زمانی که ابوبکر و عمر هر دو تصمیم گرفتند تا فدک را از حضرت زهرا(س) بگیرند و این خبر به ایشان رسید، آن حضرت برای احقاق حق خویش و اتمام حجّت با امّت پیامبر اسلام(ص) در طلب حقّ خود -که پیامبر در زمان حیات خویش به ایشان بخشیده بود- در حالی‌که گروهی از مریدان و خویشاوندان او را همراهی می‌کردند به طرف مسجدالنبی(ص) حرکت کردند. در آن حال عده‌ای از مهاجران و انصار در مسجد گرد ابوبکر جمع شده بودند. وقتی آن حضرت و همراهان وارد مسجد شدند، برای احترام پرده‌ای را بین ایشان و مردم نصب کردند. آن‌گاه حضرت فاطمه(س) ناله جانسوزی زدند که در اثر آن، صدای تمام حاضران در مسجد به گریه بلند شد. حضرت مهلت دادند تا مردم آرام شدند و پس از آن سخن خود را با حمد و ثنای خداوند و درود بر رسول خدا(ص) آغاز کردند، با شنیدن نام رسول خدا(ص) دوباره صدای گریه مردم بلند شد.[1]

 
[1]. ابن أبی طاهر، احمد، بلاغات النساء، ص 24، الشریف الرضی، قم، چاپ اول، بى‌تا‏؛ طبرسى، احمد بن على، الإحتجاج على أهل اللجاج، محقق و مصحح، خرسان، محمد باقر، ج ‏1، ص 98، نشر مرتضى‏، مشهد، چاپ اول، 1403ق.‏

منبع:اسلام کوئست