رهبر انقلاب:

این درد قدیمی است دوستان روی این مسئله فکر و عمل کنند

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در آستانه‌ی ورود به ماه مبارک رمضان -ماه بهار قرآن- گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب در ابتدای این جلسه و همچنین سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی را منتشر کرد.

در درس خارج فقه رهبر انقلاب؛

انتقاد قرائتی از کم توجهی به درس تفسیر قرآن

چندی پیش حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی از رهبر انقلاب اسلامی درخواست می‌کند که در یکی از جلسات درس خارج فقه ایشان حضور یابد تا درباره‌ی ضرورت توجه به تفسیر قرآن در حوزه‌های علمیه و مهجوریت قرآن در جامعه و کشورمان برای طلاب حاضر در درس معظم‌له سخنرانی کند. این پیشنهاد مورد استقبال رهبر انقلاب قرار می‌گیرد و موجب می‌شود که حجت‌الاسلام قرائتی در ابتدای جلسه‌ی درس خارج فقه حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در روز سه‌شنبه ۱۳۹۷/۱/۲۸ به سخنرانی بپردازد.

بیانات رهبر انقلاب پس از سخنان حجت‌الاسلام والمسلمین قرائتی بدین شرح است:

بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمدﷲ ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّةالله فی الارضین و لعنةالله علی اعدائهم اجمعین

بیانات جناب آقای قرائتی کاملاً متین و بجا و پُرمغز و برای همه‌ی ما لازم بود. آنچه ایشان در اهمّیّت درس قرآن و تدبّر در قرآن بیان کردند، جزو حرفهای لازم و ضروریِ امروزِ جامعه‌ی ما است. این البتّه یک درد قدیمی است؛ زمان طلبگی ماها -سالها پیش- همین را کم‌وبیش انسان احساس میکرد؛ البتّه آن‌وقت یک آدم باهمّتی مثل آقای قرائتی نداشتیم. … خب، بحمدالله امروز تا حدودی درسهای قرآن وجود دارد؛ ایشان هم انصافاً با جدّیّت دنبال این قضیّه هستند؛ مثل مسئله‌ی نماز یا مثل مسئله‌ی زکات که ایشان دنبال کردند و موفّق شدند؛ ان‌شاءالله در قضیّه‌ی تفسیر قرآن هم با تلاشی که ایشان دارند، با جدّوجهدی که دارند، با ابتکاری که در ایشان هست و با موهبتهایی که خدای متعال به آقای قرائتی داده -که بعضی از اینها جزو مواهب خاص است- موفّق باشند. امروز استفاده کردیم و خیلی ممنونیم؛ دوستان تلاش کنید که روی این مسئله فکر کنید و ان‌شاءالله تصمیم بگیرید و عمل بکنید.

ادامه »

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه با بیان اینکه مردم از تکراری بودن و بی محتوا بودن منبرها گله دارند، گفت:

منبرها باید اعتقادات مردم را بالا ببرند.

حجت الاسلام ناصر رفیعی در نشستی با محوریت قرآن و ماه مبارک رمضان که در سالن همایش غدیر برگزار شد، اظهار داشت:

توصیه جدی من این است که در منبرهای ماه مبارک رمضان جز قرآن و تفسیر و مباحث قرآنی پرداخته نشود.

او با بیان اینکه قرآن طبق بیان خودش برای تذکر آسان شده است ، گفت: پس نباید آن را سخت بگیریم و این قرآن دردهای بشر که عمدتا کفر، نفاق، انحراف، و ذلالت است را درمان می کند و خوب است تا کتاب قرآن در قرآن آیت الله جوادی آملی مطالعه شود.

عضو هیئت علمی جامعه المصطفی العالمیه به دعای ۴۲ صحیفه سجادیه اشاره کرد و افزود: امیرالمؤمنین علیه السلام قرآن را «شِفَاءً مِنْ أَکبَرِ الدَّاءِ» تعبیر کرده اند؛ قران کریم خودش را بصائر معرفی کره است و انسان را به جای استوار هدایت می کند.

او تصریح کرد: رهبر انقلاب فرمودند:

واقعیت تلخ این است که قرآن هنوز در جامعه ما یک امرعمومی نشده است همه به قرآن عشق می ورزند اما عده کمی همواره آن را تلاوت می کنند و کمتر افرادی در آن تدبر می کنند، در گذشته اگر کسی می خواست در حوزه مقام علمی پیدا کند باید به تفسیر نمی پرداخت شما را به خدا این فاجعه نیست.

ادامه »

ردیف	به تفکیک جزء	pdf	پاورپوینت
1	جزء 1
2	جزء 2
3	جزء 3
4	جزء 4
5	جزء 5
6	جزء 6
7	جزء 7
8	جزء 8
9	جزء 9
10	جزء 10
11	جزء11
12	جزء 12
13	جزء 13
14	جزء 14
15	جزء 15
16	جزء 16
17	جزء 17
18	جزء 18
19	جزء 19
20	جزء 20
21	جزء 21
22	جزء 22
23	جزء 23
24	جزء 24
25	جزء 25
26	جزء 26
27	جزء 27
28	جزء 28
29	جزء 29
30	جزء 30

ادامه »

قرآن كريم براي معرفي شخصيت ها به مقتضاي حكمت و بلاغت از سه روش استفاده نموده است كه ذيلا بيان مي شود.

1. معرفي با اسم: اولين راه اين است كه شخصيت مورد نظر را با اسم معرفي مي نمايد، به طور مثال «و ما محمد الا رسول قد خلت من قبله الرسل»؛[1] محمد ـ ^{صلي الله عليه و آله} ـ نيست جز پيامبري كه قبل از او نيز پيامبراني بوده اند.

2. معرفي با عدد: در اين مورد به عنوان نمونه قرآن نقباي بني اسرائيل را اينگونه معرفي نموده است. مانند: «و بعثنا منهم اثني عشر نقيباً»؛[2] و از ايشان دوازده پيشوا برانگيختيم.

3. معرفي با صفت و ويژگي: قرآن پيامبر را با اين شيوه نيز معرفي نموده است، مانند آيه «الذين يتبعون الرسول النبي الامّي»[3]؛ همانان كه از اين فرستاد پيامبري كه درس نخوانده پيروي مي كنند و حضرت علي ـ ^{عليه السّلام} ـ را هم با صفاتش معرفي شده است، مانند آيه «انما وليكم الله ورسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة و يؤتون الزكاة و هم راكعون»؛[4] ولي شما تنها خدا و پيامبر اوست و كساني كه ايمان آورده اند، همان كساني كه نماز برپا مي دارند و در حال ركوع زكات مي دهند.

اين قسم اخيركه معرفي با صفات است شايد بهترين راه معرفي باشد، زيرا اين نوع معرفي راه را بر سود جويان مي بندد چون نام قلابي مي توان درست كرد، اما تخلق به صفات، عملاً كار آساني نيست و قابل جعل نمي باشد. لذا در سورة بقره مي بينيم كه خداوند متعال بعد از آن كه طالوت را به اسم معرفي مي كند بلافاصله وي را با صفات و نشانه نيز معرفي مي نمايد تا جلوي هرگونه اشتباه احتمالي گرفته شود. در آنجا كه مي فرمايد: «انّ الله قد بعث لكم طالوت ملكا»؛[5] در حقيقت خداوند طالوت را بر شما به پادشاهي گماشته است.

بعد مي فرمايد: «و قال لهم نبيهم ان آية ملكه…»؛[6] و پيامبرشان به ايشان گفت در حقيقت نشانة پادشاهي او اين است كه ..

قرآن كريم در معرفي اشخاص از سه روش استفاده نموده است و بهترين روش معرفي اشخاص با صفات و ويژگي ها است.

حال سوال اين است كه قرآن كريم حضرت مهدي (عج) را چگونه معرفي مي كند.

ادامه »

إِنَّمَا التَّوْبَةُ عَلَى اللَّهِ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السُّوءَ بِجَهَالَةٍ ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَرِيبٍ فَأُولَٰئِكَ يَتُوبُ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ۗ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا

بی گمان آنچه قطعا بر خداست پذیرش توبه کسانی است که از روی نادانی مرتكب كار زشت مى‏شوند و زود باز مى‏ گردند. خداوند توبه چنين كسان را مى‏ پذيرد كه او داناى حکیم است.

_{آیه 17 سوره نساء}

کیفیت صلوات بر پیامبر اکرم، محمد مصطفی صلی الله علیه وآله وسلم از مباحثی است که علاوه بر بیان نحوه آن در متون دینی، مورد تأکید نیز قرار گرفته و ثواب و اجر بسیاری بر‌ آن مترتب گشته است، هر چند در نحوه فرستادن صلوات بین شیعیان واهل سنت اختلاف وجود دارد ولی اصل آن مسلّم است.

در آیه 56 سوره«احزاب» مى خوانیم: «اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیما»؛

(خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مى فرستند؛ اى کسانى که ایمانآورده اید، بر او درود فرستید و [در برابر اوامر او] کاملاً تسلیم باشید.)در این آیه مقام پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) به عالى ترین وجه ترسیم شده است؛ مقام پيامبر (صلي الله عليه و آله )آنقدر والا است كه آفريدگارعالم هستي و تمام فرشتگان كه تدبير اين جهان به فرمان حق بر عهده آنان گذاشته شده است بر او درود مي فرستند و این گونه به همه خلایق عالم این پیام را می رسانند که شما نيز با اين جهان هستي هماهنگ شويد: “اي كساني كه ايمان آورده ايد بر او درود بفرستيد و سلام بگوييد و در برابر فرمان او تسليم باشيد .”

در حقیقت ذکر صلوات در هر زمان و در تمام حالات، امری مستحب است و آیه مبارکه بدون آن که زمان و مکان خاصی برای آن تعیین کند، به آن فرمان می دهد.

چگونه بر پیامبر درود بفرستیم؟

درست است که در آیه 56 احزاب، سخنى از آل پیامبر(صلى الله علیه و آله) به میان نیامده است، ولى در روایات بسیارى مى خوانیم که وقتى اصحاب و یارانش از حضرتش سوال کردند: چگونه درود و صلوات و سلام بر شما بفرستیم؟ پیامبراکرم (صلى الله علیه و آله) «آل» را در کنار خود قرار داد و تمام رحمت و درودى که از خداوند براى او تقاضا مى شد، براى «آل» خود نیز مقرر فرمود. این قرینه است بر اینکه صلوات و درود خداوند و ملائکه نیز تعمیم دارد، هم شامل پیامبر(صلى الله علیه و آله) و هم شامل «آل» او مى شود و این یک مساله ساده نیست؛ بلکه نشان مى دهد که آل پیامبر صلی الله و علیه وآله مقاماتى دارند در راستا و همسو با مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله) و ماموریتى دارند که در جهاتى شبیه ماموریت اوست وگرنه این همه مقام تنها به خاطر خویشاوندى، غیر ممکن است.در بیانی امام علی علیه السلام می فرماید: آنان ـ آل محمد صلی الله علیه و آله ـ محل اسرار خداوند ملجأ فرمان او و محل علم پروردگار هستند. آنان مرجع احکام خداوند و پناهگاه کتابهای او و کوههای استوار دین او می باشند. (1)در قسمت دیگر از خطبه نهج البلاغه می فرماید:(لایقاس به ال محمد و هذا الامه احمد لا یسوی بهم من جرت نعمتهم علیه ابدا، هم اساس الدینی و عماد الیقین)؛ (هیچ کس از این امت را با آل محمد صلی الله علیه واله مقایسه نتوان کرد. آنان که ریزه خوار نعمت آل محمدند یا آنها برابر نخواهند بود. آنها اساس دین و ارکان یقین اند.) .(2)

ادامه »

هنگامى‌كه درباره ذكر خدا سخن به ميان مى‌آيد و مثلاً، در وصف دوستان خدا گفته مى‌شود كه دائماً به ذكر خداوند مشغولند و هيچ كارى آن‌ ها را از ذكر خدا باز نمى‌ دارد، در آغاز چهره افرادى در ذهن انسان تصوير مى‌ شود كه پيوسته لب هايشان در حركت و به ذكر خداوند گويا است و زبانشان مشغول خواندن اذكار و اوراد است؛ يعنى در ابتدا، عرف مردم ذكر را منحصر در ذكر لفظى مى‌دانند؛ در صورتى كه طبق آنچه از روايات و قرآن كريم استفاده مى‌شود، گستره و شمول و عمق ذكر فراتر از اين است و انواع و مراتبی برای آن ذکر کرده اند.
در یک تقسیم بندی ذکر دو نوع است؛ لفظی و عملی.

شاید با شنیدن خواصی که برای ذکر صلوات گفته شد، تعجب کرده و البته برایتان هم سؤال پیش آید که چگونه می شود که سیئات به حسنات تبدیل می شوند؟
در ادامه نکاتی را در این باب عرض می کنیم:

علامه طباطبایی رحمه الله علیه در این رابطه می فرمایند:

«تبديل سيئات به حسنات به معناى تبديل آثار است‏.» (1)

ادامه »

عالم از خداوند ناشی شده است و خداوند بر اساس صفاتش که لطف بی نهایت و قدرت بی نهایت و حکمت بی نهایت و … است آفریده است. بنابراین عالم بر اساس ذات خدا بوجود آمده است.

یکی از سوالات رایج در ذهن انسانها اینست که اگر خداوند عادل است پس چرا هنگامی که اقوام و طوایف مختلف را در طول تاریخ عذاب کرده است کودکان، نوزادان و حتی حیوانات آنان نیز گرفتار عذاب شدند؟
پاسخ به این سوال و سوالات مشابه آن با بیان و دقت در هدف و چگونگی خلقت، قابل تبیین است.

هدف خدا از خلقت

سوال مبنایی آن است که خداوند چرا عالم و انسان را خلق کرده است؟ جوابی که معمولاً به این سوال داده می‌شود اینست که هرکسی هر کاری انجام می‌ دهد برای رسیدن به کمالی بالاتر یا رفع یک نقصی است. اما خب خدا که دارای کمالات بی نهایت است و کمالی نیست که خدا نداشته باشد پس در حقیقت، خلق کردن خدا نه برای به کمال رسیدن خودش، بلکه برای به کمال رساندن مخلوقاتش است.

همچنین به دلیل آنکه همه مخلوقات با هم به نحوی ارتباط داشته و در یک نظام کلی وجود دارند پس هر مخلوقی در به کمال رسیدن انسان تأثیر دارد.
در واقع عالم مثل فیلمی است که خدا برای به کمال رسیدن ما از جلوی چشمانمان می‌گذراند.

کمال مخلوقات چیست؟

سوال بعدی این است که کمال یا همان هدف خلقت چیست؟ هرچقدر محدودیت‌ ها بیشتر باشد آن موجود محدودتر شده و از کمال که در واقع نداشتن نقص است دورتر می‌ شود. بنابراین کمال به معنای وجود بدون محدودیت است. خداوند وجودی است که هیچ گونه محدودیتی ندارد. پس هر چقدر که انسان از دنیا و تعلقات دنیایی که محدودیت های دنیایی هستند فاصله بگیرد به کمال نزدیک تر شده است.  
بر این اساس زندگی در دنیا و لذت های دنیایی کمال محسوب نمی‌ شود؛ زیرا ممکن است همراه با تعلق به دنیا باشد که در واقع نقص است نه کمال و چه بسا ممکن است اذیت شدن در دنیا همراه با به کمال رسیدن باشد همانگونه که از پیامبر(صلی الله و علیه وآله) اینگونه نقل‌ شده است که هیچ پیامبری مانند من اذیت نشد. (1) و یا حادثه عاشورا که از بزرگترین مصائب بود. مگر امام حسین(علیه السلام) بهترین بنده خدا نبود؟
در حقیقت مصائب دنیوی برای افراد گناهکار باعث زدودن گناه و برای افراد متقی باعث ارتقای مقام آنها می‌گردد. بنابراین بلا و سختی دنیوی لزوماً به دلیل گناه کردن نیست و یک نعمت می‌ تواند باشد. احادیث مختلفی در این زمینه وجود دارند که بیان می‌ کنند خدا بنده‌اش را به یک مصیبتی امتحان می‌کند تا همین امر باعث امر خیری برای وی شود.
باید توجه کنیم که آباد کردن دنیا هیچ کمالی محسوب نمی‌ شود مگر اینکه بر اساس دستور خداوند و برای عمل به آن باشد. بنابراین نابود شدن دنیا و اجسام دنیوی انسانها نیز عدم کمال نیست. چه آنکه اگر خدا می‌ خواست می‌ توانست دنیا را با پیشرفته‌ ترین فنّاوری‌ ها و مثلاً با بهترین شهرها بیافریند و جسم انسان ها بسیار قوی تر از این باشد اما اینها کمال نیستند. حتی عمر بیشتر در دنیا به معنای کمال بیشتر نیست. چه بسا افرادی عمر طولانی داشته اما به کمال نرسیدند و یا افرادی عمر کوتاهی داشتند اما به بالاترین درجات نائل آمدند.

ادامه »

از نظر آيات قرآن، معاد و برگشت به سوى خداوند سبحان، يك مسئله كلّى و عام بوده و مخصوص انسان نيست.

با دقّت و تدبّر در نكات و تعبيرات قرآن، به اين حقيقت پى می بريم كه آفرينش و ايجاد هر موجودى، ملازم با برگشت دادن آن است؛ يعنى، اعطاى وجود به هر موجودى از جانب حضرت حق، توأم با خصوصيت سير و حركت آن به سوى او است و وجود هر موجودى، برگشت به سوى خداوند را اقتضا می کند.

به عبارت ديگر، مبدأ متعال در متن ذات هر موجودى، اين برگشت و حركت را قرار داده است. هستى از خداوند، سرچشمه می گیرد و به سوى او بازگشت می کند و اين، براساس عشق هر موجودى نسبت به كمال بالاتر و در نهايت نسبت به كمال بی نهايت است.
هر موجودى به تناسب رتبه وجودى خود، از شعور برخوردار است و قبل از هر چيز، رو به جمال مطلق و خير محض دارد و او را می يابد و چون می يابد، به او عشق می ورزد و به سوى او در حركت است.
در اينجا به بعضى از آيات قرآنى ـ كه دلالت بر عموميّت و كلّيّت معاد دارد ـ اشاره می شود:
1. «اللّه يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ». [1]
«خداى متعال خلق را آغاز می کند و سپس آن را اعاده و برگشت می دهد و سپس شما انسان ها به سوى خداوند برگشت داده می شوید» .

اين آيه با توجّه به برگشت كلّى، مسئله معاد انسان ها را به آنان خاطر نشان ساخته، اين حقيقت را بيان می کند كه بر اساس قانون كلّى «اعاده»، مستثنا بودن انسان ها مفهومى ندارد.
2. «أَوَلَمْ يَرَوْا كَيْفَ يُبْدِءُ اللّه الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ إِنَّ ذَلِكَ عَلَى اللّه  يَسِيرٌ. قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللّه  يُنشیء النَّشْأَةَ الاْخِرَةَ إِنَّ اللّه  عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ »؛ [2]
«آيا نديده ايد كه خداوند، چگونه آفرينش را آغاز می کند، سپس آن را بازمی گرداند؟ در حقيقت، اين [ كار] بر خدا آسان است . بگو: در زمين بگرديد و بنگريد چگونه آفرينش را آغاز كرده است . سپس[ باز] خدا است كه نشئه آخرت را پديد می آورد . خدا است كه بر هر چيزى توانا است» .

بر اساس اين دو آيه ـ كه در مورد ارشاد مردم و سرزنش غافلان از برگشت به سوى خداوند است ـ خداوند متعال، می خواهد اين حقيقت را به انسان ها بفهماند كه چون آفرينش، بر اساس مشيّت و اعاده حق، به سوى او در حركت و برگشت است و اين يك سنّت كلّى حاكم بر موجودات؛ شما انسان ها نيز از اين قانون كلّى مستثنى نيستيد؛ بلكه قطعه اى از هستى میباشيد كه به سوى او باز میگرديد.
3. «قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكَائِكُمْ مَنْ يَبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ قُلِ اللّه يَبْدَءُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ فَأَنّى تُؤْفَكُونَ »؛ [3]

ادامه »

در باور مسلمانان یکی از معجزات قرآن کریم، پیش گویی های آن در رابطه با مسائل مختلف است که با گذر زمان این پیش گویی ها برای بشر کم و بیش به اثبات رسیده است.

قرآن کریم کتابی است که در ابعاد مختلفی دارای اعجاز است. یکی از موارد اعجاز آن پیش گویی موضوعات مختلف است که با گذر زمان تعدادی از آن ها توسط دانشمندان و متخصصان اهل فن به اثبات رسیده که البته این داستان ادامه دارد.
خداوند در قالب آیات قرآن، پيش بينی شناخته شدن آيات قرآن در آينده که در واقع همان اثبات حقایق قرآن و پیش گویی های آن است را خبر داده است؛  سَنُرِيهِمْ آيَاتِنَا فِي الْآفَاقِ وَفِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ … : آيات خـود را در دوردست هـا و در درون خـودشان به آنها نشان خواهيم داد تا جایی کـه بـرای آنـهـا روشن شود که اين قرآن حق است».(1)

در جای دیگری می فرماید: وَكَذَلِكَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ وَلِيَقُولُوا دَرَسْتَ وَلِـنُـبَـيّـِنـَهُ لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ: «و به این شکل آیات را روشن می کنیم. بگذار بگویند که تو آنها را خوانده ای. ما آن را (قرآن را) برای کسانی که می دانند (دانش دارند) نشان خواهیم داد». (2)

زمان مرگ خورشید تعیین شد

یکی از پیشگویی های قرآن کریم در رابطه با خاموشی و به عبارتی نابودی خورشید است که در منابع دینی از مقدمات تمام شدن دنیا و برپایی روز قیامت از آن یاد می کنند.
این پیشگویی را امروز گروهی از ستاره شناسان انگلیسی به آن رسیده اند و موفق شدند زمان نابودی خورشید را تعیین کنند.
این فرضیه که خورشید در پایان حیات خود تبدیل به یک کره آتشین بزرگ می شود و “نیروی جاذبه آن به حدی خواهد رسید که تمام اجرام آسمانی پیرامون خود از جمله سیاره زمین را به طرف خود جذب می کند"؛ اکنون توسط ستاره شناسان دانشگاه ساسکس انگلیس به اثبات رسیده است و آنان زمان پایان عمر خورشید را 6/7 میلیارد سال دیگر تعیین کرده اند.
این در حالی است که قریب به 1400 سال پیش در سرزمین عربستان این موضوع علمی توسط خداوند در آیات قرآن کریم حول عنوان جمع شدن خورشید ماه برای مردم بیان شده است؛ ﴿وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ﴾﴿و خورشيد و ماه يك جا جمع شوند﴾ (4)
و در جایی دیگر این گونه بیان کرده است؛ (اِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ وَ اِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ) (5)

ادامه »