«مرحوم ماموستا عبدالرحمان سعیدی عالم بزرگواری بود که در یکی از روستاهای اطراف بانه زندگی می‌کرد. ایشان از معدود روحانیون اهل سنّت منطقه (کردستان) بود که هم اهل سلوک بود و هم به بعضی از علوم غریبه تسلّط داشت؛ بسیار هم زاهد بود؛ خودش در مزرعه‌ای کار می‌کرد و از آن طریق تأمین معاش می‌کرد. 

به زحمت، ایشان را راضی کردیم مدتی در شهر بانه سکونت کند و مدت کوتاهی هم امامت جمعه شهرستان سردشت را متقبل شد؛ ولی پس از مدتی با اصرار شدید کناره‌گیری کرد. دلیل عمده‌اش هم این بود که گفت: از مدتی که زندگی‌ام با بیت المال عجین شده، احساس اُفت معنوی در خودم و فرزندانم می‌کنم. 

ایشان چندین سال قبل از عزل آیة الله منتظری به من فرمودند: من متحیّرم! شما آقای منتظری را جانشین امام می‌دانید؛ ولی با حساب‌هایی که من دارم، باید جانشین امام، فردی سیّد و از اولاد فاطمه علیها السلام باشد. 

 منبع : خاطره های آموزنده