بسم الله الرحمن الرحيم

     المناجات الاولى مناجات التآئبين إلهي ألبستني الخطايا ثوب مذلتي وجللني التباعد منک لباس مسکنتي وأمات قلبي عظيم جنايتي فأحيه بتوبة منک يآ أملي وبغيتي ويا سؤلي ومنيتي فوعزتک مآ أجد لذنوبي سواک غافراً ولا أرى لکسري غيرک جابراً وقد خضعت بالانابة إليک وعنوت بالاستکانة لديک فإن طردتني من بابک فبمن ألوذ وإن رددتني عن جنابک فبمن أعوذ فوآ أسفاه من خجلتي وافتضاحي ووا لهفاه من سوء عملي واجتراحي أسألک يا غافر الذنب الکبير ويا جابر العظم الکسير أن تهب لي موبقات الجرآئر وتستر علي فاضحات السرآئر ولا تخلني في مشهد القيامة من برد عفوک وغفرک ولا تعرني من جميل صفحک وسترک إلهي ظلل على ذنوبي غمام رحمتک وأرسل على عيوبي سحاب رأفتک إلهي هل يرجع العبد الابق إلا إلى مولاه أم هل يجيره من سخطه أحد سواه إلهي إن کان الندم على الذنب توبةً فإني وعزتک من النادمين وإن کان الاستغفار من الخطيئة حطةً فإني لک من المستغفرين لک العتبى حتى ترضى إلهي بقدرتک علي تب علي وبحلمک عني اعف عني وبعلمک بي ارفق بي إلهي أنت الذي فتحت لعبادک باباً إلى عفوک سميته التوبة فقلت: {توبوآ إلى الله توبةً نصوحاً} فما عذر من أغفل دخول الباب بعد فتحه إلهي إن کان قبح الذنب من عبدک فليحسن العفو من عندک إلهي مآ أنا بأول من عصاک فتبت عليه وتعرض لمعروفک فجدت عليه يا مجيب المضطر يا کاشف الضر يا عظيم البر يا عليماً بما في السر يا جميل الستر استشفعت بجودک وکرمک إليک وتوسلت بجنابک وترحمک لديک فاستجب دعآئي ولا تخيب فيک رجآئي وتقبل توبتي وکفر خطيئتي بمنک ورحمتک يآ أرحم الراحمين.

      به نام خداى بخشنده مهربان

     مناجات تائبين خدايا خطا و گناهان، مرا لباس خوارى و ذلت پوشانيده و دورى تو جامه عجز و بينوايى بر تنم انداخته و جنايت بزرگ (هواى نفس پرستى) مرا دل مرده ساخته تو اى خدا از رجوع به لطف و کرمت باز اين مرده دلم زنده گردان اى مقصد و مقصود و مطلوب و آرزوى من، قسم به عزتت که من کسى که گناهانم را ببخشد غير تو نمىدانم و آنکه در هم شکستگيهاى امورم را جبران کند جز تو نمىبينم من با آه و ناله و کمال خضوع به درگاهت آمده‏ام و به خوارى و مذلت بسويت رو آورده‏ام پس اگر تو مرا از در برانى ديگر به که رو آرم و اگر تو مرا در کنى به که پناه برم پس آه از تأسف و حسرت خجلت و افتضاح من و واى از اندوه و غم مصائب و کردار زشت من از تو درخواست مىکنم اى بخشنده گناه بزرگ و اى جبران کننده هر شکسته استخوان که ببخشى گناهان مهلک خطرناکم و بپوشانى زشتيهاى پنهانى فضاحت آورم و مرا در عرصه قيامت از نسيم خوش عفو و عنايتت جدا مساز و از نيکويى بخشش و پرده پوشش محرومم مگردان خدايا سايه ابر رحمتت را بر سر گناهان (سوزان) من بينداز و باران لطف و محبتت را بر عيوب و پليديهاى اعمالم بباران خدايا آيا بنده گريخته به جايى جز به درگاه مولايش رجوع تواند کرد يا از خشم و غضب مولايش غير او احدى حمايتش تواند نمود خدايا اگر پشيمانى از گناه توبه است قسم به عزتت که من از پشيمانانم و اگر استغفار و طلب آمرزش کردن موجب محو گناه است (به لطفت) من از آمرزش طلبانم تو را سزد که (بر ما) عتاب کنى تا باز خوشنود گردى خدايا قسم به قدرتت بر من که توبه‏ام بپذير و به حلمت بر عصيانم که از من درگذر و به علمت به احوالم که با من به رفق و محبت نظر فرما خدايا تويى که درى از عفو و بخششت به روى بندگان باز کردى و نامش توبه نهادى و (در کتابت) فرمودى اى بندگان به درگاه من به توبه با حقيقت باز آييد (تا از گناهانتان درگذرم) پس عذر آنکه از اين در که باز کردى غافل است چه خواهد بود اى خدا اگر گناه از من زشت است عفو از تو زيباست اى خدا من اولين بنده نيستم که گنه کرده از او تو درگذشتى و به درگاه کرمت آمد و به او احسان کردى اى دادرس پريشان دلان اى برطرف سازنده غم و رنج و زيان اى بزرگ احسان اى آگاه از سر بندگان اى نيکو پرده پوش بر گناهان جود و رحمت نامنتهاى تو را بسوى تو شفيع مىگردانم و به جناب تو و مهربانيت نزد تو توسل مىجويم پس دعايم مستجاب کن و از اميدى که به لطف تو دارم محرومم نگردان و توبه‏ام قبول فرما و خطاهايم به کرم و رحمتت محو گردان اى مهربانترين مهربانان عالم.

صفحات: 1· 2