حبّ و بغض

قلب كانون حب و بغض در وجود انسان است و باید آن را بر اساس اسلام تنظیم كرد، زیرا حب و علاقه به چیزى موجب انجام آن مى ‏شود، و بغض و نفرت از چیزى موجب ترك آن مى‏ گردد. و این مساله بقدرى مهم است كه امام صادق علیه السلام در سخنى فرمود:

«هل الایمان الا الحب و البغض»

«مگر ایمان جز حب و بغض است.»

یك مثال: شخصى در خانه‏ اش نشسته، ناگهان مى ‏فهمد كه گربه‏ اى آمد و نیم كیلو گوشتى كه خریده و در آشپزخانه بود، ربود و رفت. او بر مى‏ خیزد و به دنبال گربه مى ‏رود تا گوشت را از او بگیرد ولى وقتى كه گربه از خانه بیرون پرید و در كوچه فرار كرد دیگر او را دنبال نمى ‏كند زیرا حب او به گوشت تا این اندازه بود.

ولى اگر روباهى آمد و مرغ خانه را ربود و با خود برد آن شخص روباه را در خانه و كوچه دنبال مى ‏كند ولى وقتى كه روباه به بیابان فرار مى ‏كند او از دنبال كردن روباه صرف نظر مى‏ نماید؛ زیرا حب او به مرغ و بغض او نسبت به روباه تا این اندازه بیشتر نبود.
اما اگر گرگى آمد و گوسفند او را ربود و با خود برد آن شخص گرگ را در خانه و كوچه و بیابان دنبال مى ‏كند بلكه گوسفندش را از او بگیرد وقتى كه گرگ از بیابان دور شد و از كوه بالا رفت آن شخص از گرگ صرف نظر كرده و باز مى ‏گردد چرا كه حب و بغضش او را بیش از این اندازه نتوانست حركت دهد.
حال اگر درنده دیگرى آمد و كودك خردسال او را گرفت و با خود برد آن شخص آن درنده را در بیابان و كوه دنبال مى‏ كند، و همچنان به دنبال او شب و روز مى‏ رود تا آن را بگیرد و با خود مى ‏گوید هر چند براى بدست آوردن جنازه كودكم باشد باید به دنبال آن درنده بروم.
با این مثال روشن مى‏ شود كه «حب و بغض» و درجات آن چه نقش بالایى در اراده و حركت انسان دارند و هرچه حب انسان به چیزى زیادتر شد، آن را بیشتر دنبال مى‏ كند و هرچه بغض انسان به چیزى زیادتر گردید تنفر و دشمنى خود را نسبت به آن بیشتر مى ‏سازد.
اسلام حب و بغض انسان را بر اساس صحیح و در راستاى اطاعت خدا قرار مى‏ دهد تا كانون تصمیم گیرى انسان را سالم و پاك سازد.

منبع:کتاب گناه شناسی