در ثمرات انسانیت بین زن و مرد فرقی نیست

 در آیه 72 سوره مبارکه توبه می فرماید: «وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ أَكْبَرُ » خدای تبارک و تعالی به مومنین و مومنات وعده کرده است؛ ببینید در جانب انسانیت و از حیث انسانیت بین زن و مرد فرقی نیست؛ اینهایی که اینجا گفته می شود همه ثمرات انسانیت است؛ در ثمرات انسانیت بین زن و مرد فرقی نیست.

 در این دنیا اگر انسان به یک باغ برود و به او بگویند آقا برای همیشه اینجا بمان، به آنی برایش زندان می شود؛ دیگر هیچ گلی که در آنجا روییده برایش لذت بخش نیست؛ آنجا اینگونه نیست؛ تازه آنجا آدم به آزادی می رسد؛ اینجا آنهایی که آزاد هستند آزاد نیست؛ چون گرفتارند؛ به صدتا گیر؛ هزارتا بند هست؛ این دنیا برای آدم هزار تا بند دارد.

اینجا هیچ صاحب سلطنتی، سلطنت واقعی ندارد

 بارها در قرآن مانند آیه 35 سوره مبارکه قاف دارد که «لَهُم مَّا يَشَاءُونَ فِيهَا» هرچه می خواهند؛ آقا اینجا هیچ کس هرچه بخواهد نیست؛ همه محدود هستند؛ این جهان پر از محدودیت است؛ دست و بال آدم را بسته؛ آنجا هیچ دست و بالی بسته نیست.

 در ادامه آیه 35 سوره قاف می فرماید: «وَلَدَيْنَا مَزِيدٌ» فقط ما هستیم که از مومن بیشتر داریم؛ فقط خدای تبارک و تعالی است که از مومن بیشتر دارد؛ آدم آنجا به سلطنت می رسد؛ اینجا هیچ صاحب سلطنتی، سلطنت واقعی ندارد؛ این «هرچه بخواهد» خیلی مهم است؛ «وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً» خانه های پاک و پاکیزه؛ مسکن پاک و پاکیزه؛ هیچ چیز رنج آور وجود ندارد.

عاقبت خوب کسب کردنی است

 در آیه 14 سوره مبارکه آل عمران نعمت های دنیایی را می شمارد: «زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ» همینطور شمارده اند؛ «ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِندَهُ حُسْنُ الْمَآبِ» عاقبت خوب نزد خداست؛ عاقبت خوب کسب کردنی است؛ ما مدام دعای عاقبت خوب می کنیم اما عاقبت خوب کسب کردنی است.

 اگر کسی به گناه عادت نکرده باشد، عاقبت به خیر می شود؛ در آیه 15 سوره مبارکه آل عمران می فرماید: «قُلْ أَؤُنَبِّئُكُم بِخَيْرٍ مِّن ذَلِكُمْ» حالا بهتر از اینهایی که گفتیم را به شما خبر بدهیم؟ همان چیزهایی که شمردیم، بهتر از اینها را به شما خبر بدهیم؟ « لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ» برای آنهایی که در این دنیا تقوا را انتخاب کردند و از خودشان مراقبت کردند، باغ هایی است که زیر درختانش نهرها جاری است.

رضایت خدا برترین نعمتی است که شخص بهشتی احساس می کند

 «خَالِدِينَ فِيهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ » آنجا گفتند مساکن طیبه و اینجا می فرمایند ازواج مطهره؛ همسران پاک؛ بعد می فرماید: «وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّهِ» در آیه 72 سوره مبارکه توبه هم همین را فرمود، رضای خدا هم هست؛ این بهشت را شما خودت ساخته ای؛ این بهشت را با کارهای خوبت ساخته ای.

 رضای خدا از همه این نعمت هایی که شمردیم بالاتر و بزرگ تر است؛ انسان باید آن را حس کند؛ درمورد مغفرت هم انسان باید آن را حس کند؛ یعنی به جانش حس کند؛ اینجا هم آن فرد بهشتی که به این نعمت ها رسیده آن رضای خدا را احساس می کند؛ اگر آن را از او بگیری، چیزی نمی ماند؛ این رضایت برترین نعمتی است که شخص بهشتی احساس می کند.

هرکس از راه و رسمی که ابراهیم برای شما آورده روی بگرداند، سفیه است.

 یک چیزی درمورد جهنمی ها هست که خیلی جای ترس دارد؛ جهنم هم نتیجه کارهای خودش است؛ هر آتشی که در جهنم هست خودم به پا کرده ام؛ می روم در آتشی که خودم درست کرده ام می سوزم و اوقاتم تلخ می شود؛ این خیلی بد است؛ از خدای تبارک و تعالی بغض در دل می گیرد؛ هرچه بغض می گیرد، آتشش سخت تر می شود؛ تا ابد ادامه پیدا می کند.

 حالا می بینید که من این را به لذت یک غذای حرام می فروشم؛ بی نهایت را به یک غذا؛ به یک نگاه؛ در آیه 130 سوره مبارکه بقره می فرماید: «وَمَن يَرْغَبُ عَن مِّلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَن سَفِهَ نَفْسَهُ» هرکس از راه و رسم ابراهیم روی می گرداند، سفیه است؛ سفیه کسی است که یک درجه کمتر از دیوانه است.

 اگر کسی به آن اندازه نرسیده که بین خیر و شر خودش فرق بگذارد، سفیه است؛ می فرمایند هرکس از راه رسمی که ابراهیم برای شما آورده روی بگرداند، سفیه است؛ ما می گوییم سبک عقل.

«خبرگزاری دانشجو»؛

صفحات: 1· 2