ره یافتن به مقام ربوبی، بدون ورع (پرهیز از گناه و دوری از شبهات) امکان ندارد.ابتدا بايد معناى« ورع» روشن شود تا ببینیم چرا افضل اعمال در ماه مبارك رمضان ورع است.

امام صادق علیه السلام در مورد معناي ورع فرموده اند: الورع ، الوقوف عند الشبهة (۱)؛ ورع آن است كه انسان در برخورد با شبهه توقف كند، اگر شبهه حرام است يعني احتمال مي دهد انجام فعلي حرام باشد، آن را ترك كند و اگر احتمال واجب بودن مي دهد انجام دهد.

فضيل بن عياض مي گويد: از امام جعفر صادق علیه السلام سؤال نمودم كه ورع و پارسائى چيست؟

فرمود: چيزى است كه انسان را از محرّمات خداوند باز داشته و او را از شبهات دور گرداند

علامه طباطبايي صاحب تفسير گرانمايه الميزان نيز مي گويد: ورع به معناي پرهيز از حرام هاى خدا و اجتناب از ارتكاب مناهيى[ گناهاني] است كه آدمى را به عذاب خدا مى‏كشاند.

برای رسیدن به ورع، انسان پيوسته باید از نفس خويش حساب كشي كند از نفس خود نسبت به عملكردهايش توضيح بخواهد. چنان كه امام صادق علیه السلام براي ورع يازده اصل و پايه ذكر كرده، اولين آن محاسبه نفس است.«اَصْلُ الْوَرَعِ دَوَامُ مُحَاسَبَةِ النَّفْسِ.

اگر كسى بخواهد متصف به صفت ورع شود، نه تنها لازم است كه ترك محرمات و عمل به واجبات كند، بلكه از اعمال و امورى كه موجبات خلاف و مقدمات عصيان را فراهم مى ‏سازد، دوری گزیند.
با توجه به معناي ورع و فلسفه يا هدفي كه خداوند از قرار دادن ماه مبارك به عنوان ضيافة الله دارد روشن مي شود كه بار يافتن به مقام قُرب ربوبي بدون ورع که همان دوری از گناه و شبهات است، تحقق نمي يابد.

منبع:مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی