موضوعات: "در محضر علما" یا "مقام معظم رهبری" یا "آیت الله مکارم شیرازی" یا "علامه حسن زاده آملی" یا "امام خمینی (ره)" یا "آيتالله محمدتقي مصباح يزدي" یا "آیت الله بهجت (ره)" یا "آیت الله جوادی آملی"
فرآیندی که رهبر انقلاب از ۲۵ سال پیش آغاز کردند
نوشته شده توسطرحیمی 4ام فروردین, 1396نامگذاری امسال، از کدام پشتوانه نشأت میگیرد؟
فرآیندی که رهبر انقلاب از ۲۵ سال پیش آغاز کردند.
هر سال در نخستین لحظات سال نو، رهبر انقلاب در پیامی به عموم مردم ایران، با نامگذاری سال جدید، مسیر حرکت یکسالهی کشور را مشخص میکنند. پس از آن نیز، در نخستین سخنرانی خود در روز اول فروردین در حرم رضوی، به تبیین بیشتر آن میپردازند. سال ۱۳۹۶ هم از این سنت رهبر انقلاب مستثنی نبود و با نام اقتصاد مقاومتی: تولید-اشتغال آغاز شد. با توجه به رویکرد اقتصادی رهبر انقلاب در نامگذاری سالهای اخیر، پایگاه اطلاع رسانی KHAMENEI.IR در گفتوگویی با آقای دکتر حسن عابدینی، استاد دانشگاه و قائم مقام خبرگزاری صداوسیما، به بررسی سیر نامگذاری سالها در بیستوپنج سال گذشته و هدف رهبر انقلاب از این سیر نامگذاری پرداخته است.
با توجه به مجموعهی شعارهای سال و عناوینی که برای نامگذاری سالها از سوی رهبر انقلاب در نظر گرفته شده است، آیا میتوان تحلیلی از نوع نگاه و منظومهی فکری رهبر انقلاب بهدست آورد؟
رهبر انقلاب اسلامی تقریبا از سال ۱۳۷۰ سالها را نامگذاری کردند. این نامگذاریها را میتوان در سه بخش تقسیم کرد. بخش اول نامگذاریهایی است که به نام اشخاص صورت گرفته است، سالهای۷۸، ۷۹، ۸۱ و ۸۵ که به ترتیب به نامهای سال امام خمینی، سال امام علی علیهالسلام، سال عزت و افتخار حسینی و سال پیامبر اعظم صلیاللهعلیهوآلهوسلم نامگذاری شدند.
غیر از این چهار سال، سایر نامگذاریها بهگونهای است که با موضوع «اقتصاد» یا به شکل مستقیم و یا به صورت غیرمستقیم ارتباط دارد. در حقیقت رهبر انقلاب از سالها پیش به درستی تشخیص داده بودند که مهمترین بخش در زمان حاضر، بخش افتصادی است و میبایست بر روی آن تمرکز کرد. بدین ترتیب بخش دوم را میتوان نامگذاریهایی دانست که بهصورت مستقیم به موضوع اقتصاد مربوط هستند. در این قسمت میتوان به سالهای ۹۵ با نام اقتصاد مقاومتی، سال ۹۳ اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی، سال ۹۲ حماسهی سیاسی و حماسهی اقتصادی، سال ۹۱ تولید ملی، حمایت از کار و سرمایهی ایرانی، سال ۹۰ جهاد اقتصادی، سال ۸۸ حرکت بهسمت اصلاح الگوی مصرف، سال ۸۰ اقتدار ملی و اشتغال آفرینی، سال ۷۷ سالی بود که حضرت آقا بر صرفهجویی و پرهیز از اسراف، قناعت و پایداری بر مواضع اسلامی و انقلابی، سال ۷۵ تاکید بر ضرورت پرهیز از اسراف و حفظ ثروت و منابع عمومی کشور و سال ۷۴ که با تاکید بر وجدان کاری، انضباط اجتماعی، انضباط اقتصادی همراه بود، اشاره کرد.
راهنما
نوشته شده توسطرحیمی 4ام فروردین, 1396
راهنما
نماهنگ: راه نما
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
به فکر آخرت باشید
نوشته شده توسطرحیمی 4ام فروردین, 1396
در محضر مجتهدی؛
انسان باید خودش به فکر آخرت باشد
سرای آخرت محلی برای دیدن نتیجه اعمال است و خداوند متعال با عدالت خود به اعمال انسان ها رسیدگی می کند.
آیت الله مجتهدی تهرانی(ره)در مورد اینکه انسان باید خودش در این دنیا به فکر خود باشد و ره توشه ای برای سرای باقی بفرستد، می گوید :
شخصی جریانی را برایم نقل کرد که یک نفر بود نمازها و روزه های قضا، خمس، حقُّ الناس، و هم کارهایش را در زمان حیات خودش درست کرد و حتی ثلث مالش را هم خرج کرد و جالب اینکه برای خودش هم ختم گرفت و گفت اگر از دنیا رفتم لااقل خیالم راحت است که اگر زن و بچه هایم بعد از مرگم کاری برایم نکردند، متضرر نشده باشم.
آیت الله مجتهدی تهرانی در ادامه می گوید:
بله شما هم باید این طور خودت را آماده کنی و مرگ را جلوی چشمان خود قرار دهی و تا زنده هستی خودت اموالت را خرج کن و خودت به فکر خودت باش ویک کاری برای آخرتت انجام بده، که مبادا دست خالی از دنیا بروی، و بدان آن دنیا پشیمانی به حال تو نفعی ندارد. فکر نکن که جوانی و حالا حالاها نخواهی مرد.
حوزه
بهانه گیری برای فرار از قبول حق
نوشته شده توسطرحیمی 4ام فروردین, 1396
بهانه گیری برای فرار از قبول حق
وقتى انسان نخواهد حق را بپذیرد دنبال بهانه مى گردد و حتى حاضر مى شود یكى از فرشتگان الهى را به سختگیرىِ بیجا متهم كند تا بلكه راهى براى فرار از قبول حق داشته باشد.
استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیات نود و هفتم و نود و هشتم سوره بقره پرداخته است.
«قُلْ مَنْ كانَ عَدُوًّا لِجِبْريلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلى قَلْبِكَ بِإِذْنِ اللَّهِ مُصَدِّقاً لِما بَيْنَ يَدَيْهِ وَ هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنينَ» (بقره، 97)
«مَنْ كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْريلَ وَ ميكالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكافِرينَ» (بقره، 98)
(اى پیامبر به آنها كه مى گویند: «اگر جبرئیل بر تو نازل مى شود، ما به تو ایمان نمى آوریم، چون با او دشمن هستیم») بگو: كسى كه دشمن جبرئیل است (در حقیقت دشمن خداست، زیرا) همانا او به فرمان خداوند، قرآن را بر قلب تو نازل كرده، (قرآنى) كه كُتب پیشین را تصدیق مى كند و براى مؤمنان مایۀ هدایت و بشارت است
هر كس كه با خدا و فرشتگانش و پیامبران او و جبرئیل و میكائیل دشمن باشد، پس (بداند كه) همانا خداوند دشمن كافران است.
وقتى پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله به مدینه آمدند، جمعى از یهود به همراه یكى از علماى خود، نزد پیامبر آمده و سؤالاتى مطرح كردند. از جمله پرسیدند:
نامِ فرشته وحى تو چیست؟
وقتى پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: جبرئیل؛
گفتند: اگر میكائیل بود ما ایمان مى آوردیم، زیرا جبرئیل دشمن ماست و دستوراتِ سختى مثل جهاد مى آورد!.
وقتى انسان نخواهد حق را بپذیرد دنبال بهانه مى گردد و حتى حاضر مى شود یكى از فرشتگان الهى را به سختگیرىِ بیجا متهم كند تا بلكه راهى براى فرار از قبول حق داشته باشد. درست مانند دانش آموزِ بازیگوشى كه معلم ریاضى را بد و معلم ورزش را خوب مى داند!
اصولاً فرشتگان الهى، چه جبرئیل و چه میكائیل از جانب خود چیزى نمى آورند تا مورد دوستى یا دشمنى قرار گیرند. آنها جز به امر خداوند كارى نمى كنند و تنها واسطه وحى میان خدا و پیامبرش هستند، بنابراین حرفِ یهود، تنها بهانه اى براى فرار از پذیرش اسلام بود، نه آنكه منطقى قابل پذیرش براى عدم قبول اسلام باشد.
از این آیه مى آموزیم كه:
دین یك مجموعه است كه ایمان به همه آن لازم است. نمى توان گفت به خدا ایمان دارم، امّا این فرشته را دشمن دارم و یا به آن پیامبر اعتقادى ندارم. مؤمن واقعى به همه پیامبران و فرشتگان خدا ایمان دارد.
حوزه
آیا دین چیزی جز دوست داشتن است؟
نوشته شده توسطرحیمی 4ام فروردین, 1396
در محضر مجتهدی تهرانی (ره)؛
آیا دین چیزی جز دوست داشتن است؟
دوستی و محبت به اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله همچون نوری برای شیعیان است که آنها را تاریکیها نجات می دهد.
آیتالله مجتهدی تهرانی (ره) در شرح حدیثی از امامان معصوم علیه السلام میگوید:
یکی از یاران امام باقر علیه السلام نقل میکند که من خدمت امام محمد باقر علیه السلام بودم که مردی با پای پیاده از خراسان خدمت امام رسید. ظاهرا این شخص کفش و جوراب هم نداشت و پایش زخمی شده بود.
مرحوم مجتهدی در ادامه میگوید:
او وقتی خدمت امام میرسد پای خود را که از شدت جراحت خار و سنگ بیابان زخمی شده بود، نشان امام داد. سپس به امام گفت: به خدا قسم چیزی جز محبت شما اهل بیت علیهم السلام مرا به اینجا نکشانده است.
امام باقر علیه السلام به او فرمود:
به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست داشته باشد، خداوند آن سنگ را با ما محشور می کند و آیا دین چیزی جز محبت است؟
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) در ادامه به قرآن کریم اشاره دارد و می گوید:
خداوند در قرآن فرموده اگر شما خدا را دوست دارید و این دوست داشتن زبانی نیست، مرا پیروی کنید و به دین و دستورات من عمل کنید تا خدا هم شما را دوست داشته باشد.
کتاب احسن الدیث آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)
نماهنگی از طراحی نشانه سال جدید(سال اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال)
نوشته شده توسطرحیمی 2ام فروردین, 1396پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR نماهنگی از روند طراحی نشانه سال ۱۳۹۶، «اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال» را منتشر میکند.
نماهنگ: سال اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
تقوا راه رسیدن ایمان به غیب
نوشته شده توسطرحیمی 2ام فروردین, 1396ایمان به غیب، به معنای بیاعتنایی به دنیای شهادت - یعنی همین دنیای ارتباطاتِ مشهود و مفهوم همه - نیست؛ به اینها که نباید بیاعتنایی کرد. چشم میبیند، حواس احساس میکنند و عقل ادراک میکند. باید برطبق اینها عمل کرد. ایمان به غیب، معنایش این است که ماورای آنچه که در محدودهی حواس ظاهری و ادراک مادّی انسان هست، عالم دیگری، آن هم نه یک عالم بلبشویِ هرکس هرکسیِ تصادفیِ بخت و اقبالی، بلکه عالمِ منظمِ علت و معلولیِ دقیقی وجود دارد. یعنی ماورای این عالم مُلک، ملکوت و عالم معنایی هست. این عالم معنا، متعلق به قیامت و برزخ و بعد از مرگ نیست؛ متعلق به همین الانِ من و شماست و باید به آن معتقد بود. البته نقطهی اصلی، بلکه کل معنای حقیقی همهی عوالم، ذات مقدس باریتعالی است که او منشأ حیات و وجود و فعل و انفعالات و حرکت و همه چیز است؛ لیکن در این عالم غیب، خیلی چیزهای دیگر هم میگنجد که باید به آنها معتقد بود.۱۳۶۹/۰۶/۲۹
الَّذينَ يُؤمِنونَ بِالغَيبِ وَيُقيمونَ الصَّلاةَ وَمِمّا رَزَقناهُم يُنفِقونَ
ترجمه:
(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است] ایمان میآورند؛ و نماز را برپا میدارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنان روزی دادهایم، انفاق میکنند.
آیا با انفاق فقیر می شویم!
نوشته شده توسطرحیمی 2ام فروردین, 1396الَّذينَ يُؤمِنونَ بِالغَيبِ وَيُقيمونَ الصَّلاةَ وَمِمّا رَزَقناهُم يُنفِقونَ﴿بقره/3﴾
(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است] ایمان میآورند؛ و نماز را برپا میدارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنان روزی دادهایم، انفاق میکنند.
از همان ابتدا که این حادثه[بعثت] به وقوع پیوست، دو چیز بهصورت هدفی روشن، در آن وجود داشت: یکی ایجاد آن تحرّک درونی، روحانی و نفسانی در توجّه دادن باطن انسان به خدای متعال. این، آن نکتهی اوّل است. یعنی مسألهی ایمان، توجّه به پروردگار عالم، یا به تعبیر بسیاری از آیات قرآن، «ذکر». آنچه خدای متعال به وسیلهی بعثت، در درجهی اوّل به انسانها میدهد، ذکر و تذکّر و به خود آمدن انسان است. این، قدم اوّل است. تا این نشود، هیچیک از اهدافِ بعثتها و نبوّتها، تحقّق نمییابد. «انّما تنذر مَن اتّبع الذّکر.(۱)» کسی که این تذکّر را در خود بهوجود آورد و از آن پیروی کند، بعد از آن زمان، قابل انذار، اصلاح، ارشاد، تکامل و مبارزه در راه هدفهای اجتماعی است. این، قدم اوّل است. بشر، وقتی از معنویّت غافل شد، همهی درهای اصلاح و صلاح به روی او بسته میشود. امروز به دنیای مادّی نگاه کنید! امروز آنچه که در دنیای مادّی، میتواند کلید همهی اصلاحات و سعادتها محسوب شود، همین است که انسانها به خود آیند، متذکّر شوند، هدف خلقت را از ورای این ظواهر مادّی جستجو کنند و در ورای این ظواهر مادّی زندگی، که همین خور و خواب، شهوات، قدرت، مالپرستی و این چیزهاست، دنبال حقیقتی بگردند. ریشهی فساد، عدمِ توجه به این باطنِ حقیقیِ عالم است. سرّ، معنا و باطن زندگی و حیات انسان، این است: متوجه یک مبدأ و تکلیف بودن. منتظر یک الهام بودن. گوش به فرمان یک مبدأ حاکم و قادر و صاحب اختیارِ از غیب بودن. این، اصل قضیه است؛ که باز تعبیر دیگر قرآنی، همان «ایمان به غیب» است: «الّذین یؤمنون بالغیب.(۲)» در این ظواهرِ مادّیِ زندگی غرق نمیشوند. زندگی را در همین خور و خواب، شهوات، تمایلات انسانی، قدرت، ریاست و امثال اینها، خلاصه نمیکنند. این، اوّلین هدیهی بعثتها به انسانها و اوّلین هدف پیغمبر است؛ که آنها را متذکّر کند و به آنها ایمان بدهد؛ آن هم ایمان به غیب.۱۳۷۴/۰۹/۲۹
إِنَّما تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكرَ وَخَشِيَ الرَّحمٰنَ بِالغَيبِ ۖ فَبَشِّرهُ بِمَغفِرَةٍ وَأَجرٍ كَريمٍ
ترجمه:
تو فقط کسی را انذار میکنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد؛ چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده!
الَّذينَ يُؤمِنونَ بِالغَيبِ وَيُقيمونَ الصَّلاةَ وَمِمّا رَزَقناهُم يُنفِقونَ
ترجمه:
(پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [=آنچه از حس پوشیده و پنهان است] ایمان میآورند؛ و نماز را برپا میدارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنان روزی دادهایم، انفاق میکنند.
صله ارحام از آداب نیک عید نوروز است
نوشته شده توسطرحیمی 2ام فروردین, 1396مدیر مدرسه علمیه شهرستان نقده استان آذربایجان غربی، با بیان این که نباید فقرا را فراموش کنیم، گفت:
یکی از آداب نیک عید نوروز، صله ارحام است که این مهم باعث از بین رفتن کدورت ها بین افراد و بهبود روابط اجتماعی می شود.
حجت الاسلام حسین منیری ضمن تبریک فرارسیدن عید نوروز، اظهارداشت:
در روایتی از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است، هنگامی که نوروز شد، غسل کن و لباس پاکیزه بپوش و خودت را خوشبوساز و آن روز را روزه بدار؛ که این فرمایشات نشان از توجه امامان ما به این مناسبت ها دارد.
وی افزود: نوروز ايرانيان كه در آغاز فصل بهار جشن گرفته ميشود، پيام آور نو شدگي سال، زمان خروج انسان از عالم خمودگي و پيوستن به طبيعت و همچنین شروع به حيات اجتماعي دوباره در جامعه است؛ همچنین عید نوروز نماد تحول و تغيير و دگرگوني است و در این ایام انسان باید یک تحول درونی برای خود داشته باشد.
مدیر مدرسه علمیه شهرستان نقده گفت: یکی از آداب نیک عید نوروز، صله ارحام است که این مهم باعث از بین رفتن کدورت ها بین افراد و بهبود روابط اجتماعی می شود.
وی افزود: از دیگر سفارشات امامان معصوم، در زمان نو شدن سال، خانه تکانی، دیدن طبیعت خدادادی، رسیدگی به فقرا و … است که به نظر می رسد باید به بحث رسیدگی به فقرا با توجه به مناسبت عید نوروز بیشتر توجه داشت.
حجت الاسلام منیری در پایان سخنان خود، با اشاره به اهمیت ساده زیستی در اسلام و دوری از تجمل گرایی، تصریح کرد: خانواده ها فراموش نکنند که تأکید دین اسلام و روایات مختلف امامان این است که ساده زیستی را رعایت کنند و از اسراف به دور باشند.
حوزه