« نوکری حسین علیه السلام را کنی، آقای عالم می شویهم نشینی با قرآن »

عاقبت شوم یک ترجیح غلط

نوشته شده توسطرحیمی 26ام شهریور, 1395

تدبری در سوره مبارکه اعلی
 
درنگ
  1. آیا ترجیح دنیا بر آخرت دامن‌گیر انسان‌های غافل و بی‌نماز می شود و موجب عدم رستگاری آن ها است ؟
  2. آیا قاعده رستگاری، جدید نیست و از کتاب‌های آسمانی نخستین و به‌خصوص صحیفه‌های ابراهیم و موسی علیهماالسلام بوده است؟
 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى (14) وَ ذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى (15) بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیاةَ الدُّنْیا (16) وَ الْآخِرَةُ خَیْرٌ وَ أَبْقى‏ (17) إِنَّ هذا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولى‏ (18) صُحُفِ إِبْراهیمَ وَ مُوسى‏ (19)
 
 
عاقبت شوم یک ترجیح غلط
 
حرف، حرف حساب است و گوینده‌اش خدای بی‌نقص. واسطه هم پیامبری است که در دریافت و تبلیغ و تذکر کم نگذاشته است. پس مشکل چیست که برخی تذکر می‌یابند و به رستگاری می‌رسند، امّا باقی پشت می‌کنند و اهل شقاوت می‌شوند؟

دنیا! بله، ترجیح دنیا بر آخرت است که دامن‌گیر این انسان‌های غافل و بی‌نماز است. اگر تمام همّ و غمّ‌شان دنیا نبود که آخرت را بر آن ترجیح می‌دادند و هم خود را پاک می‌کردند و هم اهل یاد خدا و نماز می‌شدند و درنهایت به فلاح و رستگاری می‌رسیدند.
 
پس ای شمایی که رستگار نشدید، بدانید که هر چه می‌کشید از این دنیاخواهی است و این یک قاعده است که هرکس دنیا را بر آخرت ترجیح دهد، بدبخت می‌شود و هرکس آخرت را در مقابل دنیا بخواهد، به رستگاری می‌رسد. این یک قاعده جدید نیست، بلکه از کتاب‌های آسمانی نخستین و به‌خصوص صحیفه‌های ابراهیم و موسی علیهماالسلام بوده است، امّا کو گوش شنوا؟

 

تدبر


فرم در حال بارگذاری ...