وَ قَالَ ( عليه السلام ) :
 

كَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَيْهِ

وَ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَيْهِ

وَ مَفْتُونٍ بِحُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِ

وَ مَا ابْتَلَى اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَحَداً بِمِثْلِ الْإِمْلَاءِ لَهُ .
 

و درود خدا بر او، فرمود:
 

بسا احسان پياپى خدا، گناهكار را گرفتار كند

و پرده پوشى خدا او را مغرور سازد،

و با ستايش مردم فريب خورد،

و خدا هيچ كس را همانند مهلت دادن، مورد آزمايش قرار نداد.

حکمت 260