بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ عَنِ اَلْحَسَنِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ اَلْمُؤْمِنِ عَنِ اِبْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ علبه السلام قَالَ :

     حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ وَ فُرُوجَكُمْ بِتِلاَوَةِ سُورَةِ اَلنُّورِ وَ حَصِّنُوا بِهَا نِسَاءَكُمْ قَالَ مَنْ أَدْمَنَ قِرَاءَتَهَا فِي كُلِّ يَوْمٍ أَوْ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ لَمْ يَزْنِ أَحَدٌ مِنْ أَهْلِ بَيْتِهِ أَبَداً حَتَّى يَمُوتَ فَإِذَا هُوَ مَاتَ شَيَّعَهُ إِلَى قَبْرِهِ سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ كُلُّهُمْ يَدْعُونَ وَ يَسْتَغْفِرُونَ اَللَّهَ لَهُ حَتَّى يُدْخَلَ فِي قَبْرِهِ.

_{ثواب الأعمال و عقاب الأعمال / ترجمۀ غفاری :: ابن بابویه، محمد بن علی}

از ابن مسكان روايت شده است كه امام صادق عليه السّلام فرمودند:

مال و ناموس خود را بتلاوت سوره ی نور در پناه بداريد يا بقول اهل زمان ما بيمه نمائيد ،

و نيز زنهاى خويش را بدان مستور و محفوظ بداريد،زيرا هر كس بر قرائت اين سوره در هر روز يا هر شب مداومت كند هيچ يك از افراد خانواده اش بعمل منافى عفت هرگز دچار نشود تا از دنيا برود،

و چون از دنيا رفت هفتاد هزار فرشته تا كنار قبر او را مشايعت و بدرقه كنند،

و همه براى او دعا و طلب آمرزش كنند تا او را ميان گور وارد سازند.

ترتیل ، قرائت مجلسی ، ترجمه و متن سوره نور در ادامه مطلب

دانلود تلاوت ترتیل سوره نور با صدای استاد شاکرنژاد  زمان: 00:30:28

دانلود تلاوت ترتیل سوره نور با صدای استاد شهریار پرهیزگار

دانلود فیلم تلاوت قرائت مجلسی و زیبای سوره نور با صدای استاد عبدالباسط

دانلود فایل صوتی تلاوت مجلسی و زیبای سوره نور با صدای استاد شحات انور

دانلود تفسیر نورpdf

دانلود ترجمه تفسیر المیزان - تفسیر سوره مبارکه نور

متن و ترجمه سوره

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِيهَا آياتٍ بَينَاتٍ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(النور/1)
[اين] سوره‏اي است که آن را نازل و آن را فرض گردانيديم و در آن آياتي روشن فرو فرستاديم باشد که شما پند پذيريد
الزَّانِيةُ وَالزَّانِي فَاجْلِدُوا كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلَا تَأْخُذْكُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِي دِينِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيوْمِ الْآخِرِ وَلْيشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ(النور/2)
به هر زن زناکار و مرد زناکاري صد تازيانه بزنيد و اگر به خدا و روز بازپسين ايمان داريد در [کار] دين خدا نسبت به آن دو دلسوزي نکنيد و بايد گروهي از مؤمنان در کيفر آن دو حضور يابند
الزَّانِي لَا ينْكِحُ إِلَّا زَانِيةً أَوْ مُشْرِكَةً وَالزَّانِيةُ لَا ينْكِحُهَا إِلَّا زَانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَحُرِّمَ ذَلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ(النور/3)
مرد زناکار جز زن زناکار يا مشرک را به همسري نگيرد و زن زناکار جز مرد زناکار يا مشرک را به زني نگيرد و بر مؤمنان اين [امر] حرام گرديده است
وَالَّذِينَ يرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(النور/4)
و کساني که نسبت زنا به زنان شوهردار مي‏دهند سپس چهار گواه نمي‏آورند هشتاد تازيانه به آنان بزنيد و هيچگاه شهادتي از آنها نپذيريد و اينانند که خود فاسقند
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ(النور/5)
مگر کساني که بعد از آن [بهتان] توبه کرده و به صلاح آمده باشند که خدا البته آمرزنده مهربان است
وَالَّذِينَ يرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ يكُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ(النور/6)
و کساني که به همسران خود نسبت زنا مي‏دهند و جز خودشان گواهاني [ديگر] ندارند هر يک از آنان [بايد] چهار بار به خدا سوگند ياد کند که او قطعا از راستگويان است
وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيهِ إِنْ كَانَ مِنَ الْكَاذِبِينَ(النور/7)
و [گواهي در دفعه] پنجم اين است که [شوهر بگويد] لعنت‏خدا بر او باد اگر از دروغگويان باشد
وَيدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكَاذِبِينَ(النور/8)
و از [زن] کيفر ساقط مي‏شود در صورتي که چهار بار به خدا سوگند ياد کند که [شوهر] او جدا از دروغگويان است
وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَيهَا إِنْ كَانَ مِنَ الصَّادِقِينَ(النور/9)
و [گواهي] پنجم آنکه خشم خدا بر او باد اگر [شوهرش] از راستگويان باشد
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَكِيمٌ(النور/10)
و اگر فضل و رحمت‏خدا بر شما نبود و اينکه خدا توبه‏پذير سنجيده‏کار است [رسوا مي‏شديد]
إِنَّ الَّذِينَ جَاءُوا بِالْإِفْكِ عُصْبَةٌ مِنْكُمْ لَا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اكْتَسَبَ مِنَ الْإِثْمِ وَالَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ(النور/11)
در حقيقت کساني که آن بهتان [داستان افک] را [در ميان] آوردند دسته‏اي از شما بودند آن [تهمت] را شري براي خود تصور مکنيد بلکه براي شما در آن مصلحتي [بوده] است براي هر مردي از آنان [که در اين کار دست داشته] همان گناهي است که مرتکب شده است و آن کس از ايشان که قسمت عمده آن را به گردن گرفته است عذابي سخت‏خواهد داشت
لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَيرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْكٌ مُبِينٌ(النور/12)
چرا هنگامي که آن [بهتان] را شنيديد مردان و زنان مؤمن گمان نيک به خود نبردند و نگفتند اين بهتاني آشکار است
لَوْلَا جَاءُوا عَلَيهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ يأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِكَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْكَاذِبُونَ(النور/13)
چرا چهار گواه بر [صحت] آن [بهتان] نياوردند پس چون گواهان [لازم] را نياورده‏اند اينانند که نزد خدا دروغگويانند
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيكُمْ وَرَحْمَتُهُ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّكُمْ فِي مَا أَفَضْتُمْ فِيهِ عَذَابٌ عَظِيمٌ(النور/14)
و اگر فضل خدا و رحمتش در دنيا و آخرت بر شما نبود قطعا به [سزاي] آنچه در آن به دخالت پرداختيد به شما عذابي بزرگ مي‏رسيد
إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَينًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ(النور/15)
آنگاه که آن [بهتان] را از زبان يکديگر مي‏گرفتيد و با زبانهاي خود چيزي را که بدان علم نداشتيد مي‏گفتيد و مي‏پنداشتيد که کاري سهل و ساده است با اينکه آن [امر] نزد خدا بس بزرگ بود
وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا يكُونُ لَنَا أَنْ نَتَكَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَكَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِيمٌ(النور/16)
و [گر نه] چرا وقتي آن را شنيديد نگفتيد براي ما سزاوار نيست که در اين [موضوع] سخن گوييم [خداوندا] تو منزهي اين بهتاني بزرگ است
يعِظُكُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ(النور/17)
خدا اندرزتان مي‏دهد که هيچ گاه ديگر مثل آن را اگر مؤمنيد تکرار نکنيد
وَيبَينُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(النور/18)
و خدا براي شما آيات [خود] را بيان مي‏کند و خدا داناي سنجيده‏کار است
إِنَّ الَّذِينَ يحِبُّونَ أَنْ تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ فِي الَّذِينَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ يعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(النور/19)
کساني که دوست دارند که زشتکاري در ميان آنان که ايمان آورده‏اند شيوع پيدا کند براي آنان در دنيا و آخرت عذابي پر درد خواهد بود و خدا[ست که] مي‏داند و شما نمي‏دانيد
وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيكُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ(النور/20)
و اگر فضل و رحمت‏خدا بر شما نبود و اينکه خدا رئوف و مهربان است [مجازات سختي در انتظارتان بود]
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ وَمَنْ يتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيطَانِ فَإِنَّهُ يأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَى مِنْكُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَكِنَّ اللَّهَ يزَكِّي مَنْ يشَاءُ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(النور/21)
اي کساني که ايمان آورده‏ايد پاي از پي گامهاي شيطان منهيد و هر کس پاي بر جاي گامهاي شيطان نهد [بداند که] او به زشتکاري و ناپسند وامي‏دارد و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود هرگز هيچ کس از شما پاک نمي‏شد ولي [اين] خداست که هر کس را بخواهد پاک مي‏گرداند و خدا[ست که] شنواي داناست
وَلَا يأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ يؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلْيعْفُوا وَلْيصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ(النور/22)
و سرمايه‏داران و فراخ‏دولتان شما نبايد از دادن [مال] به خويشاوندان و تهيدستان و مهاجران راه خدا دريغ ورزند و بايد عفو کنند و گذشت نمايند مگر دوست نداريد که خدا بر شما ببخشايد و خدا آمرزنده مهربان است
إِنَّ الَّذِينَ يرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(النور/23)
بي‏گمان کساني که به زنان پاکدامن بي‏خبر [از همه جا] و با ايمان نسبت زنا مي‏دهند در دنيا و آخرت لعنت‏شده‏اند و براي آنها عذابي سخت‏خواهد بود
يوْمَ تَشْهَدُ عَلَيهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَيدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوا يعْمَلُونَ(النور/24)
در روزي که زبان و دستها و پاهايشان بر ضد آنان براي آنچه انجام مي‏دادند شهادت مي‏دهند
يوْمَئِذٍ يوَفِّيهِمُ اللَّهُ دِينَهُمُ الْحَقَّ وَيعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِينُ(النور/25)
آن روز خدا جزاي شايسته آنان را به طور کامل مي‏دهد و خواهند دانست که خدا همان حقيقت آشکار است
الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَالْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ وَالطَّيبَاتُ لِلطَّيبِينَ وَالطَّيبُونَ لِلطَّيبَاتِ أُولَئِكَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا يقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَرِيمٌ(النور/26)
زنان پليد براي مردان پليدند و مردان پليد براي زنان پليد و زنان پاک براي مردان پاکند و مردان پاک براي زنان پاک اينان از آنچه در باره ايشان مي‏گويند بر کنارند براي آنان آمرزش و روزي نيکو خواهد بود
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيوتًا غَيرَ بُيوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ(النور/27)
اي کساني که ايمان آورده‏ايد به خانه‏هايي که خانه‏هاي شما نيست داخل مشويد تا اجازه بگيريد و بر اهل آن سلام گوييد اين براي شما بهتر است باشد که پند گيريد
فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّى يؤْذَنَ لَكُمْ وَإِنْ قِيلَ لَكُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْكَى لَكُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِيمٌ(النور/28)
و اگر کسي را در آن نيافتيد پس داخل آن مشويد تا به شما اجازه داده شود و اگر به شما گفته شد برگرديد برگرديد که آن براي شما سزاوارتر است و خدا به آنچه انجام مي‏دهيد داناست
لَيسَ عَلَيكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُيوتًا غَيرَ مَسْكُونَةٍ فِيهَا مَتَاعٌ لَكُمْ وَاللَّهُ يعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ(النور/29)
بر شما گناهي نيست که به خانه‏هاي غيرمسکوني که در آنها براي شما استفاده‏اي است داخل شويد و خدا آنچه را آشکار و آنچه را پنهان مي‏داريد مي‏داند
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يصْنَعُونَ(النور/30)
به مردان با ايمان بگو ديده فرو نهند و پاکدامني ورزند که اين براي آنان پاکيزه‏تر است زيرا خدا به آنچه مي‏کنند آگاه است
وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا يبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْيضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيوبِهِنَّ وَلَا يبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِينَ غَيرِ أُولِي الْإِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلَا يضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيعْلَمَ مَا يخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ(النور/31)
و به زنان با ايمان بگو ديدگان خود را [از هر نامحرمي] فرو بندند و پاکدامني ورزند و زيورهاي خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پيداست و بايد روسري خود را بر سينه خويش [فرو] اندازند و زيورهايشان را جز براي شوهرانشان يا پدرانشان يا پدران شوهرانشان يا پسرانشان يا پسران شوهرانشان يا برادرانشان يا پسران برادرانشان يا پسران خواهرانشان يا زنان [همکيش] خود يا کنيزانشان يا خدمتکاران مرد که [از زن] بي‏نيازند يا کودکاني که بر عورتهاي زنان وقوف حاصل نکرده‏اند آشکار نکنند و پاهاي خود را [به گونه‏اي به زمين] نکوبند تا آنچه از زينتشان نهفته مي‏دارند معلوم گردد اي مؤمنان همگي [از مرد و زن] به درگاه خدا توبه کنيد اميد که رستگار شويد
وَأَنْكِحُوا الْأَيامَى مِنْكُمْ وَالصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَإِمَائِكُمْ إِنْ يكُونُوا فُقَرَاءَ يغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(النور/32)
بي‏همسران خود و غلامان و کنيزان درستکارتان را همسر دهيد اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خويش بي‏نياز خواهد کرد و خدا گشايشگر داناست
وَلْيسْتَعْفِفِ الَّذِينَ لَا يجِدُونَ نِكَاحًا حَتَّى يغْنِيهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَالَّذِينَ يبْتَغُونَ الْكِتَابَ مِمَّا مَلَكَتْ أَيمَانُكُمْ فَكَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِيهِمْ خَيرًا وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِي آتَاكُمْ وَلَا تُكْرِهُوا فَتَياتِكُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَياةِ الدُّنْيا وَمَنْ يكْرِهْهُنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِكْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِيمٌ(النور/33)
و کساني که [وسيله] زناشويي نمي‏يابند بايد عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خويش بي‏نياز گرداند و از ميان غلامانتان کساني که در صددند با قرارداد کتبي خود را آزاد کنند اگر در آنان خيري [و توانايي پرداخت مال] مي‏يابيد قرار بازخريد آنها را بنويسيد و از آن مالي که خدا به شما داده است به ايشان بدهيد [تا تدريجا خود را آزاد کنند] و کنيزان خود را در صورتي که تمايل به پاکدامني دارند براي اينکه متاع زندگي دنيا را بجوييد به زنا وادار مکنيد و هر کس آنان را به زور وادار کند در حقيقت‏خدا پس از اجبار نمودن ايشان [نسبت به آنها] آمرزنده مهربان است
وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيكُمْ آياتٍ مُبَينَاتٍ وَمَثَلًا مِنَ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِينَ(النور/34)
و قطعا به سوي شما آياتي روشنگر و خبري از کساني که پيش از شما روزگار به سر برده‏اند و موعظه‏اي براي اهل تقوا فرود آورده‏ايم
اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّي يوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيتُونَةٍ لَا شَرْقِيةٍ وَلَا غَرْبِيةٍ يكَادُ زَيتُهَا يضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ يهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يشَاءُ وَيضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَلِيمٌ(النور/35)
خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغداني است که در آن چراغي و آن چراغ در شيشه‏اي است آن شيشه گويي اختري درخشان است که از درخت‏ خجسته زيتوني که نه شرقي است و نه غربي افروخته مي‏شود نزديک است که روغنش هر چند بدان آتشي نرسيده باشد روشني بخشد روشني بر روي روشني است‏ خدا هر که را بخواهد با نور خويش هدايت مي‏کند و اين مثلها را خدا براي مردم مي‏زند و خدا به هر چيزي داناست
فِي بُيوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ(النور/36)
در خانه‏هايي که خدا رخصت داده که [قدر و منزلت] آنها رفعت‏ يابد و نامش در آنها ياد شود در آن [خانه]ها هر بامداد و شامگاه او را نيايش مي‏کنند
رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يخَافُونَ يوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ(النور/37)
مرداني که نه تجارت و نه داد و ستدي آنان را از ياد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمي‏دارد و از روزي که دلها و ديده‏ها در آن زيرورو مي‏شود مي‏هراسند
لِيجْزِيهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَيزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ يرْزُقُ مَنْ يشَاءُ بِغَيرِ حِسَابٍ(النور/38)
تا خدا بهتر از آنچه انجام مي‏دادند به ايشان جزا دهد و از فضل خود بر آنان بيفزايد و خدا[ست که] هر که را بخواهد بي‏حساب روزي مي‏دهد
وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ كَسَرَابٍ بِقِيعَةٍ يحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ يجِدْهُ شَيئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِيعُ الْحِسَابِ(النور/39)
و کساني که کفر ورزيدند کارهايشان چون سرابي در زميني هموار است که تشنه آن را آبي مي‏پندارد تا چون بدان رسد آن را چيزي نيابد و خدا را نزد خويش يابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است
أَوْ كَظُلُمَاتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّي يغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ يدَهُ لَمْ يكَدْ يرَاهَا وَمَنْ لَمْ يجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ(النور/40)
يا [کارهايشان] مانند تاريکيهايي است که در دريايي ژرف است که موجي آن را مي‏پوشاند [و] روي آن موجي [ديگر] است [و] بالاي آن ابري است تاريکيهايي است که بعضي بر روي بعضي قرار گرفته است هر گاه [غرقه] دستش را بيرون آورد به زحمت آن را مي‏بيند و خدا به هر کس نوري نداده باشد او را هيچ نوري نخواهد بود
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالطَّيرُ صَافَّاتٍ كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلَاتَهُ وَتَسْبِيحَهُ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يفْعَلُونَ(النور/41)
آيا ندانسته‏اي که هر که [و هر چه] در آسمانها و زمين است براي خدا تسبيح مي‏گويند و پرندگان [نيز] در حالي که در آسمان پر گشوده‏اند [تسبيح او مي‏گويند] همه ستايش و نيايش خود را مي‏دانند و خدا به آنچه مي‏کنند داناست
وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ(النور/42)
و فرمانروايي آسمانها و زمين از آن خداست و بازگشت [همه] به سوي خداست
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يزْجِي سَحَابًا ثُمَّ يؤَلِّفُ بَينَهُ ثُمَّ يجْعَلُهُ رُكَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ يخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ وَينَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِيهَا مِنْ بَرَدٍ فَيصِيبُ بِهِ مَنْ يشَاءُ وَيصْرِفُهُ عَنْ مَنْ يشَاءُ يكَادُ سَنَا بَرْقِهِ يذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ(النور/43)
آيا ندانسته‏اي که خدا[ست که] ابر را به آرامي مي‏راند سپس ميان [اجزاء] آن پيوند مي‏دهد آنگاه آن را متراکم مي‏سازد پس دانه‏هاي باران را مي‏بيني که از خلال آن بيرون مي‏آيد و [خداست که] از آسمان از کوههايي [از ابر يخ‏زده] که در آنجاست تگرگي فرو مي‏ريزد و هر که را بخواهد بدان گزند مي‏رساند و آن را از هر که بخواهد باز مي‏دارد نزديک است روشني برقش چشمها را بب ر د
يقَلِّبُ اللَّهُ اللَّيلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصَارِ(النور/44)
خداست که شب و روز را با هم جابجا مي‏کند قطعا در اين [تبديل] براي ديده‏وران [درس] عبرتي است
وَاللَّهُ خَلَقَ كُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ يمْشِي عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ يمْشِي عَلَى رِجْلَينِ وَمِنْهُمْ مَنْ يمْشِي عَلَى أَرْبَعٍ يخْلُقُ اللَّهُ مَا يشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيءٍ قَدِيرٌ(النور/45)
و خداست که هر جنبنده‏اي را [ابتدا] از آبي آفريد پس پاره‏اي از آنها بر روي شکم راه مي‏روند و پاره‏اي از آنها بر روي دو پا و بعضي از آنها بر روي چهار [پا] راه مي‏روند خدا هر چه بخواهد مي‏آفريند در حقيقت‏خدا بر هر چيزي تواناست
لَقَدْ أَنْزَلْنَا آياتٍ مُبَينَاتٍ وَاللَّهُ يهْدِي مَنْ يشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ(النور/46)
قطعا آياتي روشنگر فرود آورده‏ايم و خدا هر که را بخواهد به راه راست هدايت مي‏کند
وَيقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ يتَوَلَّى فَرِيقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَمَا أُولَئِكَ بِالْمُؤْمِنِينَ(النور/47)
و مي‏گويند به خدا و پيامبر [او] گرويديم و اطاعت کرديم آنگاه دسته‏اي از ايشان پس از اين [اقرار] روي برمي‏گردانند و آنان مؤمن نيستند
وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيحْكُمَ بَينَهُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ(النور/48)
و چون به سوي خدا و پيامبر او خوانده شوند تا ميان آنان داوري کند بناگاه دسته‏اي از آنها روي برمي‏تابند
وَإِنْ يكُنْ لَهُمُ الْحَقُّ يأْتُوا إِلَيهِ مُذْعِنِينَ(النور/49)
و اگر حق به جانب ايشان باشد به حال اطاعت به سوي او مي‏آيند
أَفِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ يخَافُونَ أَنْ يحِيفَ اللَّهُ عَلَيهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ(النور/50)
آيا در دلهايشان بيماري است‏يا شک دارند يا از آن مي‏ترسند که خدا و فرستاده‏اش بر آنان ستم ورزند [نه] بلکه خودشان ستمکارند
إِنَّمَا كَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِينَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِيحْكُمَ بَينَهُمْ أَنْ يقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ(النور/51)
گفتار مؤمنان وقتي به سوي خدا و پيامبرش خوانده شوند تا ميانشان داوري کند تنها اين است که مي‏گويند شنيديم و اطاعت کرديم اينانند که رستگارند
وَمَنْ يطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيخْشَ اللَّهَ وَيتَّقْهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ(النور/52)
و کسي که خدا و فرستاده او را فرمان برد و از خدا بترسد و از او پروا کند آنانند که خود کاميابند
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَيخْرُجُنَّ قُلْ لَا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ(النور/53)
و با سوگندهاي سخت‏خود به خدا سوگند ياد کردند که اگر به آنان فرمان دهي بي شک [براي جهاد] بيرون خواهند آمد بگو سوگند مخوريد اطاعتي پسنديده [بهتر است] که خدا به آنچه مي‏کنيد داناست
قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَيكُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ(النور/54)
بگو خدا و پيامبر را اطاعت کنيد پس اگر پشت نموديد [بدانيد که] بر عهده اوست آنچه تکليف شده و بر عهده شماست آنچه موظف هستيد و اگر اطاعتش کنيد راه خواهيد يافت و بر فرستاده [خدا] جز ابلاغ آشکار [ماموريتي] نيست
وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَيمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يعْبُدُونَنِي لَا يشْرِكُونَ بِي شَيئًا وَمَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ(النور/55)
خدا به کساني از شما که ايمان آورده و کارهاي شايسته کرده‏اند وعده داده است که حتما آنان را در اين سرزمين جانشين [خود] قرار دهد همان گونه که کساني را که پيش از آنان بودند جانشين [خود] قرار داد و آن ديني را که برايشان پسنديده است به سودشان مستقر کند و بيمشان را به ايمني مبدل گرداند [تا] مرا عبادت کنند و چيزي را با من شريک نگردانند و هر کس پس از آن به کفر گرايد آنانند که نافرمانند
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ(النور/56)
و نماز را برپا کنيد و زکات را بدهيد و پيامبر [خدا] را فرمان بريد تا مورد رحمت قرار گيريد
لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَلَبِئْسَ الْمَصِيرُ(النور/57)
و مپندار کساني که کفر ورزيدند [ما را] در زمين درمانده مي‏کنند جايگاهشان در آتش است و چه بد بازگشتگاهي است
يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيسْتَأْذِنْكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيمَانُكُمْ وَالَّذِينَ لَمْ يبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْكُمْ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَحِينَ تَضَعُونَ ثِيابَكُمْ مِنَ الظَّهِيرَةِ وَمِنْ بَعْدِ صَلَاةِ الْعِشَاءِ ثَلَاثُ عَوْرَاتٍ لَكُمْ لَيسَ عَلَيكُمْ وَلَا عَلَيهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيكُمْ بَعْضُكُمْ عَلَى بَعْضٍ كَذَلِكَ يبَينُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(النور/58)
اي کساني که ايمان آورده‏ايد قطعا بايد غلام و کنيزهاي شما و کساني از شما که به [سن] بلوغ نرسيده‏اند سه بار در شبانه روز از شما کسب اجازه کنند پيش از نماز بامداد و نيمروز که جامه‏هاي خود را بيرون مي‏آوريد و پس از نماز شامگاهان [اين] سه هنگام برهنگي شماست نه بر شما و نه بر آنان گناهي نيست که غير از اين [سه هنگام] گرد يکديگر بچرخيد [و با هم معاشرت نماييد] خداوند آيات [خود] را اين گونه براي شما بيان مي‏کند و خدا داناي سنجيده‏کار است
وَإِذَا بَلَغَ الْأَطْفَالُ مِنْكُمُ الْحُلُمَ فَلْيسْتَأْذِنُوا كَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَلِكَ يبَينُ اللَّهُ لَكُمْ آياتِهِ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(النور/59)
و چون کودکان شما به [سن] بلوغ رسيدند بايد از شما کسب اجازه کنند همان گونه که آنان که پيش از ايشان بودند کسب اجازه کردند خدا آيات خود را اين گونه براي شما بيان مي‏دارد و خدا داناي سنجيده‏کار است
وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا يرْجُونَ نِكَاحًا فَلَيسَ عَلَيهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ يضَعْنَ ثِيابَهُنَّ غَيرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِينَةٍ وَأَنْ يسْتَعْفِفْنَ خَيرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(النور/60)
و بر زنان از کار افتاده‏اي که [ديگر] اميد زناشويي ندارند گناهي نيست که پوشش خود را کنار نهند [به شرطي که] زينتي را آشکار نکنند و عفت ورزيدن براي آنها بهتر است و خدا شنواي داناست
لَيسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى أَنْفُسِكُمْ أَنْ تَأْكُلُوا مِنْ بُيوتِكُمْ أَوْ بُيوتِ آبَائِكُمْ أَوْ بُيوتِ أُمَّهَاتِكُمْ أَوْ بُيوتِ إِخْوَانِكُمْ أَوْ بُيوتِ أَخَوَاتِكُمْ أَوْ بُيوتِ أَعْمَامِكُمْ أَوْ بُيوتِ عَمَّاتِكُمْ أَوْ بُيوتِ أَخْوَالِكُمْ أَوْ بُيوتِ خَالَاتِكُمْ أَوْ مَا مَلَكْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِيقِكُمْ لَيسَ عَلَيكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْكُلُوا جَمِيعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُيوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِكُمْ تَحِيةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَكَةً طَيبَةً كَذَلِكَ يبَينُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(النور/61)
بر نابينا و لنگ و بيمار و بر شما ايرادي نيست که از خانه‏هاي خودتان بخوريد يا از خانه‏هاي پدرانتان يا خانه‏هاي مادرانتان يا خانه‏هاي برادرانتان يا خانه‏هاي خواهرانتان يا خانه‏هاي عموهايتان يا خانه‏هاي عمه‏هايتان يا خانه‏هاي داييهايتان يا خانه‏هاي خاله‏هايتان يا آن [خانه‏هايي] که کليدهايش را در اختيار داريد يا [خانه] دوستتان [هم چنين] بر شما باکي نيست که با هم بخوريد يا پراکنده پس چون به خانه‏هايي [که گفته شد] درآمديد به يکديگر سلام کنيد درودي که نزد خدا مبارک و خوش است‏خداوند آيات [خود] را اين گونه براي شما بيان مي‏کند اميد که بينديشيد
إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا كَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ يذْهَبُوا حَتَّى يسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِينَ يسْتَأْذِنُونَكَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوكَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ(النور/62)
جز اين نيست که مؤمنان کساني‏اند که به خدا و پيامبرش گرويده‏اند و هنگامي که با او بر سر کاري اجتماع کردند تا از وي کسب اجازه نکنند نمي‏روند در حقيقت کساني که از تو کسب اجازه مي‏کنند آنانند که به خدا و پيامبرش ايمان دارند پس چون براي برخي از کارهايشان از تو اجازه خواستند به هر کس از آنان که خواستي اجازه ده و برايشان آمرزش بخواه که خدا آمرزنده مهربان است
لَا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَينَكُمْ كَدُعَاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضًا قَدْ يعْلَمُ اللَّهُ الَّذِينَ يتَسَلَّلُونَ مِنْكُمْ لِوَاذًا فَلْيحْذَرِ الَّذِينَ يخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يصِيبَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(النور/63)
خطاب کردن پيامبر را در ميان خود مانند خطاب کردن بعضي از خودتان به بعضي [ديگر] قرار مدهيد خدا مي‏داند [چه] کساني از شما دزدانه [از نزد او] مي‏گريزند پس کساني که از فرمان او تمرد مي‏کنند بترسند که مبادا بلايي بديشان رسد يا به عذابي دردناک گرفتار شوند
أَلَا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قَدْ يعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَيهِ وَيوْمَ يرْجَعُونَ إِلَيهِ فَينَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيءٍ عَلِيمٌ(النور/64)
هش‏دار که آنچه در آسمانها و زمين است از آن خداست به يقين آنچه را که بر آنيد مي‏داند و روزي که به سوي او بازگردانيده مي‏شوند آنان را [از حقيقت] آنچه انجام داده‏اند خبر مي‏دهد و خدا به هر چيزي داناست