موضوعات: "گلستان قرآن" یا "قرآن" یا "تفسیر" یا "آموزش روخواني و روانخواني قرآن كريم" یا "تدبر در کلام وحی"

و قطعاً آزمایش می شوید ...

نوشته شده توسطرحیمی 12ام مرداد, 1397

 

وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿بقره/155﴾

و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى ‏آزماييم و مژده ده شكيبايان را.

و خدا می‌ بیند...

نوشته شده توسطرحیمی 25ام تیر, 1397

 

 

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ

 

آیا انسان نمی‌ داند که خدا می‌ بیند؟

 

Does he not know that Allah sees?

فیلم کوتاه: و خدا می‌ بیند (با موضوع مراقبه) بر اساس آیه شریفه 14 سوره علق:

زمان: 114 ثانیه (01:54)

 

معاونت فرهنگی و هنری مؤسسه دارالحدیث

 

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‌ «6» أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‌ «7» إِنَّ إِلى‌ رَبِّكَ الرُّجْعى‌ «8» أَ رَأَيْتَ الَّذِي يَنْهى‌ «9» عَبْداً إِذا صَلَّى «10» أَ رَأَيْتَ إِنْ كانَ عَلَى الْهُدى‌ «11» أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوى‌ «12» أَ رَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَ تَوَلَّى «13» أَ لَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرى‌ «14»

نه چنين است (كه مى‌پندارند). بى‌گمان آدمى طغيان مى‌كند. چون خود را بى‌نياز مى‌بيند. همانا بازگشت همه به سوى پروردگار توست. آيا ديدى آن كه منع مى‌كند. بنده‌اى را كه نماز مى‌خواند. آيا انديشيده‌اى كه اگر (آن بنده) بر طريق هدايت باشد يا به تقوا سفارش كند. (سزاى نهى كننده او جز آتش نيست) آيا انديشيده‌اى كه اگر تكذيب كند و روى برتابد (فقط خود را هلاك ساخته است؟) آيا او نمى‌داند كه خداوند مى‌بيند.

ادامه »

خداوندا چگونه وضو بگیریم؟

نوشته شده توسطرحیمی 25ام تیر, 1397

 

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ‌ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ‌ إِلَى‌ الصَّلاَةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ‌ وَ أَيْدِيَکُمْ‌ إِلَى‌ الْمَرَافِقِ‌ وَ امْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ‌ وَ أَرْجُلَکُمْ‌ إِلَى‌ الْکَعْبَيْنِ‌ وَ إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ جُنُباً فَاطَّهَّرُوا وَ إِنْ‌ کُنْتُمْ‌ مَرْضَى‌ أَوْ عَلَى‌ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِنْکُمْ‌ مِنَ‌ الْغَائِطِ أَوْ لاَمَسْتُمُ‌ النِّسَاءَ فَلَمْ‌ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِکُمْ‌ وَ أَيْدِيکُمْ‌ مِنْهُ‌ مَا يُرِيدُ اللَّهُ‌ لِيَجْعَلَ‌ عَلَيْکُمْ‌ مِنْ‌ حَرَجٍ‌ وَ لٰکِنْ‌ يُرِيدُ لِيُطَهِّرَکُمْ‌ وَ لِيُتِمَ‌ نِعْمَتَهُ‌ عَلَيْکُمْ‌ لَعَلَّکُمْ‌ تَشْکُرُونَ‌

ای کسانی که ایمان آورده‌اید!

هنگامی که به نماز می‌ایستید، صورت و دستها را تا آرنج بشویید!

و سر و پاها را تا مفصل [= برآمدگی پشت پا] مسح کنید!

و اگر جنب باشید، خود را بشویید (و غسل کنید)!

و اگر بیمار یا مسافر باشید، یا یکی از شما از محل پستی آمده [= قضای حاجت کرده‌]، یا با زنان تماس گرفته (و آمیزش جنسی کرده‌اید)،

و آب (برای غسل یا وضو) نیابید، با خاک پاکی تیمم کنید!

و از آن، بر صورت [= پیشانی‌] و دستها بکشید!

خداوند نمی‌خواهد مشکلی برای شما ایجاد کند؛ بلکه می‌خواهد شما را پاک سازد و نعمتش را بر شما تمام نماید؛ شاید شکر او را بجا آورید!

(سوره مائده آیه 6)

O you who have believed, when you rise to [perform] prayer, wash your faces and your forearms to the elbows and wipe over your heads and wash your feet to the ankles. And if you are in a state of janabah, then purify yourselves. But if you are ill or on a journey or one of you comes from the place of relieving himself or you have contacted women and do not find water, then seek clean earth and wipe over your faces and hands with it. Allah does not intend to make difficulty for you, but He intends to purify you and complete His favor upon you that you may be grateful.

نکته ها

در آيه‌ى 43 سوره‌ى نساء، به موضوع غسل و تيمّم اشاره شد، در اينجا علاوه بر آن دو، به مسأله‌ى وضو هم اشاره شده است.

واژه‌ى «قيام»، هرگاه با حرف «الى» همراه شود، به معناى اراده كردن است. «إِذا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ» يعنى هرگاه تصميم به نماز خواندن گرفتيد.

كلمه‌ى «جنب»، به زن و مرد، مفرد و جمع، بطور يكسان اطلاق مى‌شود.

مراد از فرمان‌ «فَاطَّهَّرُوا» انجام غسل است. به قرينه اين‌كه در آيه‌ى 43 سوره‌ى نساء به جاى‌ «فَاطَّهَّرُوا»، «تَغْتَسِلُوا» فرموده است.

قيد «إِلَى الْمَرافِقِ»، براى بيان محدوده‌ى شستن است، نه جهت شستن. از آنجا كه كلمه‌ى «يَد» در زبان عربى، هم به دست، از انگشتان تا مچ و هم به دست، از انگشتان تا آرنج و هم به دست، از انگشتان تا كتف، اطلاق مى‌شود اين آيه مى‌فرمايد: در وضو، دست تا آرنج را بشوييد، نه كمتر و نه بيشتر.

ادامه »

پاک و ناپاک مساوی نیستند (عکس نوشته و پوستر)

نوشته شده توسطرحیمی 25ام تیر, 1397

 


قُلْ لَا يَسْتَوِي الْخَبِيثُ وَالطَّيِّبُ وَلَوْ أَعْجَبَكَ كَثْرَةُ الْخَبِيثِ

بگو: ناپاک و پاک [مانند کافر و مؤمن، معصیت و طاعت، حرام و حلال، و معیوب و سالم] یکسان نیستند؛ هر چند فراوانی ناپاک ها تو را به شگفت آورد.

رحمان چیست؟!

نوشته شده توسطرحیمی 24ام تیر, 1397
 

مشاهده آیه در سوره

وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَٰنِ

قَالُوا وَمَا الرَّحْمَٰنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ۩


مشاهده آیه در سوره

و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» می‌گویند: «رحمان چیست؟! (ما اصلاً رحمان را نمی‌شناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور می‌دهی؟!» (این سخن را می‌گویند) و بر نفرتشان افزوده می‌شود!

And when it is said to them, “Prostrate to the Most Merciful,” they say, “And what is the Most Merciful? Should we prostrate to that which you order us?” And it increases them in aversion.

تفسیر نور (محسن قرائتی)

وَ إِذا قِيلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ قالُوا وَ مَا الرَّحْمنُ أَ نَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا وَ زادَهُمْ نُفُوراً «60»

 

نکته ها

در اين آيه دو بار كلمه‌ى‌ «ما» مطرح شده است كه براى جمادات به كار مى‌رود. هدف كفّار از اين تعبير، تحقير ذات مقدّس الهى بود. لذا به جاى «و من الرحمن» گفتند: «مَا الرَّحْمنُ» و به جاى «لمن تأمرنا» گفتند: «لِما تَأْمُرُنا». كلمه‌ى «رحمن» رمز رحمت دائمى و بى‌پايان و از صفات اختصاصى پرودگار است. «4»


«1». هود، 119.إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ ۚ وَلِذَٰلِكَ خَلَقَهُمْ ۗ وَتَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ

«2». الرحمن، 1- 2.بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الرَّحْمَٰنُ *عَلَّمَ الْقُرْآنَ

«3». انعام، 12.قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ

«4». تفسير اطيب‌البيان.

جلد 6 - صفحه 276

پیام ها

1- سجده، مظهر يكتاپرستى و روح اديان توحيدى است. «اسْجُدُوا» (از ميان همه‌ى تكاليف، تنها سخن از سجده به ميان آمده است)

2- در امر به معروف، به دليل امر خود اشاره كنيد. «اسْجُدُوا لِلرَّحْمنِ» (دليل سجده شما، رحمت گسترده‌ى خداوند است)

3- كفر و لجاجت باعث مى‌شود دعوت انبيا نه تنها كارساز نباشد، بلكه مايه‌ى زدگى و نفرت بيشتر كفّار از كلام حقّ شود. «زادَهُمْ نُفُوراً

ادامه »

روزهای آفرینش

نوشته شده توسطرحیمی 23ام تیر, 1397
 
مشاهده آیه در سوره
 

الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ

ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۚ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا


مشاهده آیه در سوره

 

همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (وبه تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است! (آيه 59 از سوره مبارکه فرقان)

He who created the heavens and the earth and what is between them in six days and then established Himself above the Throne - the Most Merciful, so ask about Him one well informed.

 

ادامه »

نو عروس

نوشته شده توسطرحیمی 21ام تیر, 1397

 

هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ

همسران شما، لباس  شما هستند

(زینت و پوشاننده عیوب)

 

فیلم کوتاه بر اساس آیه شریفه 187 سوره بقره:

فیلم کوتاه “نو عروس” با موضوع همسرداری

(زمان: 112 ثانیه (01:52)(3.98 MB)

کاری از: معاونت فرهنگی و هنری مؤسسه دارالحدیث



بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم

نوشته شده توسطرحیمی 21ام تیر, 1397

 

همه کار به نام خدا

قرآن در آغاز هر سوره (به جز سوره برائت) و در خلال چندین آیه دیگر به ما آموخته که هر کار را با نام خدا آغاز کنیم، و فضاى روح و جان خویش را با نامش عطرآگین سازیم.به نام «الله» که جامع همه صفات کمالیه است. خداوندى که «رحمن» و «رحیم» است. این نام مقدّس قلب را جلا، روح را صفا، و جان را نشاط مى بخشد.
یادآورى رحمت عام و خاصش، دنیایى از امید به همراه مى آورد. یادآورى قدرت و توانائى اش به انسان در برابر انبوه مشکلات، قدرت و توان مى دهد. مسلّماً هر کارى را با این روحیه آغاز کنیم به انجام مى رسد; و هر جهاد و تلاشى را با این برنامه شروع نماییم پیروز خواهیم شد.
 

 

شرح کلمات آیه

بسیارى از علماى لغت معتقدند که واژه « اسم » در اصل از ماده « سموّ » (بر وزن عُلّو) به معناى ارتفاع و بلندى گرفته شده، و از آنجا که نامگذارى سبب معرفت و شناخت و علّو مقام هر چیز است; واژه « اسم » در این معنا به کار رفته. (1)

«رحمان» و «رحیم»; این دو واژه از ماده « رحمت » گرفته شده، و معروف این است که « رحمان » کسى است که رحمت اش عام است، و همگان را شامل مى شود، در حالى که « رحیم » به کسى گفته مى شود که رحمت اش خاص است، بنابراین رحمانیت خداوند سبب شده است که فیض نعمت اش دوست و دشمن، و مؤمن و کافر را شامل شود; ولى رحیمیّت او ایجاب مى کند که مؤمنان را مشمول مواهب خاصّى در دنیا و آخرت قرار دهد که دور افتادگان از خدا و بى خبران از آن محروم اند.

شاهد این تفاوت امور زیر است:
1. « رحمان » صیغه مبالغه است، و « رحیم » صفت مشبهه; و صیغه مبالغه تأکید بیشترى را مى رساند و دلیل بر گستردگى این نوع رحمت است. ولى بعضى هر دو را صفت مشبهه و یا هر دو را صیغه مبالغه دانسته اند، امّا با این حال تصریح کرده اند که « رحمان » مبالغه بیشترى را مى رساند. (2)

ادامه »

آداب همسایه داری : اهمیت همسایه داری در قرآن (+پوستر)

نوشته شده توسطرحیمی 19ام تیر, 1397

 

معمولا در قرآن بسیاری از مطالب به صورت کلی آمده است

اگر در جایی اینطور نبوده و به صورت خاص به آن پرداخته شده استبیانگر ویژه بودن آن مطلب است. از جمله مواردی که به صورت کلی بیان شده و به صورت خاص در آیات کریمه قرآن مورد توصیه و اهتمام واقع شده است، مساله رعایت حقوق همسایه است

در سوره مبارکه نساءآیه 36، وقتی قران دستورالعملهای اساسی را برای مومنا ذکر می کند می فرماید:

خدای را بپرستید و هیچ چیز شریک او مسازید

و با پدر و مادر و خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و همسایه خویشاوند و همسایه بیگانه

و یار مصاحب و مسافر رهگذر و بندگان خود نیکی کنید

هر آینه خدا متکبران و فخرفروشان را دوست ندارد.

پروردگارا بر علم من بیفزا

نوشته شده توسطرحیمی 17ام تیر, 1397
 
مشاهده آیه در سوره

فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ ۗ وَلَا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ

مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضَىٰ إِلَيْكَ وَحْيُهُ ۖ وَقُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْمًا

مشاهده آیه در سوره

 پس بلند مرتبه است و بزرگوار خدایی که به حق و راستی پادشاه ملک وجود است
و تو (ای رسول) پیش از آنکه وحی قرآن تمام و کامل به تو رسد تعجیل در (تلاوت و تعلیم) آن مکن و دائم بگو:
 
پروردگارا بر علم من بیفزا
 
 
So high is Allah, the Sovereign, the Truth. And, , do not hasten with the Qur’an before its revelation is completed to you, and say, “My Lord, increase me in knowledge.”
 
 

فَتَعالَى اللَّهُ الْمَلِكُ الْحَقُّ وَ لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ يُقْضى‌ إِلَيْكَ وَحْيُهُ وَ قُلْ رَبِّ زِدْنِي عِلْماً «114»

پس (بدان كه) بلند مرتبه است خداى فرمانرواى بر حقّ، و تو (اى پيامبر!) بر خواندن قرآن پيش از آنكه وحى آن بر تو پايان يابد شتاب مكن و بگو:

پروردگارا! علم مرا زياد كن.

نکته ها

از عبارت‌ «لا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ» «1» به‌دست مى‌آيد كه پيامبراكرم صلى الله عليه و آله مجموعه آيات قرآن را مى‌دانسته و آن را پيش‌خوانى مى‌كرده است واين خود دليل روشنى است بر آنكه قرآن مجيد دو بار بر پيامبر نازل شده است، يكبار به صورت دفعى و بار ديگر به شكل تدريجى و آنچه را پيامبر در نزول دفعى در شب قدر دريافت كرده بوده، در هنگام نزول تدريجى، قبل از وحى مى‌خوانده است. «2»

ميان شتابزدگى و عجله از يك طرف و سرعت و سبقت كه در قرآن با عباراتِ‌ «سارِعُوا» «3»، «سابِقُوا» «4» مورد ستايش و دستور قرار گرفته از طرف ديگر، تفاوت و اختلاف اساسى وجود دارد. حُسن سرعت و سبقت در جايى است كه تمام مسائل محاسبه و تنظيم شده باشد، لذا نبايد فرصت و وقت را از دست داد، ولى شتابزدگى و عجله در جايى است كه هنوز موعد انجام نرسيده و يا نياز به تكميل و بررسى است، از اين روى مى‌بايست درنگ كرد.

ادامه »