ج١، ص۶٢و۶۴؛ مناقب امیرالمؤمنین علیه‌السلام، محمد‌بن‌سلیمان کوفی، ج١، ص٢۴٩، ۴۵٩ و ۴٩۴؛ ج٢، ص۶١۵؛ المسترشد، ۶٣۴؛ شرح‌الاخبار، قاضی نعمان مغربی، ج٢، ص۴١١؛ الارشاد، ج١، ص١١٧ و ١۶۵؛ اختصاص، ص١۵٠.