در آموزه هاى دينى ما، همانطور كه از ظلم و ستم به شدت اعلام انزجار شده، تن دادن مردم به ظلم و ستم نيز مورد نهى واقع شده است، همچنین دفاع از مظلومان و کمک کردن به آنان، به عنوان يك تكليف شرعى، عنوان شده است.

خداوند متعال در قرآن می فرماید:

«وَلاَ تَرْكَنُواْ إِلَى الَّذِينَ ظَلَمُواْ » ^هود/113

و به كسانى كه ستم كرده‏ اند تمايل نشان ندهيد.

در دوره هفتم انتخابات مجلس حکومت پهلوی، رضاخان جلاد مانع از قرائت آراء مدرس می‏شود و بدین ترتیب مدرس نمی‏تواند به عنوان نماینده وارد مجلس شود.

یکی از نزدیکان رضاشاه نزد مدرس آمده و اظهار می‏دارد، اعلی حضرت احوال پرسی نموده و گفتند، چون شما از تهران انتخاب نشده ‏اید اجازه بدهید کاندیدای یکی از شهرستانها بشوید و دستور بدهم انتخاب گردید! مدرس با نهایت تندی و خشونت می‏گوید: به سردار سپه بگو، اگر مردانگی داری، مردم را آزاد بگذار تا ببینی من از چند شهر انتخاب می‏شوم، و الا مجلسی که به دستور تو، نماینده‏اش گردم باید درش را لجن گرفت .

مرحوم مدرس می‏گفت: اگر من نسبت به بسیاری از اسرار، آزادنه اظهار عقیده می‏کنم و هر حرفی که احساس کنم حق است را بی پروا می‏زنم برای آن است، چیزی ندارم و از کسی هم چیزی نمی‏خواهم. اگر شما هم بار خود را سبک کنید و توقع کم کنید آزاد می‏شوید، باید جان انسان از هرگونه قید و بندی آزاد باشد تا مراتب انسانیت و آزادگی خویش را حفظ نماید ._{(با اقتباس و ویراست از کتاب مردان علم در میدان عمل)}

ما تن به ظلم و ذلت و خواری نمی دهیم ما سر به پای ظالم و باغی نمی نهیم.