رستگاران چه کسانى هستند؟

با یک نگاه اجمالى به اوصاف رستگاران در قرآن مى‏ فهمیم که

آنان اهل عبادت و کار خیرند.

«و اعبدوا ربّکم وافعلوا الخیر لعلّکم تفلحون» ^{(حج، ۷۷)}

از بخل دورى مى ‏کنند.

«و من یوق شُحّ نفسه فاولئک هم المفلحون» ^{(حشر، ۸)}

غافل نیستند و خدا را زیاد یاد مى ‏کنند.

«و اذکروا اللّه کثیراً لعلّکم تفلحون» (انفال، ۴۵)

در راه او جهادگرند.

«جاهدوا فى سبیله لعلّکم تفلحون» (مائده، ۳۵)

اهل توبه و استغفارند.

«توبوا الى اللّه… لعلّکم تفلحون» (نور، ۳۱)

و در جامعه، اصلاحگر و آمر به معروف و ناهى از منکرند. (آل عمران، ۱۰۴)

و به پیامبران خدا ایمان دارند و آنان را احترام و یارى مى‏ کنند. (اعراف، ۱۵۷)

کوتاه سخن آنکه اگر مى‏ بینیم همیشه در طول تاریخ گروهى به دنبال مکتب ‏هاى مختلف و دانشمندان و عُرفا و مصلحان و فیلسوفان و حاکمان و شاعران مى‏ روند، آرزوى همه آن‌ها رسیدن به رستگارى است که هرکسى آن را در چیزى و کسى مى‏ جوید.

یکى رستگارى را (همچون فرعون) در زور و قدرت مى‏ پندارد و مى ‏گوید: «قد أفلح الیوم من استعلى» آن‏کس که پیروز است، رستگار است که این تفکّر هنوز در ابر قدرت‏ ها وجود دارد.

یکى رستگارى را در هنر و صنعت و جمعیت و داشتن منابع طبیعى و پیشرفت تکنولوژى، توسعه سیاسى، اقتصادى، نظامى، علمى و… مى‏ داند.

امّا اسلام رستگارى را در جوهر خود انسان جستجو مى‏ کند و مى‏ فرماید: اگر این انسان روابط خود را با خدا از طریق نماز عاشقانه و با مردم نیازمند از طریق پرداخت زکات و با جامعه از طریق وفاى به عهد و امانتدارى و با خود از طریق کنترل غرایز و هوسرانى‏ ها حفظ کند، به رستگارى رسیده است.

با نگاهى گذرا به جوامع بشرى به خوبى مى‏ توان دریافت که پیشرفت‏ ها و توسعه‏ هاى گوناگون، ابزار رفاه و آسایش را فراهم کرده؛ ولى از آمار خیانت ‏ها و جنایت‏ ها و تجاوزها، هوس‏بازى‏ ها و حق‏کشى ‏ها چیزى نکاسته و سردمداران حرکت غیرالهى تمام فکر و قدرت پیروان خود را در راه رسیدن به هوس هاى پوچ و بیهوده صرف کرده ‏اند.

باشگاه خبرنگاران جوان