به دیگر سخن، وقتی سبک زندگی مردمان صدر اسلام در پیِ حاکمیت سران اُموی و به ویژه در دورانِ یزید بن معاویه، چرخشی صد و هشتاد درجه پیدا کرد و از رنگ و بویِ معنوی و ایمانی مطابق آنچه پیامبر اکرم(ص) و امیرالمومنین علیه السلام می فرمود به سمت و سویِ سبک زندگی حیوانی و شهوانی سوق پیدا کرد و در این میان دستگاه حاکمیت طاغوت نیز خود عملاً مروج فساد و ظلم شد تا آن جا که سنت های اصیل جامعه محمدی(ص) کم کم به فراموشی سپرده شد و جای آن ها را بدعت های اُموی و یزدیدی گرفت و در این میان نسل جوان جامعه که محضر رسول خدا(ص) و امیرالمومنین علیه السلام را درک نکرده بود، دچار ضلالتی خطرناک می شد.

این سان بود که خون خدا برای اصلاح امت و هدایت آن ها ، عَلَم اصلاح گری برافراشت و با سلاح امر به معروف و نهی از منکر به مقابله با دین فروشان اُموی رفت و گرچه به ظاهر شکست خورد و در مظلومانه ترین شکل ممکن به شهادت رسید، اما پیروز حقیقی سراسر تاریخ لقب گرفت و مرام و مسلک حسینی به عنوان بالاترین عیار و سنگ محک در سنجش حق و باطل شناخته شد.

از این حیث حقیقتاً نباید مکتب عاشورا را تنها در یک بُعد محدود بررسی کرد چه آن که فراتر از قیاس های زمانی و مکانی و بررسی هایی از این دست، عاشورا اشارتی است به یک فرهنگ متعالی که از دل آن گوهری به نام ” سبک زندگی عاشورایی” استخراج می شود؛ سبکی که در آن مولفه هایی همچون شناخت حق از باطل، ارجحیت مرگ با عزت بر زندگی با ذلت، زیر بار حرف ناحق نرفتن، ایثار، بصیرت، حجاب و عفاف، ولایتمداری و تسلیم بودن در برابر خواست پروردگار ، همچنین جوانمردی و اخلاص ، تبلور و درخشش دارد و روشنگر مسیر هر کسی است که می خواهد به سعادت و عاقبت بخیری حقیقی نائل شود.

این گونه اگر به کربلا و عاشورا بنگریم، “كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا” معنا و مفهوم دیگری برای همه ما پیدا می کند چه آن که سبک زندگی عاشورایی و حسینی شدن و حسینی ماندن به راز و رمزی تبدیل می شود که در همه قرون و اعصار و در هر جغرافیایی، بزرگترین و اصلی ترین نشانه هدایت خواهد بود برای آن ها که حقیقتاً باور دارند که به تعبیر امام راحل ، ” سیدالشهدا علیه السلام تکلیف همه ما را معین کرده است”

آری به راستی که عاشورا، تکلیف است و عاشورایی شدن عمل به تکلیف و ما بسیار اُمیدواریم که به برکت ِعظمت این شب ها و روزهای حُزن آمیز و عنایت خود حضرت ارباب، از این آزمون سخت و همیشگی، سربلند بیرون بیاییم.

حوزه