دانلود واحد ( بگو کجایی اهای آبروی آبرو کجایی )

حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه السلام در روز سوم محرم بر شهادت خویش و شباهت شهادتش به شهادت حضرت یحیی علیه السلام اشاره کرد. (امام سجاد علیه السلام اشاره دارد که در هیچ منزلی فرود نیامدیم مگر اینکه پدرم شهادت حضرت یحیی علیه السلام را یادآور می‌شد.)

عبیدالله‌زیاد در همین روز نامه‌ای را برای اباعبدالله‌الحسین علیه السلام به کربلا فرستاد. او در این نامه نوشته بود:باری،‌ای حسین، خبر ورودت به سرزمین کربلا را دریافت کردم. امیرالمؤمنین یزید به من فرمان داده است که سر به بالین آرامش نگذارم و نان سیر نخورم مگر اینکه تو را بکشم یا به فرمان و بیعت من و یزید درآیی.

پیک نامه‌رسان پاسخ نامه را خواست و امام حسین علیه السلام فرمود::پاسخ ندارد، پاسخ او عذاب است. فرستاده بازگشت و خبر را به عبیدالله‌زیاد رساند.

شایان ذکر است عمر‌سعد در روز سوم محرم به کربلا فرستاده شد. عبیدالله بن‌زیاد حکومت ری و گرگان تا حدود همدان را برای عمر‌سعد نوشته بود. عمر‌سعد برای رفتن آماده می‌شد که عبید‌الله او را طلبید و گفت:پیش از رفتن به ری، باید به جنگ حسین علیه السلام بروی. عمر‌سعد خوش نداشت و پاسخ را به بعد موکول کرد. عبیدالله گفت:فرمان حکومت ری را برگردان. عمر‌سعد تسلیم شد و سفر به کربلا را پذیرفت. وی امیدوار بود بدون جنگ به غائله پایان دهد در نتیجه با همان نیرو‌هایی که قرار بود به ری برود به کربلا آمد.

تعداد همراهان عمر سعد را چهار هزار نوشته‌اند که با هزار تن همراه حُر، تعداد لشکریان دشمن به پنج‌هزار نفر رسید. عمر‌سعد با پیش‌قراولی خالد‌بن‌عرفطه و پرچم‌داری حبیب‌بن‌جماز (حمار)، همراه فرزندش حفص به کربلا آمد. ورود عمر‌سعد به کربلا حدود ظهر روز سوم محرم بوده است.

عزاداری امام حسین علیه السلام مایه خیر و بركت كثیره و رمز بقا و حیات دین در طول تاریخ اسلام بوده است. اما آنچه كه در این ایام ضرورت دارد پیرامون آن بحث و كنكاش بیشتری از زوایای مختلف به عمل آید بحث آسیب شناسی عزاداری های امام حسین علیه السلام است. به طور طبیعی دشمنان قسم خورده اسلام همواره جایگاهها و مواضعی را مورد هجمه فكری و فرهنگی خود قرار می دهند كه بیشترین تاثیر را در حفظ، تقویت و بقای دین و ارزشهای دینی دارد كه عزاداری امام حسین علیه السلام از جمله آنها است. به طور كلی عزاداری هم مانند سایر واجبات و مستحبات دارای آفت هایی است كه اگر دشمنان در آن نفوذ كنند، نه تنها به آثار مثبت و سازنده آن نمی رسیم، بلكه به نتایجی خلاف آنچه كه در عزاداری دنبال می كردیم دست خواهیم یافت. دکتر حشمت الله قنبری کارشناس مسائل مذهبی در گفتگویی به کیفیت عزاداری‌های دهه محرم پرداخت.

هانیه همسر عبدالله‌ بن‌ عمیر‌ کلبی، هفده روز بیشتر از زندگی مشترک با عبدالله‌ بن‌ عمیر را پشت سر نگذاشته بود که در نزدیکی ثعلبیه همراه همسرش و مادر همسرش به اباعبدالله علیه السلام پیوست.

این نوعروس که احتمالا مسیحی بود در طول راه چنان شیفته رفتار و گفتار و منش اباعبدالله  علیه السلام  شد که در کربلا همسرش را برای یاری اباعبدالله علیه السلامتشویق کرد. او در بازگشت عبدالله از میدان، در حالی که انگشتان دست عبدالله قطع شده بود، گفت:عبدالله! عزیزم! میثاق را فراموش نکن؛ بنابراین گزارش، وقتی حلقه محاصره تنگ شد و دست راست عبدالله قطع گردید.

هانیه عمودی از خیمه برداشت و به رزمگاه شتافت و درست لحظه‌ای به بالین همسرش رسید که پایش نیز قطع شده بود. هانیه خون از صورت همسر گرفت. پیشانی مردانه‌اش را بوسید. به او آفرین گفت و سپس گفت:پدر و مادرم فدایت باد که از پاکان و ذریّه پیامبر دفاع کردی. بهشت بر تو گوارا باد! از خدا بخواه مرا نیز با تو هم‌سفر کند.

عمر‌سعد که نگران تأثیرگذاری این صحنه بر سپاهش بود. به شمر اشاره کرد و شمر غلامش رستم را فرستاد تا با ضربه عمودی به این صحنه خاتمه دهد. عمود فرود آمد و جویباری از خون بر صورت هانیه نشست. لحظه‌ای بعد هانیه، عروس گلگون کربلا بر سینه همسرش افتاد و دو گل ارغوانی با هم به بهشت وصل محبوب پیوستند.

گفتنی است هانیه تنها زن شهید کربلا است. او هنگام شهادت حدود ۱۸ تا ۲۰ ساله بود.

منابع:
۱. تاریخ طبری
۲. مقتل خوارزمی
۳. تاریخ کامل
۴. بحارالانوار
۵. انصارالحسین (ع)
۶. ابصارالعین
۷. آینه در کربلاست (محمدرضا سنگری)