مدرسه علمیه محدثه سلام الله علیها بروجرد

حتمیت وقوع عذاب مصداقى از سنت‏هاى جارى در عالم است

نوشته شده توسطرحیمی 28ام شهریور, 1395

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قُل لا أَملِكُ لِنَفسي ضَرًّا وَلا نَفعًا إِلّا ما شاءَ اللَّـهُ ۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ ۚ إِذا جاءَ أَجَلُهُم فَلا يَستَأخِرونَ ساعَةً ۖ وَلا يَستَقدِمونَ^{(يونس/49)}

ترجمه فارسی:

بگو: من براى خود زيان و سودى در اختيار ندارم مگر آنچه را كه خدا بخواهد. هر امّتى را اجلى محدود است كه وقتى اجلشان به سر رسيد، نه ساعتى از آن تأخير كنند و نه پيشى گيرند ^{(یونس/47)}

ترجمه انگلیسی:

Say: “I have no power over any harm or profit to myself except as Allah willeth. To every people is a term appointed: when their term is reached, not an hour can they cause delay, nor (an hour) can they advance (it in anticipation)." ^{(یونس/47)}

ترجمه فرانسوی:

Dis: «Je ne détiens pour moi rien qui peut me nuire ou me profiter, excepté ce qu’Allah veut. A chaque communauté un terme. Quand leur terme arrive, ils ne peuvent ni le retarder d’une heure ni l’avancer».^{(یونس/47)}

ترجمه سوئدی:

Säg [Muhammad]: “Jag kan inte ont drabbar mig eller goda och nyttiga ting kommer på min lott, om det inte är Guds vilja . För alla människor är en frist utsatt och de kan varken förkorta den eller förlänga den, ens med ett ögonblick, när den har löpt ut." ^{(یونس/47)}

ترجمه روسی:

Скажи: “Вредное или полезное только тогда могу я себе доставить, когда того захочет Бог. для каждого народа есть определенный срок: когда наступает для них этот срок, тогда и на один час они не замедлят его, ни ускорят". ^{(یونس/47)}

ترجمه چینی:

你說：「我不能為我自己主持禍福，除非真主意欲，每個民族各有一個期限，當他們的期限來臨的時候，他們不能耽延一會兒；（當其未來臨的時候，）他們不能提前的一會兒。」 .^{(یونس/47)}

ترجمه ژاپنی:

言ってやるがいい。「わたしは，アッラーが御好みにならない限り，自分で害しまたは益する力はない。各々の民には定められた期限がある。かれらの期限が到来すれば，一刻も猶予することは出来ない。また（それに）先んずることも出来ない。」 .^{(یونس/47)}

نکته ها:

تعجیز و استهزاء در کلام مشرکین نسبت به وعده الهی و پاسخ خداوند به آنها

جمله سؤالى «مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ»، در معناى این است که: چه زمانى پروردگار تو به این وعده‏اى که به تو و تهدیدى که به ما داده وفا مى‏کند؟ چه زمانى است که خدا بین ما و بین تو قضاء مى‏راند، و ما را هلاک و تو و ایمان آورندگان به تو را نجات مى‏دهد؟ و جو زندگى را براى تو صاف و هموار مى‏سازد، تا زمین یکسره در اختیار شما قرار بگیرد، و شما از شر ما راحت شوید، و چرا پروردگار تو در این قضایش عجله نمى‏کند؟

چون کلام مشرکین کلامى بوده که جنبه تعجیز و استهزاء داشته، در حقیقت خواسته‏اند بگویند «پروردگار تو هیچ کارى نمى‏تواند بکند، و این تهدیدهاى تو، بیهوده‏اى بیش نیست، و گرنه چرا عجله نمى‏کنى و آن را عملى نمى‏سازى؟» شاهد بر اینکه مشرکین چنین منظورى داشته‏اند اینست که در آیات بعد که سخن از استعجال مشرکین به میان مى‏آورد از آنان حکایت مى‏کند که گفتند: «لَوْ ما تَأْتِینا بِالْمَلائِکَةِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ»(حجر/7).

توضیح : آرى، گفتار مشرکین اگر شکافته شود چنین معنایى را مى‏رساند، و چون در چنین معنایى بود خداى سبحان پیامبر خود را تلقین کرد تا در پاسخشان این حقیقت را بیان کند که خود آن جناب مالک نفع و ضرر خودش نیست، نه مى‏تواند ضررى را از خودش دفع کند و نه مى‏تواند منافعش را به سوى خود جلب نماید، و نه در جلب آن عجله کند، مگر آن ضررهایى را که خدا خواسته باشد از آن جناب دفع شود، و آن منافعى که خدا خواسته باشد به سوى آن جناب جلب شود. وقتى آن جناب مالک نفع و ضرر خود نیست چگونه مى‏تواند پیشنهاد آنان را عملى ساخته، در قضاء و عذاب آوردن عجله کند، پس این استعجال مشرکین از جهالت آنان است. [ بستن توضیحات ]

منبع : ترجمه المیزان، ج:‏10، ص: 104

...

حتمیت وقوع عذاب مصداقى از سنت‏هاى جارى در عالم است

پس از آنکه خداوند، استهزاء و تعجیز در کلام کفار را جواب می‌دهد، آن گاه از اصل سؤال که تعیین زمان نزول عذاب بود پاسخى اجمالى داده و از تعیین وقت اعراض نموده و به بیان ضرورت و حتمیت وقوع پرداخته. و علت اینکه از تعیین وقت اعراض نمود این است که وقت مذکور جزء غیب عالم است، که به جز خداى تعالى هیچ کس به آن‏ آگاهى ندارد، و از عالم امر است، که خداى تعالى احدى را بر آن مسلط نفرموده، و همین معنا در تفسیر آیات این سوره گذشت آنجا که فرمود: «وَ یَقُولُونَ لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانْتَظِرُوا إِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِینَ …» (یونس/20).

و اما اینکه چرا در پاسخ، حتمیت وقوع آن را ذکر کرد؟ براى این بود که حتمیت وقوع آن عذاب مصداقى بود از یک حقیقت، که خود از نوامیس عامه و سنت‏هاى جارى در عالم است، در نتیجه با ذکر حتمیت وقوع هم پاسخ را داده و هم به حقیقتى اشاره کرده تا در نتیجه عقده‏اى که موجب این سؤال شده حل و شبهه دفع گردد، و آن حقیقت این است که در عالم کــون براى هر امتى أجلى است که به هیچ وجه از آن أجل تخطى نمى‏کند، و آن أجل هم از آن امت تخطى نمى‏کند، و خواه ناخواه آن أجل خواهد رسید و هنگام رسیدن نه در واقع شدنش در موقعى که معین شده اشتباه مى‏کند، و نه در لحظه وقوع، ساعتى جلوتر و یا عقب‏تر واقع مى‏گردد.
بیانگر این حقیقت جمله «لِکُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌ إِذا جاءَ أَجَلُهُمْ فَلا یَسْتَأْخِرُونَ ساعَةً وَ لا یَسْتَقْدِمُونَ» است، یعنى و شما مسلمین نیز امتى هستید از امم، و خواه ناخواه شما نیز مانند سایر امتها اجلى دارید، وقتى اجلتان رسید نمى‏توانید آن را پس و پیش کنید.

منبع : ترجمه المیزان، ج:‏10، ص: 104 تا 107

تفسیر نور:

1. هیچ کس حتّى انبیا، از پیش خود قدرتى و مالکیّتى ندارد. «لااملک لنفسى»

2- نشانه‏ ى صداقت پیامبرصلى الله علیه وآله، گفتنِ «لااملك لنفسى نفعاً ولا ضرّا» است.

3- تعیین زمان كیفر كفّار، تنها به دست خداست. «متى هذا الوعد… قل لااملك…»

4 - جامعه همچون افراد، اجل، سعادت و شقاوت، رشد و غىّ دارد. «لكل امّةٍ أجل» (سرآمدن اجل‏ها، گاهى با هلاكت و نابودى است، گاهى با از دست دادن شوكت و عزّت)

5- حكومت وقدرت دنیوى ابدى نیست، به آن مغرور نشویم. «لكل امّةٍ أجل»

6- مهلت دادن به امّت‏ها، از سنّت‏ هاى الهى است. «لكلّ امّةٍ أجل»

7 - مقدّراتِ امّت ‏ها، بر اساس سنّت‏ هاى الهى است و تقدیم و تأخیر ندارد. پس در مقدّرات الهى شتاب نكنیم. «لایستأخرون…»

منبع : حجت الاسلام قرائتی

تفسیر المیزان

(قل لا املک لنفسی ضرا و لا نفعا الا ما شاء الله لکل امه اجل اذا جاءاجلهم فلا یستاخرون ساعه و لا یستقدمون ):

( ای پیامبر بگو، من برای خودم مالک هیچ نفع و ضرری نیستم ، جز آنچه خدا بخواهد، برای هر امتی سرآمدمعینی است تا زمانیکه اجلشان فرا برسد، آنگاه نه می توانند آن را تأخیر بیاندازندنه می توانند آن را جلو بیاندازند)، مشرکان در آیه قبلی به منظور تعجیز و استهزاءنسبت به پیامبر گفتند: اگر راست می گویی این قضای الهی چه موقع به انجام می رسد؟ خداوند به پیامبرش تعلیم می دهد که در جواب آنها بگوید، امر بدست خداست و او از جانب خودش مالک هیچ نفع و ضرری برای خودش هم نیست چه رسد به غیر، فلذا ایشان فقط رسول و مبلغ پیام الهیست و اختیار عذاب بدست او نیست ، پس این ادعای آنها، ناشی از جهل است . و آنگاه در پاسخ آنها بصورت اجمالی وقوع عذاب و حتمیت آن را خبر داده است ، چون وقوع عذاب از امور غیبیست که علم آنها تنها در نزد خداست ، اماحتمیت وقوع آن مصداقی از حقیقت و نوامیس کلی جاری در عالم وجودمی باشد که با اشاره به این مطلب گرهی که منشاء سئوال مشرکان بوده گشوده می شود و شبهه آنها دفع می گردد و این قانون کلی آنست که در عالم وجود برای هر امتی سرآمد و مهلت معین قرار داده شده و خواه ناخواه به آن اجل خواهندرسید و هنگام وقوع آن ، نه از آنها تخطی می کند و نه در وقوع آن خطائی صورت می گیرد و زمان آن نیز لحظه ای مقدم و مؤخر نمی گردد. لذا برای هر امتی حیات اجتماعی ورای حیات فردی آن وجود دارد و نیزبرای آنان بهره ای از سعادت و شقاوت و تکلیف و رشد و عدم آن و ثواب وعقاب خواهد بود که خدای تعالی آنرا برای ایشان مقرر فرموده و امتهای منقرض شده گذشته چه آنها که ایمان آوردند و چه آنها که مکذب و کافر بوده اند، بردرستی این مطلب شهادت می دهند، پس خداوند بزودی بین آنها قضاوت می نماید، چون او در کمین ستمگران است ، پس کافران نپندارند که اگر خداوندبواسطه اکرام وجود نازنین پیامبر(ص ) از آنها فعلا در گذشته و عذاب را بر آنان نازل نمی کند، به جهت عزیز بودن و کرامت ایشان در نزد خداست ، چون با این عقیده برای هیچ ملت و شریعتی قانونی جز قوانین گزاف و بیهوده و تکالیف بازیچه باقی نماند، گویا العیاذ بالله خداوندتعالی آن امتها را بازیچه و سرگرمی خود قرار داده و فرقی بین مؤمن و مکذب آنها وجود ندارد. در حالیکه خدای متعال ساحتش بسیار برتر از این اباطیل می باشد، این نظریات باطل ناشی از اعراض از ذکر خدا و دوری از کتاب اوست و در قیامت رسول اکرم (ص ) خواهد گفت : پروردگارا امت من از این قرآن قهر نموده و آنرامهجور و متروک گذاشتند)،(و قال الرسول یا رب ان قومی اتخذوا هذا القران مهجورا)(20).

تفسیر مجمع البیان
قرآن در ادامه سخن و در پاسخ شرک گرایان روى سخن را به پیامبر مى کند و مى فرماید:

قُلْ لااَمْلِکُ لِنَفْسى ضَرّاً وَلانَفْعاً اِلاَّ ما شاءَ اللَّهُ

اى پیامبر! بگو: من برجان خود نیز هیچ سود و زیانى را جز آنچه خدا بخواهد و مرا بر این کار نیز توان دهد، مالک نیستم، با این وصف من چگونه مى توانم در مورد شما تصمیم بگیرم؟ چرا که وقتى انسان در مورد سرنوشت خویش قدرتى جز آنچه خدا به او ارزانى داشته است، نداشت، بى گمان از آوردن عذاب بر دیگران و یا آگاهى از آمدن عذاب و زمان آن ناتوان تر خواهد بود. به عبارت دیگر اینکه، هنگامى که من در مورد خود و سر نوشت خود، جز آنچه خدا به من ارزانى داشته است قدرت و توانى ندارم، چگونه مى توانم آمدن روزرستاخیز را سرعت بخشم و در کیفر شما پیش از فرارسیدن سر آمد و زمان آن شتاب ورزم؟!

لِکُلِّ اُمَّةٍ اَجَلٌ اِذا جاءَ اَجَلُهُمْ فَلایَسْتَاْخِرُونَ ساعَةً وَلا یَسْتَقْدِمُونَ.

براى کیفر و عذاب هر جامعه اى، در رابطه با دروغ انگاشتن پیام خدا و تکذیب پیامبرشان، سرآمد و زمان مشخصى است؛ و آنگاه که زمان فرود آن فرارسید، دیگر نه لحظه اى از آن سر آمد پس مى افتند و نه پیش، بلکه درست درهمان سرآمد مقرّر نابود خواهند شد.

تفسیر کشاف
لا املک لنفسی ضرا) من مرض أو فقر (ولانفعا) من صحة أو غنی (إلا ما شاء الله ) استثناء منقطع : أی ولکن ما شاء الله من ذلک کائن ، فکیف أملک لکم الضرر وجلب العذاب ؟ (لکل أمة أجل ) یعنی أن عذابکم له أجل مضروب عند الله و حد محدود من الزمان (إذا جاء) ذلک الوقت أنجز وعدکم لامحالة ، فلا تستعجلوا . وقرأ ابن سیرین : فإذا جاء آجالهم

تفسیر یوسفعلی(Yusuf Ali - English)

1440. Cf. 7:188.
1441. This repeats 7:34 , but the significance is different in the two contexts. Here the reply is to the Unbelievers’ mocking incredulity (seen n. 1439) as to whether there is such a thing as a Hereafter: they suggest to the Prophet of Allah that if his claim to inspiration from Allah is true, he should get them punished at once for rejecting him. In 7:34 the reference is to the punishment of iniquity as described in 7:33 : sin is not necessarily punished at once: every People or generation gets a chance; when their term is fulfilled, the final adjustment is made.

کلیدواژه ها: تفسیر المیزان, تفسیر مجمع البیان, تفسیر نور, تفسیر کشاف, تفسیر یوسفعلی, تفسیر یک آیه, سنت های الهی, مالکیت

ارسال شده در گلستان قرآن, قرآن, تفسیر, تدبر در کلام وحی | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

شرح چهل حدیث امام خمینی (ره) + دانلود فایل صوتی

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

شرح چهل حدیث امام خمینی (ره)

امام خمینی(ره) چهل حدیث را در شرح چهل حدیث از احادیث معصومین تقریر کردند.
کتاب چهل حدیث امام، در اصل تقریرات امام خمینی(ره) است که مضامین آن را در مدرسه فیضیه قم برای شاگردان خود ایراد فرموده‌اند، سپس ایشان تصمیم گرفتند کتابی در همین زمینه تالیف کنند و این کتاب را در سال 1358 ه . ق به پایان رساندند.

در دیباچه این کتاب آمده است:‌« چهل حدیث یکی دیگر از آثار ضمیر فیض‌پذیر عارف و عالم ربانی حضرت امام خمینی(ره) است . معظم‌له این کتاب را در شرح و بیان چهل حدیث از احادیث موروث از معصومان نگاشته‌اند. سنت « اربعین » نویسی از قدیم الایام در میان علمای دین معمول بوده است و حضرت امام نیز برای مسلوک داشتن سنت سلف به عهده گرفته بودند که کتاب در این زمینه تصنیف کنند. مطالب کتاب همه در تفحص از حقیقت اخباری از پیشوایان معصوم دین و سرشار از تذکرات اخلاقی و عرفانی و حکمی است.
کتاب چهل حدیث از سوی انتشارات موسسه تنظیم و نشر اثار امام(ره) با شمارگان 5000 نسخه در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.
شایان ذکر است کتاب چهل حدیث امام با 35 بار تجدید چاپ یکی از پر استقبال‌ترین کتب دینی معاصر لقب گرفته است.

...

شرح اربعین (فارسى)
شرح چهل حدیث است که سى و سه حدیث آن اخلاقى و هفت‏حدیث دیگر اعتقادى است. در آغاز آن فرموده ‏اند:

این بنده بى بضاعت ضعیف مدتى بود با خود حدیث مى‏کردم که چهل حدیث از احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام که در کتب معتبره اصحاب و علما (ره) ثبت است، جمع‏آورى کرده و هر یک را به مناسبت‏شرحى کنم که با حال عامه مناسبتى داشته باشد و از این جهت آن را به زبان فارسى نگاشته که فارسى زبانان از آن بهره گیرند

در آغاز حدیث اول، چهار نفر از مشایخ را که به ایشان اجازه روایت‏ حدیث داده‏اند به این ترتیب نام برده ‏اند:

1- شیخ علامه متکلم فقیه اصولى ادیب متبحر شیح محمدرضا آل علامه شیخ محمدتقى اصفهانى - ادام الله توفیقه - در زمانى که در قم مشرف بودند مقصود شیخ محمدرضا اصفهانى صاحب “وقایة الاذهان” است که در سال 1344 و 1346 در قم به سر مى‏بردند و هنگام تالیف این رساله یعنى حدود سال 1358 ق. در اصفهان بودند و در 1362 ق. وفات کردند.
2- شیخ عالم جلیل متعبد ثقه ثبت‏حاج شیخ عباس قمى - دام توفیقه - (م 1359ق)
3- سید سند فقیه متکلیم ثقه عین ثبت علامه سیدمحسن امین عاملى - ادام الله تائیداته - (م 1371ق)
4- سیدعالم ثقه ثبت‏سیدابوالقاسم دهکردى اصفهانى (م 1353ق)
مرحوم شیخ محمدرضا و مرحوم حاج شیخ عباس هر دو از حاجى نورى از شیخ انصارى و مرحوم سیدمحسن امین از سیدمحمد هندى از شیخ انصارى و مرحوم سیدابوالقاسم دهکردى از میرزاهاشم اصفهانى خوانسارى از شیخ انصارى.
سپس امام خمینى مى‏فرمایند: غیر از این چهار طریق، طرق دیگرى هم داریم که به شیخ انصارى منتهى نمى‏شود و آن طرق را اینجا ذکر نکردیم.
تاریخ پایان تالیف کتاب اربعین 1358 ق. مى‏باشد و چهار حدیث آن توسط حضرت آقاى فهرى تحقیق و در 224 صفحه چاپ شد و سپس حدود بیست‏حدیث آن در مجله اعتصام که از سازمان تبلیغات اسلامى بود و تعطیل شد، چاپ گشت و بالاخره همه چهل حدیث، در دو جلد توسط انتشارات “طه” قزوین در سال 1366 و سپس با چاپ بهترى توسط مرکز نشر فرهنگى رجاء، در 556 صفحه در یک جلد منتشر شد. فهرست احادیث این کتاب بسیار ارزنده از این قرار است:
جهاد نفس، ریا، عجب، کبر، حسد، حب دنیا، غضب، عصبیت، نفاق، هواى نفس، فطرت، تفکر، توکل، خوف و رجاء، امتحان، صبر، توبه، ذکر خدا، غیبت، اخلاص، شکر، کراهت از مرگ، اصناف طالبان علم، اقسام علم، وسواس، فضیلت علم، عبادت و حضور قلب، لقاءالله، وصیت رسول‏خدا (ص) به حضرت امیر (ع) ، اقسام قلوب، عدم شناخت‏ حقیقى خدا و رسول و امام مومن، یقین و حرص و رضا، ولایت‏شرط قبول اعمال، حال مومن نزد خدا، معرفت‏ حق و اسماء او، معرفت‏ حق و صفات او، طریق معرفت‏ حق تعالى و اولى الامر، خداوند آدم را به صورت خود آفرید، خیر و شر، حقیقت توحید.

لينک دانلود فایل

تدبر

کلیدواژه ها: اخلاص, اقسام قلوب, امام خمینی(ره), امتحان, تفکر, توبه, توکل, جهاد با نفس, حال مومن نزد خدا, حقیقت توحید, خداوند آدم را به صورت خود آفرید, خوف و رجاء, خیر و شر, ذکر خدا, شرح اربعین, شرح چهل حدیث, شرح چهل حدیث امام خمینی (ره), شکر, صبر, طریق معرفت‏ حق تعالى و اولى الامر, عدم شناخت‏ حقیقى خدا و رسول و امام مومن, غیبت, فطرت, معرفت‏ حق و اسماء او, معرفت‏ حق و صفات او, هواى نفس, ولایت‏شرط قبول اعمال, یقین و حرص و رضا

ارسال شده در عمومی, دانلود, کتاب | 1 نظر »

آراي كاربران براي اين مطلب

5 ستاره:		(1)
4 ستاره:		(0)
3 ستاره:		(0)
2 ستاره:		(0)
1 ستاره:		(0)

1 رأی

ميانگين آراي اين مطلب:

5.0 stars

(5.0)

نظر از: ایرانی [بازدید کننده]

5 stars

خدابیامرزدهمه کسانی که تنهانگاهشان به خدا است و ازجمله امام خمینی(ره)

1396/07/26 @ 18:34

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک جزء- با صدای استاد شهریار پرهیزکار

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک جزء- با صدای استاد شهریار پرهیزکار

در این بخش هر جزء قرآن به مدت 50 دقیقه توسط استاد پرهیزکار قرائت می شود.

لينک دانلود فایل

تدبر

کلیدواژه ها: دانلود ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک جزء

ارسال شده در عمومی | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک سوره - با صدای استاد سعد الغامدی

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک سوره - با صدای استاد سعد الغامدی

در این بخش هر سوره قرآن به صورت مجزا توسط استاد سعد الغامدی قرائت می شود.

لينک دانلود فایل

...

div>

تدبر

کلیدواژه ها: استاد سعد الغامدی, ترتیل کل قرآن کریم, ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک سوره, دانلود ترتیل کل قرآن کریم, دانلود ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک سوره

ارسال شده در دانلود, قرآن | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

معرفی کتاب «پای منبر خدا»

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

کتاب «پای منبر خدا» که با همت «گروه تحقیقاتی جامعه مجازی تدبر در قرآن کریم» و با محوریت «سوره مبارکه یاسین» به چاپ رسیده، با هدف تبلیغ و ترویج قرآن به زبان ساده و با پشتوانه علمی تفسیر المیزان نگارش شده است.

این کتاب دارای سه فصل اصلی است:

معرفی فصل‌ها

فصل اول با عنوان «پیش از منبر» شبیه مقدمه‌ای است که علاوه بر توضیح کتاب، رویکرد مهمی از قرآن را معرفی می‌کند. نویسندگان تاکید دارند که قرآن یک کتاب «هدایتی» و «فراعلمی» است و باید در آن به دنبال چیزی بیشتر از مسائل علمی قرآن باشیم.

در فصل دوم با عنوان «منبر خدا» متن سوره یاسین از قرآن کریم- بدون هیچ تغییری- چاپ شده است. استدلال کتاب آن است که همه حرف‌ها در خود قرآن است و نه جای دیگر؛ و نوشتن مطالبی قبل یا بعد از آن فقط برای بهتر فهمیدن «متن قرآن» است.

فصل سوم دارای 4 بخش است.

معرفی بخش‌های فصل سوم

اول «منبر رنگی» است که در آن متن قرآن به همراه حاشیه‌هایی طراحی شده است. این حاشیه‌ها «خلاصه هدایتی» از مضامین قسمت‌های مختلف سوره است. به علاوه ترجمه همه لغات هر صفحه قرآنی و ترجمه «لغت‌محور» آن نیز در صفحات مقابل نوشته شده است. در آغاز این فصل «نمودار هدایتی» سوره تصویر شده است.

بخش دوم «منبر خدا به زبان خودمانی» است. در این بخش نویسنده سعی کرده سوره یاسین را به ساده‌ترین زبان و البته با نگاهی دقیق و منسجم به رشته تحریر آورد. قلم شیرین و روان این بخش، موجب می‌شود که سوره یاسین را به نحوی متفاوت درک کنیم.

بخش سوم با عنوان «ترازویی برای فهم منبر»، مجموعه‌ای از نکته‌ها و پیام‌های تفسیر شریف المیزان است. جامعه مجازی تدبر در قرآن کریم با استناد به سخن مقام معظم رهبری که فرمودند: «همین کتاب‌های مرحوم آقای مطهری، کتاب شریف المیزان، کسانی بیایند اینها را متناسب با نیاز و سؤال جوان‌ها انتخاب و ارائه کنند.» (20/7/90) و به پیروی از شیوه حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی در تفسیر نور، متن المیزان را به صورت نکته‌ها و پیام‌های کوتاه و قابل فهم در آورده و بخشی از آن را که مربوط به سوره یاسین است،‌ در کتاب «پای منبر خدا» چاپ کرده است تا پشتوانه علمی مطالب خود را نیز اثبات کرده باشد. هر نکته و پیام نیز دارای عنوان و موضوعی است که فهرست عناوین و موضوعات آن در پایان کتاب ثبت شده است. نکته‌ها و پیام‌های سایر سوره‌ها نیز در سایت تدبر (www.tadabbor.org) قابل دستیابی و استفاده است.

بخش چهارم «خودآزمونی از منبر خدا» شامل 10 سوال چهارگزینه‌ای از بخش‌های مختلف کتاب است که پاسخ‌های تشریحی آن در پایان کتاب آمده است.

کتاب «پای منبر خدا» توسط انتشارات «رواق اندیشه» و با همکاری انتشارات «شهید فهمیده» در بهار سال جاری و با تیراژ 5000 نسخه به چاپ رسیده است.

تدبر

کلیدواژه ها: متن قرآن, معرفی کتاب, پای منبر خدا

ارسال شده در کتاب | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

شلاق عذاب برای طغیان گران

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

درنگ

1- آیا مسئله قوم عاد و ثمود «طغیان»شان بود که چون آتشی زیرِ خاکسترِ قدرت و ثروت، مخفی شده بود ؟

2- آیا خدادر کمین‌گاه است و وقتی زمانش فرارسد، شلاق عذاب را بر سر آنان می‌باراند ؟

تلنگر : شلاق عذاب برای طغیان گران

از مجسمه آزادی گرفته تا برج ایفل، و از کاخ‌های کنار دریا گرفته تا برج‌های بالای‌ کوه، یک‌به‌یک را به یادآور و با عمارت‌های حیرت‌انگیز هزاران سال‌ پیش قوم عاد و ثمود و فرعون مقایسه کن! اگر عقب‌تر نباشند، خیلی جلوتر نیستند. آن‌ها برای برج‌سازی، کوه‌ها را سوراخ می‌کردند تا قدرت و ثروت‌شان را به رخ جهانیان و پیامبران و خدای آنان بکشند… اما چه سود؟

بحث بر سر خانه و کاشانه نیست. این «به رخ کشیدن‌ها» و «در مقابل خدا ادعا کردن‌ها» بود که کار دست‌شان داد. آری، مسئله آن‌ها «طغیان»شان بود که چون آتشی زیرِ خاکسترِ قدرت و ثروت، مخفی شده بود و وقتی جرقه دنیاخواهی و دنیاطلبی زده شد، آتشِ طغیان فوران کرد و آن‌ها را به فساد کشاند… اما چه سود؟

اما چه سود که نه پول به دردشان خورد و نه زور، نه دنیادوستی و نه طغیانی که ریشه در این دنیادوستی داشت. چراکه خدای تو در کمین‌گاه است و وقتی زمانش فرارسد، شلاق عذاب را بر سر آنان می‌باراند. مگر ندیدی که با عاد و ثمود و فرعون چه کرد؟ بله، ای پیامبر و ای مومنان! خدا پشت و پناه شماست و طغیان‌گرانِ دنیاخواه را نابود می‌کند.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعادٍ (6) إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ (7) الَّتی‏ لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُها فِی الْبِلادِ (8) وَ ثَمُودَ الَّذینَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ (9) وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتادِ (10) الَّذینَ طَغَوْا فِی الْبِلادِ (11) فَأَکْثَرُوا فیهَا الْفَسادَ (12) فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذابٍ (13) إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصادِ (14)

تدبر

کلیدواژه ها: دنیاخواهی, دنیاطلبی, طغیان, طغیان‌گرانِ, عذاب

ارسال شده در گلستان قرآن | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

یک دهه طلائی

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

درنگ

1-چرا خداوند به شب‌های ده‌گانه‌ای که به صبح‌گاه عید قربان ختم می‌شود(ده روز اول ذی الحجه) قسم یاد می کند؟

2-آیا می شود در این روز ها انسان دست از دل‌بستگی به دنیا بشوید؟

تلنگر : یک دهه طلائی

اگر دنیا قفس است، حتماً باید پنجره‌ای رو به آسمان داشته باشد. پنجره‌ای که بتواند نسیم آسمانی‌ها و بهشتی‌ها را در دنیا بوزاند و مردم دنیا را از دنیازدگی و دنیادوستی نجات دهد.

از بین همه پنجره‌ها، «دهه طلایی حج» خوب می‌درخشد. شب‌های ده‌گانه‌ای که به صبح‌گاه عید قربان ختم می‌شود؛ و دو روز قبل از آن یعنی روز «ترویه» که حاجیان برای ورود در صحرای عرفات آب برمی‌دارند؛ و یک روز قبل از آن یعنی روز «عرفه» که در این صحرا می‌مانند و با خدای خود مناجات می‌کند؛ و نیز شب آخری که آن را به عید قربان می‌رسانند… چه دهه فوق‌العاده‌ای!

ازاین‌روست که قرآن به این روزها و شب‌ها سوگند می‌خورد تا بلکه خردمندان به خود آیند و «با سوره فجر» دست از دل‌بستگی به دنیا بشویند…

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

وَ الْفَجْرِ⁽¹⁾ وَ لَیالٍ عَشْرٍ ⁽²⁾ وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ ⁽³⁾ وَ اللَّیْلِ إِذا یَسْرِ ⁽⁴⁾ هَلْ فی‏ ذلِکَ قَسَمٌ لِذی حِجْرٍ ⁽⁵⁾

سوگند به سپیده دم [صبح روز قربان] ⁽¹⁾ و به شب‌هاى ده‌گانه باعظمت [دهه اول ماه ذی¬حجه] ⁽²⁾ و به آن جفت و طاق [روز تَرویه و عَرَفه] ⁽³⁾ و به شب، آن‌گاه که در حال گذر است. ⁽⁴⁾ آیا در این‌ها که یاد شد، براى خردمندى [که حق را از باطل تشخیص دهد،] سوگندى رساست؟ ⁽⁵⁾

کلیدواژه ها: دهه اول ذی الحجه, ذی الحجه, روز عرفه, سوگند, شب‌های ده‌گانه‌, عید قربان, یک دهه طلائی

ارسال شده در گلستان قرآن, ذی الحجه, تدبر در کلام وحی | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

نکته‌ای برای زبان‌آموزی

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای همواره بر استفاده درست از زبان‌آموزی در کشور تأکید داشته و اصرار بر ترویج آموزش زبان انگلیسی را کار ناسالمی می‌دانند. ایشان در یکی از دیدارهای خود با معلمان و فرهنگیان فرمودند: «زبان خارجی که فقط انگلیسی نیست. بنده حالا مروّج [زبان] اسپانیا نیستم که بخواهم برای آنها کار بکنم، امّا مثال دارم میزنم. چرا زبان فرانسه یا زبان آلمانی تعلیم داده نمیشود؟ زبانهای کشورهای پیشرفته‌ی شرقی هم زبان بیگانه است، اینها هم زبان علم است.»

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در آستانه‌ی روز زبان و ادب فارسی، کلیپ صوتی «نکته‌ای برای زبان‌آموزی» را منتشر می‌کند.

سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این صوت می‌شنوید:

من همین‌جا این حرفی را که گاهی هم گفته‌ام به مسئولین آموزش‌وپرورش [تکرار میکنم‌]؛ شاید به مسئولین محترم فعلی نگفته باشم امّا قبلها مکرّر گفته‌ام؛ این اصرار بر ترویج زبان انگلیسی در کشور ما یک کار ناسالم است. بله، زبان خارجی را باید بلد بود امّا زبان خارجی که فقط انگلیسی نیست، زبان علم که فقط انگلیسی نیست. چرا زبانهای دیگر را در مدارس به‌عنوان درس زبان معیّن نمیکنند؟ چه اصراری است؟ این میراث دوران طاغوت است، این میراث دوران پهلوی است. [مثلاً] زبان اسپانیولی؛ امروز کسانی که به زبان اسپانیولی حرف میزنند کمتر از کسانی نیستند که به زبان انگلیسی حرف میزنند؛ در کشورهای مختلف، در آمریکای لاتین یا در آفریقا کسان زیادی هستند.

...

مثلاً میگویم؛ بنده حالا مروّج [زبان] اسپانیا نیستم که بخواهم برای آنها کار بکنم، امّا مثال دارم میزنم. چرا زبان فرانسه یا زبان آلمانی تعلیم داده نمیشود؟ زبانهای کشورهای پیشرفته‌ی شرقی هم زبان بیگانه است، اینها هم زبان علم است. آقا جان! در کشورهای دیگر به این مسئله توجّه میکنند و جلوی نفوذ و دخالت و توسعه‌ی زبان بیگانه را میگیرند؛ ما حالا از پاپ کاتولیک‌تر شده‌ایم!�یم میدان را باز کرده‌ایم و علاوه بر اینکه این زبان را کرده‌ایم زبانِ خارجیِ انحصاریِ مدارسمان، مدام داریم می‌آوریمش [در مقاطع] پایین؛ در دبستانها و در مهدِکودک‌ها! چرا؟ ما که میخواهیم زبان فارسی را ترویج کنیم، باید یک عالَم خرج کنیم و زحمت بکشیم. [وقتی‌] کرسی زبان را در یک‌جا تعطیل میکنند، باید تماسهای دیپلماتیک بگیریم که چرا کرسی زبان را تعطیل کردید. نمیگذارند، اجازه‌ی دانشجو گرفتن نمیدهند، امتیاز نمیدهند، برای اینکه زبان فارسی را یک‌جا میخواهیم ترویج کنیم؛ آن‌وقت ما بیاییم زبان آنها را خودمان با پول خودمان، با خرج خودمان، با مشکلات خودمان ترویج کنیم. این عقلائی است؟ من نمیفهمم! این را داخل پرانتز گفتم، برای اینکه همه بدانند، توجّه کنند. [البتّه‌] نمیگویم که فردا برویم زبان انگلیسی را در مدارس تعطیل کنیم؛ نه، حرف من این نیست؛ حرف این است که بدانیم چه‌کار داریم میکنیم؛ بدانیم طرف میخواهد چگونه نسلی در این کشور پرورش بیابد، و با چه خصوصیّاتی.

دیدار معلمان و فرهنگیان ۱۳۹۵/۰۲/۱۳

ناگهان از گوشه‌یی یک نفر تشخیص داده که باید ما به کودکان دبستانی، از کلاس اول - یا حتّی پیش‌دبستانی - زبان انگلیسی یاد بدهیم؛ چرا؟ وقتی بزرگ شدند، هر کس نیاز دارد، میرود زبان انگلیسی را یاد میگیرد. چقدر دولت انگلیس و دولت امریکا باید پول خرج کنند تا بتوانند این‌طور آسان زبان خودشان را در میان یک ملت بیگانه ترویج کنند؟ ما برای ترویج زبان فارسی چقدر در دنیا مشکل داریم؟ خانه‌ی فرهنگ ما را میبندند، عنصر فرهنگی ما را ترور میکنند، ده جور مانع در مقابل رایزنیهای فرهنگی ما درست میکنند؛ چرا؟ چون در آن‌جا زبان فارسی یاد میدهیم. ولی ما بیاییم به دست خود، مفت و مجانی، به نفع صاحبان این زبان - که مایه‌ی انتقال فرهنگ آنهاست - این کار را انجام دهیم! البته بنده با فراگرفتن زبان خارجی صددرصد موافقم؛ نه یک زبان، بلکه ده زبان یاد بگیرند؛ چه اشکالی دارد؟ منتها این کار جزو فرهنگ جامعه نشود.
امروز کشورهایی هستند که متأسفانه زبان ملىِ خودشان، زبان رسمیشان نیست. امروز زبان رسمی هند و پاکستان، زبان انگلیسی است؛ زبان دیوانیشان، زبان انگلیسی است؛ در حالیکه زبان هندی و زبان اردو و چند صد زبان دیگر هم دارند. در پاکستان، زبان اردو؛ و در هندوستان، زبان هندی، زبان رایج است؛ اما آنها بکلی مغفولٌ‌عنه است. چگونه زبان خارجی آمد جای زبان ملىِ یک ملت را گرفت؟ همین‌طوری وارد میشوند. انگلیسیها در هند سرمایه‌گذاری کردند تا توانستند وضعیت را به این‌جا برسانند. بعضی از کشورهای آفریقایی، زبانشان پرتغالی یا اسپانیولی است؛ به زبان رسمىِ خودشان اصلاً توجه نمیکنند؛ این خوب است؟ تسلط زبان بیگانه بر یک ملت، خوب است؟ زبان، استخوان فقرات یک ملت است؛ این را ما این‌طور تضعیف کنیم؟ چرا؟ چون آقایی سلیقه‌اش این است و این‌طور فهمیده! مدرسه و بچه‌های مردم که محل آزمون و خطا نیستند؛ آزمایشگاه نیستند که ما این مسأله را تجربه کنیم، بعد ببینیم تجربه غلط از آب درآمد. با بچه‌های مردم که نمیشود این‌طوری رفتار کرد. بنابراین اتاق فکر - یعنی یک مرکز اندیشمند و آگاه - لازم است. چیزهای فراوان دیگری هم در آموزش و پرورش وجود دارد، که باید به آنها هم توجه کرد.

دیدار جمعی از معلمان استان کرمان ۱۳۸۴/۰۲/۱۲
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR

کلیدواژه ها: آموزش زبان انگلیسی, استقلال علمی, ترویج آموزش زبان, ترویج آموزش زبان انگلیسی, روحیه وابستگی به بیگانه, زبان انگلیسی, زبان‌آموزی, سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای, مرجعیت زبان فارسی, مرجعیت علمی, نکته‌ای برای زبان‌آموزی

ارسال شده در مقام معظم رهبری | ارسال نظر »

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

واکنش صریح پژوهشگر دینی به نطق ناصواب نماینده مجلس! /«روضه را از امام حسین و کنسرت را از امام حسن آموختیم»

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

حجت الاسلام دکتر سید امیر عبدالملکی در انتقاد به سخنان یکی از اعضای کمیسیون فرهنگی مجلس که گفته بود «روضه را از امام حسین علیه السلام و کنسرت را از امام حسن علیه السلام آموختیم» تصریح کرد:

این اظهار نظرات غیر کارشناسانه قبیح بوده و از لسان اشخاصی که خود را شاگرد و وامدار مکتب اهل البیت (علیهم السلام) می دانند، اقبح و دور از انتظار می باشد.

واکنش صریح پژوهشگر دینی به نطق ناصواب نماینده مجلس!

خبرگزاری فارس در روز یکشنبه 14 شهریور ماه 95 خبری را تحت عنوان؛ «روضه را از امام حسین علیه السلام و کنسرت را از امام حسن علیه السلام آموختیم» منتشر کرد که احمد مازنی نماینده مردم تهران در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون فرهنگی مجلس که ملبس به لباس روحانیت نیز است، این اظهارات عجیب و دور از انتظار را در جمع پیشکسوتان هنرمند افاضه کرد که آن مطالب غیر کارشناسانه، دور از شان و منزلت یه فرد تعلیم دیده در مکتب امام صادق(علیه السلام) است.

ایشان در این جلسه، اظهاراتی داشتند مبنی بر اینکه همان اندازه که مردم به روضه آل الله (علیهم صلوات الله) احتیاج دارند به برنامه های شاد و مفرّح از جمله حضور در کنسرت های موسیقی! نیز نیاز دارند و ادامه روایتی را از «مسروق» خادم نا اهل و خائن امام حسن مجتبی علیه السلام بیان کردند که مسروق در روز عرفه به منزل امام حسین علیه السلام می‌رود و می‌بیند که در آنجا همه روزه گرفته‌اند و مشغول عبادت هستند. بعد به منزل امام حسن علیه السلام می‌رود و می‌بیند که در آنجا خبری از روزه و دعا نیست بلکه مردم مشغول خوردن شربت و شیرینی و تبریک و تهنیت هستند. او از این اتفاق تعجب می‌کند و از امام علت و فرق این رفتار را می‌پرسد. امام حسن علیه السلام ‌ می‌فرمایند: ما امام همه مردم هستیم امروز بعضی از مردم روزه‌دار هستند و می‌خواهند به ثواب برسند و بعضی هم می‌خواهند شاد باشند؛ ما در این روز تقسیم کار کردیم.

آقای مازنی همچنین در ادامه این داستان بیان داشتند که وقتی که می‌گوییم که در جامعه هم کنسرت و هم روضه باشد، این رفتار را از امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام آموختیم؛ آنها که مدعی دین هستند، کاتولیک‌تر از پاپ نشوند.

اینک چند نکته در نقد و نکوهش بیانات غیر کارشناسانه آقای مازنی قابل ملاحظه میباشد که در حد توان به آن اشاره خواهیم نمود.

اولاً اصل روایتی که ایشان به آن استناد کرده است از سوی شخصی نقل شده است که گارگذار و خدمتگذار حکومت بنی امیه است و غالب روایات موجود از امام حسن و امام حسین و امام سجاد (علیهم السلام) از مصدر نقل بنی امیه بجا مانده .

...

مسروق، فردی است که در زمان حیات امام حسن مجتبی(علیه السلام) پس از صلح مصلحتی امام با معاویه (لعنة الله علیه) به ملازمت و نوکری ظاهری حضرت مامور گردید و در واقع به جاسوسی و خبرچینی از بیت امام مشغول بود و نام او نیز در هیچ یک از کتب رجالی معتبر همچون رجال نجاشی و یا شیخ طوسی و الباقی بعنوان یک راوی خوشنام و صادق و معتبر ذکر نشده است. در تائید این موضوع روایات بسیاری از ائمه طاهرین (علیهم السلام) داریم که فرمودند: «شرالناس خدّامنا» و یا «قالوا قوامنا و خدّامنا شرار خلق الله…». البته به این نکته توجه باید داشت که منظور امام معصوم در این روایات، غلامانی بودند که با زور و اجبار در اختیار امام قرار می گرفتند وگرنه غلامانی که حضرات معصومین (علیهم السلام) خود در اختیار داشتند، همانند غلام سیاه سیدالشهدا علیه السلام و دیگر غلامان از وفاداران و هم پیمانان آنان بودند. در تائید این مطلب روایتی است که اباصلت به محضر وجود نازنین امام رضا علیه السلام عرضه داشت یابن رسول الله(ص) با این روایت، مردم به ما طعنه می زنند که حضرت در جواب ایشان فرمودند: تو استثناء هستی و این روایت شامل حال تو نمی شود.

نکته دوم اینکه از زمان حیات مبارک امیر المومنین(علیه السلام) تا امام سجاد(علیه السلام) غالب راویانی که روایات نقل می کردند از بیدادگران و ستمگران حکومت بنی امیه بودند و هدف از نقل روایات ناصحیح، تخریب چهره امامان بود که اگر سیری نیز بر تاریخ نه چندان دور کشورمان کنیم می بینیم که در زمان رضاخان و حضور چشمگیر فراماسون ها در ایران و دربار نیز به شدت به ترویج اسرائیلیات (روایت ها و اخباری کذب و مهمل که از بنی اسرائیل در اخبار اسلامی آورده اند) و اکاذیب می پرداختند و غالباً به کتاب طبری استناد شده است و نظر آنها در هیچ یک از کتب شیعه نیست. بلکه از تاریخ طبری گفته می شد که مملو از اکاذیب و مهملات بود.

نکته سومی که در جواب آقای مازنی می توان به آن اشاره کرد آن است که فرض را بر این میگیریم که روایت مذکور صحیح باشد، امام مجتبی علیه السلام در مدینه تحت الحفظ بود و حکومت غاصب بنی امیه قصد داشت تا به اجبار شخصیت آن امام همام را به عنوان فردی منزوی و عزلت گزین نشان دهد بر این اساس امام مجتبی علیه السلام که واقف بر حیله و نیرنگ آنان بود در تمامی مجامع مردمی و مجالس عمومی شرکت می نمود تا با حسن خلق و کرامت نفس خویش به طاغوتیان اعتراض کند و لیکن می بینیم که امام حسین(علیه السلام) اصلا این التزامات را به جهت تبعیت از امام حاضر و زمان خود بر عهده ندارد و جایی نیامده در زمان حیات امام مجتبی علیه السلام ، امام حسین علیه السلام و یا امام زین العابدین علیه السلام که بین 15 تا 17 سال سن شریفشان بود نطقی و یا فرمایشاتی داشته باشند و یا رسماً در مجمع عمومی حاضر شده باشند. لذا اگر هم روایتی که آمده صحیح باشد نوع فعالیت و عملکرد امام مجتبی علیه السلام مطابق با فرامین الهی و در راستای مبارزه با طاغوتیان سرکش زمان بوده است .

اما نکته مهم سخنان ایشان، قیاس مع الفارقی است که در مقابل این روایت نه چندان معتبر قرار گرفته است. ایشان سنت الهی، اسلامی و خداپسندانه ای همچون اطعام مردم در روز عرفه و در حضور امام معصوم علیه السلام را با برگزاری کنسرت های موسیقی که بعضاً با موسیقی های لهوی و مراسمات طرب انگیز تشکیل می شود، قیاس می کنند.

شیخ مذکور با مقایسه امری مقدس مانند حضور در محضر امام معصوم و استفاده از برکات معنوی و انفاس قدسی آن امامان همام و نیز اطعام با دستان مبارک آن ذوات مقدس با عملی مانند برگزاری مجالس لهو و لعب در قالب کنسرت که به اذعان نیروهای امنیتی و انتظامی گاهاً با حضور افرادی مست و لاابالی و با پوشش های نامتعارف که منجر به دخالت گشت های ارشادی و تذکرات لازمه و بعضا با دستگیری اشخاص نامبرده همراه می شود، ظلمی بس بزرگ در مقام معنوی امامان معصوم و توهینی نابخشودنی در حق محبین و ارادتمندان آن حضرات روا داشته .

فراموش نکنیم کلام درباره امام صادق علیه السلام را که فرمودند: «مَعاشِرَ الشیعةِ! کُونوا لَنا زَیْنا وَلا تَکونوا عَلَیْنا شَیْنا، قولوا لِلنّاسِ حُسْنا، واحْفَظوا ألْسِنَتَکُمْ وَکُفُّوها عَنِ الفُضولِ وقَبیحِ القَوْلِ ؛ ای گروه شیعه! زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما، با مردم نیکو سخن بگویید، و زبانتان را حفظ کنید و آن را از زیاده روی و زشت گویی بازدارید.»

این اظهار نظرات غیر علمی و غیر کارشناسانه قبیح بوده و از لسان اشخاصی که خود را شاگرد و وامدار مکتب اهل البیت (علیهم السلام) می دانند و به این مذهب حقّه، منتسب می دانند، اقبح و دور از انتظار می باشد .

امیدواریم در اسرع وقت نامبرده از مواضع منتسب به ایشان تبری جسته و دیگر شاهد تکرار این نوع بیانات سخیف نباشیم.

ارادتمند دوستان و محبّین اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ، دکتر سید امیر عبدالملکی

کلیدواژه ها: احمد مازنی, اعضای کمیسیون فرهنگی, انتقاد, حجت الاسلام دکتر سید امیر عبدالملکی, روضه امام حسین, واکنش صریح پژوهشگر دینی, کنسرت

ارسال شده در اخبار | 1 نظر »

آراي كاربران براي اين مطلب

5 ستاره:		(1)
4 ستاره:		(0)
3 ستاره:		(0)
2 ستاره:		(0)
1 ستاره:		(0)

1 رأی

ميانگين آراي اين مطلب:

5.0 stars

(5.0)

نظر از: یااباعبدالله الحسین (ع) [عضو]

5 stars

ولادت دهمین گلبرگ آسمانی، آیینه‏ی عصمت، هادی امّت، اسوه‏ی مجد و شرافت، نیای انسانیت، نای پرخروش ولایت، ناخدای کشتی هدایت، حضرت امام هادی علیه‏السلام بر پیروان ولایت خجسته باد

1395/06/27 @ 17:46

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

راز با حیا شدن

نوشته شده توسطرحیمی 27ام شهریور, 1395

یکی از شاخه های حیا این است که انسان نسبت به اوامر و نواهی الهی در خفا و آشکار مراقب باشد.

می‌خواهی بی‌حیا نباشی، اتّفاقاً ابتدا مهم این است که در خفا،مراقب باشی و بعد در آشکار. لذا در تنهایی‌ات هم بی‌حیا نباش، یعنی چه؟

خیلی مواظب باشد، مراقب باشد، چه در نشستن، چه برخاستن و … . در تنهایی نعوذبالله چیزهایی نبیند. اگر حیا را در تنهایی رعایت کردی، در علن صددرصد بیشتر است. کسی که در سرّ و خفایش، باحیاست، صددرصد در علن هم حیا دارد.

برگرفته از درس اخلاق آیت الله قرهی

کلیدواژه ها: آیت الله قرهی, اوامر الهی, درس اخلاق, راز با حیا شدن, نواهی الهی

ارسال شده در در محضر علما, نکات اخلاقی | 1 نظر »

آراي كاربران براي اين مطلب

5 ستاره:		(1)
4 ستاره:		(0)
3 ستاره:		(0)
2 ستاره:		(0)
1 ستاره:		(0)

1 رأی

ميانگين آراي اين مطلب:

5.0 stars

(5.0)

نظر از: مدرس [عضو]

نسیمی از تجارب

5 stars

سلام. خدا قوت.
الهی این بنده نمی داند که چه باید خواست هرآنچه خواهی آن ده
منتظرحضورتان هستم
زیر سایه آقا صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف عاقبت بخیر باشید.
التماس دعای ویژه.

1395/06/27 @ 18:49

فرم در حال بارگذاری ...

فید نظر برای این مطلب

حتمیت وقوع عذاب مصداقى از سنت‏هاى جارى در عالم است

شرح چهل حدیث امام خمینی (ره) + دانلود فایل صوتی

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک جزء- با صدای استاد شهریار پرهیزکار

ترتیل کل قرآن کریم به تفکیک سوره - با صدای استاد سعد الغامدی

معرفی کتاب «پای منبر خدا»

شلاق عذاب برای طغیان گران

یک دهه طلائی

نکته‌ای برای زبان‌آموزی

واکنش صریح پژوهشگر دینی به نطق ناصواب نماینده مجلس! /«روضه را از امام حسین و کنسرت را از امام حسن آموختیم»

راز با حیا شدن

موضوعات

جستجو

خبرنامه

محتواها

دانشنامه عاشورا

وصیت نامه شهدا

تدبر در قرآن

آمار

نوا

افراد آنلاین

تصویر تصادفی

رتبه

مطالب پر بازدید

پیوند ها