امام‌علی علیه السلام مي فرمايند:

 

 

“من، توانگران قدرتمند را خُرد می‌کنم، وحق محرومان را از حلقوم آنان بیرون می‌کشم؛ و به له‌شدگان فراموش شده قدرت می‌دهم، تا حقوق آنان را بگیرم و به دستشان برسانم.”

این است تشیع.

این است پیرو علی بودن و دَم ازعلی زدن. 

 

 

پس کمترین ملاحظه و مسامحه و سهل ‌انگاری، از سوی عالمان، دربارۀ فاصله ‌های معیشتی، و تفاوت ‌های قارونی، در سطوح زندگی، که به سقوط افراد و خانواده ‌ها می‌انجامد، -چنانکه یادشد خلاف تکلیف قطعی است، و مسقط عدالت است، و معارضه با «نهج البلاغه» است، و سبب سست شدن پایه‌های دین در جامعه است که:

 

وارث