امروز من رشد یافتم و تو فرسودی..

من چون سرو راست وبلند شدم وتو چون بید خمیدی..

هرآنگاه زمین خوردم سوختی..

وهرگاه بلند شدم از شوق تپیدی..

روزی جسمم راحمل کردی و روزی غمم را..

و همراه و کنارم بودی..

مرا پروراندی و از غم رهایی ام دادی..

توانایم کردی و خودناتوان شدی..

از شیره ی جانت مرا خوراندی و خود غمم را خوردی..

نگران لطافت روحم بودی..

دلشوره ی پاکیم را داشتی..

گیسوانت سپید شد از برای دامن پاکت که مرا در بر گرفت سپاس

توشمعی! ازبرای گرمای حضورت توراشکر کاش پروانه باشم دربرابر الطافت ای فرشته ی حق مادرم

آرزوم این است:

نرود اشک زچشمان تو هرگز مگر از شوق زیاد…

نرود لبخنداز اوج نگاهت و به اندازه ی هروز که مرا پروردی زیر پایت باشد آن بهشتی که خدا فرموده.

مادر بزرگ مهربانم و مادر عزیزم سایه ات بالای سرم

دوستت دارم…