ادامه »

ادامه »

«ربیع» به‌معنی بهار از ماده رَبع است. علت اینکه به این ماه ربیع گفته می‌شود این است که در فصل بهار، گیاهان تر و تازه‌اند و نامگذاری این ماه در فصل بهار رخ داده‌ است.

بعضی از اهل معرفت و اهل سلوک معنوی معتقدند که ماه ربیع‌الاول، به معنای حقیقی کلمه، ربیع حیات است، ربیع زندگی است؛ زیرا در این ماه، وجود مقدس پیامبر گرامی و همچنین فرزند بزرگوارش حضرت ابی‌عبداللّه جعفربن‌محمدالصّادق ولادت یافته‌اند و ولادت پیغمبر سرآغاز همه‌ی برکاتی است که خدای متعال برای بشریت مقدر فرموده است. ما که اسلام را وسیله‌ی سعادت بشر و راه نجات انسان میدانیم، این موهبت الهی مترتب بر وجود مبارک پیغمبر است که در این ماه اتفاق افتاد. حقیقتاً باید این میلاد عظیم را مبدأ همه‌ی برکاتی دانست که خدای متعال جامعه‌ی بشری را، امت اسلامی را، پیروان حقیقت را به آن سرافراز کرده است.

بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی۱۳۹۱/۱۱/۱۰

                                                                دانلود صوت معظم له

در بالا و پائین کردن های فضای مجازی چشمم به یک پست میخورد…

صاحب این صفحه در انفجار حله به شهادت رسیده است…

یک دختر، خواهر، مادر، نمیدانم چند ساله است، فقط در همان نگاه اولم به نوشته هایش فهمیدم که به آرزویش رسیده…

پست هایش را یکی یکی میبینم.

از عاشقانه هایی که برای چادرش گفته بود تا ذوق و شوقش برای سفر اربعین.

از شهدا تا آرزوی شهادت!

نوشته بود “صاحب این پروفایل شهید میشود ان شاالله… یعنی باید بشود، اگر نشود میمیرد…”

خوشبحالت که نمردی!

خوشبحالت که شهید شدی و نمردی، 

خوشبحالت که به آرزویت رسیدی! 

خداوند خودش انسان های با اخلاص را میخرد، میخرد و به بهشتش میبرد همانگونه که آرزو دارند!

شک ندارم همان روزی که مینوشتی:

 ” کاش میشد راهی فرات شد

وضو گرفت

بهر شهادت … اللهم اسئلک من الشهاده اقسطها.

خداوندا من از تو میخواهم تا برترین شهادت ها را نصیب من کنی”

خداوند همانجا شهادتت را امضا کرد!

وقتی که از فرات می آمدی، وقتی که وضو گرفته بودی بهر شهادت، با خودت میگفتی حالا وقتش شده است!

شاید خودت هم هربار آرزوی شهادت میکردی، در ته دلت میگفتی ” یک زن چگونه به شهادت برسد؟” اما نه،

این حرف ها برای امثال من است!

تو حتما ته دلت به خدایت ایمان داشتی! معامله ای کرده بودی و مطمئن بودی که نصیبت شهادت میشود و این روزها سخت دلتنگ شهادتت بودی! 

داشتی از سفر عشق باز میگشتی،

راهی سفر دیگری شدی در حوالی بهشت! 

صفحه ات را میبندم!

به خودم می آیم که غرق در زندگی دنیایی ام شده ام…

و تویی که به آرزویت رسیدی! 

شهادت آرزوی خیلی هاست، اما همه به آن نمیرسند.

خواهرانه میخواهم از تویی که حالا، در این ساعت نزد خداوند هستی، دعا کنی برای من، برای همۀ دختران سرزمینم که پاکی و عفاف سرمشق زندگیمان بشود!

دعا کنی که گوهر وجودمان را بشناسیم! دعا کنی برای ما که ادامه دهندۀ  همان راهی باشیم که توبودی، در ترویج حجاب، شهادت و …

شک ندارم بانویی که خداوند خود بهای او شده است فراموش نمیکند برای عاقبت بخیری جوانان سرزمینم دعا کند!

سلام ما را به حضرت ارباب برسانید.

 وارث

1.
بدون یک کلام اضافه با فروشنده،
از نگرانی ات برای سبکی کیف،
راحتی کفش،
و گرمی لباس،
مقصد برملا می شود.
نزدیک است که طومار خیابان ها در هم بپیچد،
درختان از ریشه کنده شوند،
و چراغهای راهنما مرخصی بگیرند،
تا با پای پیاده به سیل اربعینی ها بپیوندند.

شهر، کوله بار سفر بسته.

2.

اربعین رفتنم را به مرگ گرفتم
که به تب راضی شوم.
تب کردم!
به پیشواز شور و گرمای سفر.
حالا نه به تب راضی م نه مرگ.

تنها رفتنی بی تردید، سفر آخرت است.

3.

دلهره افتاده بر وجودم
که نکند پای تن را کِشان کِشان برسانم
اما پای دلم جا بماند!
دست خالی برگردم
و بر مزار “پایی که جا ماند”

سوگ حسرت سر دهم.

4.
سفر
در نیمه شبی پاییزی
و به صرف قرص و سِرُم دیشب
آغاز می شود.
و من
بر سر دوراهیِ چشم انتظاریِ معجزه ی کیلومترها گام برداشتن با تنی رنجور،
و یا غلبه ی عقلانیت و نسخه های اطبا هستم.
آیا جرات قبول پیامدهای هر دو راه را با نگاهی یکسان دارم؟!

یا همیشه پای تفسیر و توجیهی در میان است؟

ادامه »

خرافات و تمسک به اموری که مستند و مدرک معتبر روایی و دینی ندارند از جمله اموری است که موجب انحراف دین و منجر به بدعت در دین می گردد. آداب و رسومی که با رنگ و لعاب دینی در جامعه ظهور می کنند.

چند سالی است که در پایان ماه صفر مراسمی در برخی شهرها باب شده که در ظاهر مانند بسیاری از خرافات دیگر عملی نیکو وانمود می شود، اما هنگامی که در آن اندیشیده می شود نتیجه به آنجا می رسد که با خرافه و بدعتی دیگر مواجه هستیم.

این بدعت از آنجا آغاز می شود که در شب اول ماه ربیع الاول چند ساعتی قبل از نماز صبح روز اول این ماه، در هفت مسجد را می کوبند و با این کار پایان دو ماه عزاداری و آغاز ماه شادمانی حضرت زهرا(س) را اعلام می کنند و به این وسیله می خواهند از دستان حضرت زهرا (س) عیدی دریافت کنند و حاجات خود را برآورند.

در سالهای ابتدایی این مراسم به کوبیدن در مسجد و آن گاه اقامه نماز صبح در آخرین مسجد اکتفا می شد اما با گذشت زمان بر پیرایه های این عمل افزوده شد. سال بعد تضرع و ناله و گریه بر در مسجد. سال بعد پخش نذورات و شیرینی و شکلات و…، سال بعد گفته شد در آخرین مسجد باید دعای توسل خوانده شود و سال بعد روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن هم اضافه شد و همین طور این سیر تکاملی(!) ادامه یافت تا جایی که برخی از نماز مغرب شب اول شروع به این کار می کردند تا از خواب شب هم بی بهره نمانند!

صفحات: 1· 2

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ…

بلاخره منم راهی شدم

به نیابت از همه جاماندگان

بیچاره اون که حرم رو ندیده

بیچاره تر اون که دید کربلاتو

تقدیم می کنم این مصرع ناب را به همه دوستان دل شکسته ام که هر لحظه دل ملکوتی شان تا بین الحرمین حضرت عشق پر می کشد:

“بعد منزل نبود در سفر روحانی”

الان که این حروف را برای شما به یادگار می گذارم قطرات اشکم امان نوشتن نمی دهد.

انبوه دلهای شکسته و نگاههای غرق اشک بر روی شانه ام سنگینی می کند…..

این همه اشتیاق برایم در تصور هم نمی گنجید…

مولا چگونه مرا لایق می بینی صدها دل شکسته و روح خسته را به حضورت بیاورم؟؟

مولا نمی دانم قبول می کنی پیام آور دل هایی باشم که جاذبه بیکران عشق تو آنها را بی تاب کرده و پای جسمشان را یاری نیست در مسیر عاشقیت قدم بردارند؟

مولا یقین دارم دلهای شکسته ای که خود را “جاماندگان” می نامند وقبل از ما “با پای دل” به حریمت پر کشیده اند زائرین راستین تو هستند.

از آستان والایت می خواهم به حق عنایتی که به آنها داری قطره ای از زیارت ناب عارفانه ات را بر من هم بچشانی…

دوستان عزیزم!

تا چند ساعت دیگر راهی جاده های سرخ عشق می شوم. دلهای عاشق شما اولین چیزهایی بود که در کوله بارم گذاشته ام و با خود خواهم برد.در بین الحرمین به تک تک شما می اندیشم و از مولا عاقبت بخیری را برایتان می طلبم.

اگر شرایط یاریم کند شما را در لحظات سفرم شریک خواهم کرد.

حلالم کنید.

دانلود نماهنگ بیچاره اونکه حرم رو ندیده…

دانلود صوت بیچاره اون که حرم رو ندیده  7.19 MB

صَلَّى اللهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللهِ الحسین ^{علیه السلام}

 

به نقل از عمارنامه،  با نزدیک شدن به ایام اربعین حسینی میلیون‌ها نفر به قصد زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده به سمت کربلا حرکت می‎کنند، اگر شما هم علاقمند هستید که به این سفر ملحق شوید این راهنما را بخوانید تا بدانید که چگونه می‌توانید این سفر پیاده از نجف تا کربلا را طی کنید.

امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند: در حالی که تمام گناهانش بخشوده شده است. برای هر قدمی که برمی‌دارد، هزار ثواب برایش نوشته می‌شود، هزار گناه فراموش می‌شود و هزار مرتبه جایگاهش بالا برده می‌شود. ^{(بحارالانوار، جلد 101، صفحه 25)}

اطلاعات ضروری

میزان مسافت: 80 کیلومتر

تعداد ستون‌ها: 1452 ستون

فاصله بین هر ستون: 50 متر (20ستون =1 کیلومتر)

زمان لازم برای پیاده روی کل مسیر: 20 تا 25 ساعت (متوسط روزی 7 تا 8 ساعت)

زمان تخمینی سفر پیاده: 2 تا 3 روز

بهترین زمان شروع سفر: 16صفر

انتظار می‌رود در این تاریخ سفر تمام شود: 18 صفر

مسیر: مسیر با خیل جمعیت پیاده کاملا مشخص است و فقط کافی است باقی زایران را دنبال کنید:

از درب ساعت (باب الساعه) حرم حضرت علی علیه السلام خارج شده و پیاده روی را مستقیم از کنار خیابان امام زین العابدین علیه السلام یا خیابان امام جعفر صادق علیه السلام شروع کنید. این مسیرها را مستقیم بروید تا به بزرگراه کربلا برسید. به سمت چپ رفته، جایی که هزاران نفر به صورت پیاده به سمت کربلا در حال حرکت هستند. به آنها ملحق شوید و بعد حدود 75 کیلومتر در ستون 1452 شما به حرم حضرت عباس علیه السلام خواهید رسید.

ادامه »

«حسینی» یعنی کسی که نگذارد مقدمات عاشورا پیش بیاید نه اینکه خیمۀ حسین علیه السلام را آتش بزنند، بعدش اقدام کند!

وقتی از عاشورا صحبت می‌کنیم، باید سیاسی صحبت کنیم؛ چون عاشورا نتیجۀ یک‌سلسله فجایع سیاسی بود. اگر می‌خواهی به درد امام زمان علیه السلام بخوری، باید سیاسی باشی. باید از مقدمات عاشورا متوجه عاشورا شوی و امر به معروف و نهی از منکر کنی.

امام صادق علیه السلام : خدا خوبانی که در برابر اشرار سکوت کنند را با همان اشرار عذاب می‌کند. برخی فقط وقتی نهی از منکر را واجب می‌دانند که نگران منافعشان نباشند!

• صوت: دانلود | بشنوید
• لینک تلگرامی: اینجا
• گزارش تصویری: اینجا

در ادامه بخش‌هایی از دوازدهمین روز-قسمت دوم(جلسۀ پایانی) سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان در حسینیه آیت الله حق‌شناس(ره) با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بیان معنوی می‌خوانید:

وقتی از عاشورا صحبت می‌کنیم، باید سیاسی صحبت کنیم؛ چون عاشورا نتیجۀ یک‌سلسله فجایع سیاسی بود. ما باید ریشه‌های سیاسی عاشورا را بشناسیم. و شما اگر می‌خواهی به درد امام زمان علیه السلام بخوری، باید سیاسی باشی.

امام صادق علیه السلام ریشۀ سیاسی عاشورا را بیان فرمود: می‌دانی کدام روز به شومی روز عاشوراست؟ آن روزی که عده‌ای در کنار خانۀ کعبه با هم پیمان بستند که نگذارند بعد از پیامبر(ص)، حکومت به بنی‌هاشم برسد (…إِذَا کُتِبَ الْکِتَابُ قُتِلَ الْحُسَیْنُ؛ کافی/8/ 180)

ادامه »