امام زمان(علیه السلام) :

وَلَوْ أَنَّ أشْیاعَنا ـ وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ ـ عَلَى اجْتِماع مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنَ بِلِقائِنا، وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادَةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلى حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَصِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ إِلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَکْرَهُهُ وَلا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ.

اگر شیعیان ما ـ که خداوند توفیق طاعتشان دهد ـ در راه ایفاى پیمانى که بر دوش دارند، همدل مى شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمى افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان مى گشت، دیدارى بر مبناى شناختى راستین و صداقتى از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفى شدن ما از آنان چیزى نیست جز آن چه از کردار آنان به ما مى رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

_{احتجاج، ج2، ص315 ؛ بحارالأنوار، ج53، ص177، ح8 .}

شرح حدیث:

     این جملات، قسمتى از نامه اى است که از ناحیه ى مقدّس امام زمان(علیه السلام) براى شیخ مفید(رحمه الله) فرستاده شده است. حضرت(علیه السلام)در این نامه، بعد از سفارش هاى لازم به شیخ مفید(رحمه الله) ودستورهایى به شیعیان، به امر مهمّى که سبب غیبت ایشان شده است، اشاره مى کنند.

حضرت، نبود صفا و یک دلى در بین شیعیان را سبب غیبت خود مى شمرند.

تاریخ نشان داده است که تا مردم نخواهند و تلاش نکنند، حق بر جاى خویش قرار نمى گیرد و حکومت به دست اهلش نمى رسد. تجربه ى حضرت على و امام حسن و امام حسین(علیهم السلام)، دلیل بسیار آشکارى بر این مطلب است. اگر مردم بر خلافت حضرت على(علیه السلام) پافشارى مى کردند، الآن، تاریخ مسیر دیگرى را مى پیمود، ولى دنیاخواهى و ترس و … مردم آن زمان سبب شد از آن زمان تا آینده اى که معلوم نیست چه هنگام به پایان مى رسد، جهانیان و خصوصاً شیعیان، جز ظلم و آزار چیزى نبینند. متأسفانه کوتاهى ما، بلکه عملکرد بدمان سبب شده است که آن محرومیت تا کنون ادامه یابد.
طبق این حدیث، وظیفه ى ما براى تسریع و تعجیل در ظهور حضرت، این است که آن حضرت را بر خویش و خویشان مقدم داریم و با اجراى دستورهاى اسلامى و گسترش و ترویج عملى اسلام، آن امام(علیه السلام) را به جهانیان بشناسانیم و دل ها را به سوى آن حضرت معطوف کنیم، تا به خواست خداوند، هرچه زودتر، زمینه ى پذیرش مردمى و جهانى آن امام(علیه السلام) فراهم شود.
از این حدیث شریف نکاتى استفاده مى شود:
1. خداوند متعال از شیعیان عهد و پیمان گرفته که از امامان پیروى کنند و این پیروى سبب تشرّف به لقاى امام زمان خواهد بود.
2. اعمال ناشایست شیعیان سبب دورى آن ها از امامشان شده است؛ و لذا اعمال شایسته مى تواند در تسریع ارتباط با امام زمان(علیه السلام) مؤثر باشد.

منبع: شرح چهل حدیث از حضرت مهدى(علیه السلام)، على اصغر رضوانى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1382).

بدانید حضرت ناظر است و ما را می‌بیند.

این، آینده‌ى قطعى شماست
ملت ایران به فضل پروردگار، با هدایت الهى، با کمکهاى معنوى غیبى و با ادعیه‌ى زاکیه و هدایتهاى معنوى ولى‌الله‌الاعظم ارواحنافداه خواهد توانست تمدن اسلامى را بار دیگر در عالم سربلند کند و کاخ با عظمت تمدن اسلامى را برافراشته نماید. این، آینده‌ى قطعى شماست. جوانان، خودشان را براى این حرکت عظیم آماده کنند. نیروهاى مؤمن و مخلص، این را هدف قرار دهند.
دیدار ایثارگران ۲۹/۰۵/۱۳۷۶

قبل از فرج، آسایش و راحت‌طلبى و عافیت نیست!
قبل از دوران مهدى موعود، آسایش و راحت‌طلبى و عافیت نیست. …قبل از ظهور مهدى موعود، در میدانهاى مجاهدت، انسانهاى پاک امتحان مى‌شوند؛ در کوره‌هاى آزمایش وارد مى‌شوند و سربلند بیرون مى‌آیند و جهان به دوران آرمانى و هدفىِ مهدى موعود(ارواحنافداه) روزبه‌روز نزدیکتر مى‌شود؛ این، آن امید بزرگ است؛ لذا روز نیمه‌ى شعبان، روز عید بزرگ است.
دیدار با مردم قم ۳۰/۱۱/۱۳۷۰

ادامه »

یکی از نشانه های ظهور امام عصر ارواحنا فداه که بوی حتم و یقین به خود گرفته است، خروج فردی به نام سید حسنی است.

در تعدادی از روایات ، سخن از حسنی بمیان آمده است و در بعضی از روایات از او به عنوان نفس زکیه یاد شده است.[1]

وی حرکتی را در عراق آغاز می نماید، اما این روایات نیاز به دقت بیشتری دارد چرا که این احادیث نام سه نفر ، حسنی مدینه ، حسنی مکه و حسنی عراق را بیان می کنند، همچنین حسینی خراسانی که در منابع اهل سنت و برخی منابع خبری شیعه “حسنی ” نامیده شده است، هم اوست که در سال ظهور حضرت مهدی(عج) با سپاهیانش وارد عراق می گردد، بنا بر این احتمال دارد مراد از روایات مربوط به جنبش حسنی در عراق، همین قیام و حرکت باشد و احتمال اینکه حسنی دیگری قبل از او باشد نیز وجود دارد.[2]

در بین ایرانیان دو شخصیت ظاهر می شوند یکی با عنوان سید خراسانی که رهبر سیاسی است و دیگری شعیب بن صالح که رهبری نظامی را بر عهده دارد.[3]

سید خراسانی جوانمردی از بنی هاشم و از نسل پیامبر خدا ـ صلّی اللّه علیه وآله وسلم ـ است و در دست راست او خالی وجود دارد ـ که البته بنا بر برخی روایتها در دست چپ او چنین نشانه ای است ـ و از خراسان حرکت و جنبش خود را آغاز می کند. او شیعه و پیرو خاندان وحی و رسالت است بر عقیده ی خویش پایبند و استوار و دارای نفوذ گسترده و محبوبیّت در دلهاست او همان کسی است که پیش از سپاه سفیانی و قتل و غارت آنها وارد کوفه می شود و همزمان با ورود او یمانی نیز از یمن به وی می پیوندد و سپاه سفیانی را در خارج کوفه از بین می برند و بعد از آن امر را به امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ تسلیم می کند و با او بیعت می کند.

ادامه »

نرم افزار موبایل(مخصوص اندروید) کم حجم و خواندنی مبشرات ظهور شامل 89 بشارت از بزرگانی مانند:

مقام معظم رهبری، آیت الله بهجت، حاج اسماعیل دولابی و آیت الله ناصری است که نزدیک بودن ظهور امام زمان (عج) را وعده می دهد.

دانلود نرم افزار ناقص / مبشرات ظهور امام زمان (عج)
رمز فایل : www.YJC.IR

یا بقیه الله
اي آنکه در نگاهت حجمي زنور داري     کي از مسير کوچه قصد عبور داري؟

چشم انتظار ماندم، تا بر شبم بتابي     اي آنکه در حجابت درياي نور داري

من غرق در گناهم، کي مي کني نگاهم؟     برعکس چشمهايم چشمي صبور داري

از پرده ها برون شد، سوز نهاني ما      کوک است ساز دلها، کي ميل شور داري؟

در خواب ديده بودم، يک شب فروغ رويت     کي در سراي چشمم، قصد ظهور داري؟

«افضل اعمال امتی انتظار فرج الله عزوجل »

با انتظار در خیمه اش درآییم

اشاره:

انتظار آمادگی است در معرفت و احساس و رفتار آدمی . معرفت به امام عشق به او را در دل می آورد و زمینه ساز تحول در رفتار و عمل آدمی می شود و او را لایق درآمدن به خیمه ی امام می کند .

مهدی باوران و مهدی یاوران، بر اساس فرهنگ انتظار، مهندسی اجتماعی خود، و هندسه فکری مهدویت را در سه محور «رغبت اجتماعی » ، «شکایت اجتماعی » ، و «استعانت اجتماعی » پایه ریزی و پی گیری می کنند تا در زمره ی زمینه سازان ظهور آن حضرت قرار گیرند .

دوستان اهل بیت، گاهی در تصور خویش می پندارند که ما از دیدار امام خود محروم هستیم و توفیق، ما را یار و یاور نگشته است و باخود، نجوا کنان، می گویند:

ای کاش، محضر امام را درک می کردیم و با درک حضور او و کسب بی واسطه معارف از آن جناب، سعادت دنیا و آخرت را به آغوش می کشیدیم .

آه و ناله ی آنان، به گونه ای بلند است که تمامی مشکلات را در همین می دیده و می دانند و از همین روست که اوج همت آنان، «رؤیت » جمال دل آرای او گشته و در طلب او هستند و برای «دیدن » او، حاضرند جان خود را تقدیم کنند .

تب و تاب آنان; توان را از آنها ربوده است و با خلوت ها و اشک ها و اشعار جان سوز، همراه ساخته است .

آنان، این گونه، با خود، «فرهنگ انتظار» را مشق می کنند و چشم به راه آن یوسف سفر کرده هستند .

بحث در آن است که «انتظار» ی که این همه از آن داد سخن رفته است، آیا تمامی کار کردش به همین میزان است و به همین قلمرو ختم می شود؟ یا آن که فراتر از این هاست؟

ادامه »

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد…

       توقیع به معنی امضا کردن نامه و فرمان، و نشان کردن برنامه و منشور می باشد، و نیز پاسخهایی است که بزرگان و دولتمردان، زیر سؤالها و درخواستهای کتبی که از ایشان می شود نویسند (لغتنامه دهخدا) . توقیع نویسی از دیرباز بین حکام و فرمانروایان رواج داشته، و موارد بسیار زیادی از توقیعات آنها در متون تاریخی و غیره به چشم می خورد. کتاب توقیعات کسری نمونه ای از این آثار است، و نیز در صبح الاعشی (10/292 به بعد) و تمامی دو مجلد یازده و دوازده و قسمتی از جلد سیزده را با ذکر توقیعات بسیار، با موضوعات مختلف پرداخته است، همچنین در العقد الفرید (2/226 به بعد) طی چند فصل توقیعات مختلفی آمده است. در کتب روائی، فقهی و تاریخی شیعه قسمتی از مکتوبات ائمه اطهار (ع) به عنوان «توقیعات» آمده عمده آنها از لحاظ کمیت و کیفیت توقیعاتی است که از سوی امام زمان حضرت حجة بن الحسن ارواحنا فداه صادر گردیده است، و توقیعات صادره از ائمه دیگر بسیار کمتر بوده، و از بعضی از ایشان در حد اطلاع ما هیچ توقیعی به دست نیامده است. برای نمونه به این موارد اشاره می کنیم: چند توقیع کوتاه از حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) توقیعی از حضرت موسی بن جعفر (ع) (کشف الغمه، 3/33) توقیعاتی از امام رضا (ع) (اصول کافی، 1/107) ؛ عیون الاخبار الرضا، 2/86) و چندین توقیع از هر یک از ائمه: حضرت جواد و حضرت هادی و حضرت عسکری (ع) (بحار الانوار، 2/181، 50/103، 280 302) . اکنون به طور اجمال، بخشهایی از ویژگی ها و مزایای توقیعات مقدسه حضرت مهدی (عج) را بیان می کنیم و به بررسی عمومی و کلی مسائل طرح شده در آنها می پردازیم:

ادامه »

“مردی” را میشناسم

که غربتش به اندازه غربت همه بشریت سنگین و جانسوز است!

“آقای” بزرگواریست

که غم و غصه اش از سالها قبل آغاز شده…

از یک گودال خونین…

یا شاید قبل تر از آن!

از یک تشت خونین…

شاید قبل تر!

از یک محراب خونین…

شاید از یک کوچه تنگ…

یک چادر خاکی…

دلش تنگ است “ مولایم“

اي عشق! بيا که سينه هامان شد چاک

«اين النّبأ العظيم؟»، گشتيم هلاک

چشمي که تو را نديده باشد کور است

خون شد دل ما، «متي ترانا و نراک»

 شاعر: جلیل صفربیگی

متی ترانا و نراک

طالب خون خدا متی ترانا و نراک
یابن مصباح الهدی متی ترانا و نراک
چه شود با تو کنم گریه سر قبر حسین
در مزار شهدا، متی ترانا و نراک

صبح جمعه ناله‌ام أین معزُّ الاولیاست
می‌زنم تو را صدا، متی ترانا و نراک
نیمه‌های دل شب کنار دیوار بقیع
دهم آهسته ندا، متی ترانا و نراک
میزند تو را صدا از سر نیزه‌ها هنوز
سر از بدن جدا، متی ترانا و نراک

چه شود ببینمت کنار بین الحرمین
سر و جان کنم فدا، متی ترانا و نراک
زخم قلب پسر فاطمه را مرهم نیست
بی ظهورت اَبدا، متی ترانا و نراک
چه شود از گل رویت بدهی یک صدقه
سر راهی به گدا، متی ترانا و نراک
چهره بگشا و ز آینۀ خونین دلم
زنگ محنت بزدا، متی ترانا و نراک
“میثم” از خون خدا با تو سخن گفت بیا
پسر خون خدا، متی ترانا و نراک

شاعر : حاج غلامرضا سازگار

بسم الله الرحمن الرحیم

قطعاً گناه‌ کردن، مهم‌ترین علّت محرومیت از امام زمان است. امام مهدی علیه‌السلام نیز در توقیع (نامه) شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید:

«ما را از ایشان چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم».[۱]

آیت‌الله بهجت نیز بیان فرموده‌اند:

«اگر می‌خواهید بدانید که چرا به آن حضرت دست‌رسی ندارید؟ جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید؟ او به همین از ما راضی است؛ زیرا «اورع الناس من تورّع عن المحرمات؛ پرهیزکارترین مردم کسی است که از کارهای حرام بپرهیزد».[۲] ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است».[۳]

بنابراین، اگر ما از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، به مقامی می‌رسیم که غیبت و حضور برایمان فرقی ندارد. امام سجاد علیه‌السلام به ابوخالد کابلی می‌فرماید:

«ای ابوخالد! به‌درستی که مردمان زمان غیبت حضرت مهدی؛ آنان که معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به‌سر می‌برند، با فضیلت‌ترین مردمان همه زمان‌ها هستند؛ به دلیل اینکه خداوند متعال، عقل و فهمی به آنان عنایت کرده که غیبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است».[۴]

از این‌رو، در حدیث دیگری امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:

«من سرّه ان یکون من اصحاب القائم فلینتظر و لیعمل بالورع و محاسن الاخلاق؛ هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم گردد، باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول گردد».

بنابراین، اگر کسی ترک گناه کند و منتظر امامش باشد، از یاران واقعی حضرت به شمار می‌آید. آن‌گاه اگر بزرگ‌ترین توفیق الهی او را دریابد، غیبت و ظهور حضرت برایش تفاوت نخواهد داشت. اما این طور نیست که اگر کسی گناه نکند و اهل تقوا باشد حتماً امام زمان به دیدار او بیاید، بلکه دیدار با حضرت مهدی علیه‌السلام بر مبنای مصالحی است که خود حضرت تشخیص می‌دهند.

پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۱۷۶؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج۴، ص۴۶۳: «فما یحسبنا عنهم الا ما یتصل بنا مما نکرهه و لا نوثره منهم».
۲. کافی، کلینی، ج۲، ص۷۷.
۳. شش‌صد نکته از محضر آیت‌الله العظمی بهجت، ص۳۶۲.
۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۲۲.

بسم الله الرحمن الرحیم

بررسی و مرور سیره اهل بیت نشان می‌دهد آن بزرگواران همواره به جامعه ـ به ویژه شیعیان‌ ـ عنایت داشته، ایشان را مورد دعای خویش قرار می‌دهند.

عبدالله‌بن‌ابان زیات از حضرت رضا علیه‌السلام درخواست دعا کرد.

امام به او فرمود: آیا [فکر می‌کنید] برای شما دعا نمی‌کنم؟[۱]

رهروان ولایت، همواره مشمول دعای امام هستند؛ هر چند برخی عوامل، موجب جلب بیشتر مودت و محبت امام و در نتیجه، افزایش دعا برای آنان می‌شود.

در اندیشه اسلامی امور ذیل در جلب توجه بیشتر امام عصر و دعای ایشان مؤثر شناخته شده است:

۱. توسل
امامان، هر کدام در عصر خود و امام عصر در این زمان، واسطه فیض الهی هستند؛

ازاین‌ رو توسل به آن بزرگوار، بهره ما را از برکات ایشان بیشتر خواهد کرد.

۲. دعا و احسان کردن در حق حضرت
به حکم فطرت و عقل، هر انسانی شکر منعم را بر خود لازم می‌‎داند. از طرف دیگر، مسلم است که در احسان و کرم به کریمان، از لطف و کرم بیشتری بهره‎مند می‌‎گردیم و هر چه طرف احسان ما کریم‎‌تر باشد، بهره ما از کرم او بیشتر خواهد بود.

محال است در حق حضرت دعا کنیم، برای سلامتی حضرتش صدقه بدهیم و…،

اما حضرت پاسخی ندهد یا همانند و هم‌اندازه احسان ما، کرم و لطف نماید.

قطعاً کرم آن بزرگوار که قابل قیاس با کرم دیگران نیست، به مراتب بالا‌تر از احسان و کرم ما خواهد بود.

۳. تهذیب نفس
تهذیب نفس بدون عمل به تکالیف شرعی به دست نمی‌آید. عمل به تکالیف است که موجبات خشنودی حضرت را در پی دارد. کسی که باعث سرور یوسف زهرا علیهماالسلام شود از دعای خیر آن حضرت بی‌نصیب نخواهد ماند.

حضرت در قسمتی از نامه‎ای به شیخ مفید (ره) می‌‎فرمایند:

هر یک از شما [شیعیان] باید اعمالی انجام دهد که دوستی ما را به دنبال آورد و از اعمالی که باعث ناراحتی و نارضایتی ما می‌‎شود، دوری کند.

پی‌نوشت‌ها
۱. احتجاج، طبرسی، ج۲، ص۵۹۹.

منبع:http://abasalehalmahdi.com

آخر رسد آن بت شکن آن یاور مرکب سوار
آخر رسد موعودمان آرام دل آرام جان

آن مرد شب آن مهربان آن مونس ِدل بی قرار
پیدا شود خورشید گم از پشت تیره ابرها

پر نور گردد این جهان روشن شود شب های تار
مردی ز جنس ِ خرمی ، مردی ز جنس ِ آرزو

از او رسد باران گل ، از دل رود رنگ ِ غبار
آید بهار ِ دوستی ، فصل ِ طلوع ِ عشق ها

پایان رسد تقویم کین ، عالم شود چون لاله زار
دیگر بیا دنیا دگر طاقت ندارد همچو ما

هم روی او هم روی ما تا کی بماند اشک بار؟
از دوریت بشنیده ایم از دشمنان زخم ِ زبان

پس کو؟ چرا؟ ما متهم به یک دروغ ِ شاخدار
ای عاقلان ، دیوانگان ، شه نامه را آخر خوش است

آخر چشد شیرینی ِ شه نامه را این روزگار…..