امام صادق علیه السلام:

روزه، تنها دست كشيدن از طعام و آشاميدن نيست و براى آن شرطى است كه تنها با رعايت آن، روزه کامل می‏ گردد و آن شرط، سکوتی است که از تفکر درونی نشأت گرفته باشد.

هنگامى كه روزه گرفتید، زبان خود را از دروغ نگه داريد و ديدگانتان را از ناروا فرو پوشيد، با يكديگر نزاع مكنيد و بر هم حسد مبريد و غيبت يكديگر را نكنيد و با هم بحث ‏و جدل نکنید و با یکدیگر به اختلاف نپردازید و نسبت به هم خشمگين نشويد و دشنام و ناسزا مگویيد و القاب زشت بر يكديگر مگذاريد و با هم دشمنى و جنگ مكنيد و بر يكديگر ستم نورزيد و بی ‏خردى مكنيد.

از ياد خدا و نماز غفلت مكنيد و چنان باشيد كه گویى قيامت و آخرت را در منظر خود و مرگ را در پيش روى داريد و چشم به راه تحقق وعده‏ هاى الهى باشيد و براى لقاء خداوند توشه برگيريد.

و باید در روزه ‏ات ولایت خداوند را داشته باشی و بوسیله خاموشیِ برخواسته از تفکر دورنی، در همه جهات از هر آنچه که خداوند از آن نهی نموده است در آشکار و نهان خاشع باشی. پس چون اين اعمال را به طور کامل انجام دهی حقيقت روزه را براى خداوند بجا آورده‏ای اما اگر از اين اعمال كه برايت بيان داشتم بكاهى، به همان مقدار از فضل و ثواب روزه‏ ات كاسته خواهد شد.

به راستى روزه، تنها دست كشيدن از طعام و آشاميدنى نيست بلكه خداوند آن را مانعى در برابر رفتار و گفتارى كه روزه را باطل می ‏كند قرار داده است. چه اندک هستند روزه‏ داران و چه بسيارند کسانی که فقط گرسنگی می‏کشند.

شیخ حر عاملی، وسائل ‏الشيعة ، جلد 10 ، صفحه 166