برآیند نیم قرن حوزه درس حضرت آیت الله العظمی خوئی قدس سره چنان والا و نمایان بوده است که می توان آن را پربارترین و ناب ترین دستاورد اندیشه اسلامی در عرصه علوم و معارف دینی برشمرد؛ زیرا در آن حوزه، فضلا و اندیشمندان بزرگی به علم آموزی پرداخته اند که هر یک به سهم خود مسئولیت پیگیری اندیشه و ایده های ناب استاد و تلاش های وی در راه اسلام و علم و جامعه را بر دوش گرفته وامروز بیشتر آنان خود از استادان حوزه های مختلف علمیه به خصوص در نجف اشرف به شمار می روند و حتی برخی از آنان به شایستگی و جایگاه علمی و اجتماعیِ چندانی رسیده اند که خود به تنهایی می توانند مسئولیت پرورش و آموزش و هدایت امت اسلام را در روزگار ما عهده دار شوند.

یکی از تأثیر گذار ترین و برجسته ترین این بزرگان، استاد بزرگوارمان حضرت آیت الله العظمی سیدعلی حسینی سیستانی دام ظله از نامورترین شاگردان حوزه درس مرحوم آیت الله العظمی خوئی قدس سره در نبوغ و دانش و فضل و شایستگی می باشند که در این نوشتار به برخی از ابعاد گوناگون شخصیت این چهره بزرگ علمی خواهیم پرداخت:

ولادت و تربیت

ایشان در نهم ربیع الاول سال 1349 هجری قمری در خانواده ای متدین و مشهور به علم و دانش در مشهد مقدس رضوی به دنیا آمد. پدرش «سید محمّد باقر» عالمی مقدّس، و مادرش علویه ای والا مقام، فرزند «علاّمه سیّد رضا مهربانی سرابی» بود. جدّ وی عالم جلیل القدر «سیدعلی سیستانی» بود که علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی در کتاب طبقات اعلام الشیعه در باره اش چنین آورده است:

«وی از شاگردان ملاعلی نهاوندی در نجف اشرف، و از شاگردان مجدّد شیرازی در سامرّا بود. وپس از آن در زمره خواص سید اسماعیل صدر در آمد و در حدود سال 1318 هجری به مشهد امام رضا علیه السلام بازگشت و در آن جا رحل اقامت افکند و با بهره وافری که از دانشِ و پارسایی و صلاح برده بود، به جایگاه بلندی دست یافت«.

در میان شاگردان نام آور او می توان از فقیه بزرگ شیخ محمد رضا آل یاسین قدس سره یاد نمود.

خاندان حضرت استاد دام ظله که از سادات علوی حسینی هستند، سده یازدهم هجری در اصفهان می زیستند. از سرشناسان آن خاندان در روزگار یادشده می توان فیلسوف پرآوازه(محمد باقر داماد) صاحب کتاب قبسات اشاره نموده یکی از نوادگان وی به نام «سید محمد» در عهد پادشاهی سلطان حسین صفوی به مقام شیخ الاسلامیِ سرزمین سیستان رسیده و به آن دیار انتقال یافته و از آن پس، او و خانواده اش در همان جا سکنا گرفته اند. نخستین فرد از این خاندان که به مشهد رضوی رهسپار شد، مرحوم «سید علی» بود که برهه ای را در مدرسه مرحوم ملا محمد باقر سبزواری ماند وبرای ادامه تحصیل، ابتدا به نجف اشرف رفت و سپس رهسپار سامرّا شد.

ادامه »

اگر همه انسان ها گرد هم بیایند تا حقیقت مسأله غدیر را درک کنند، نخواهند توانست.

رسالت پیامبران الاهی در روز غدیر کامل شد. دین اسلام بدون ولایت و امامت ناقص است. اسلام برای کامل شدن نیاز به بیان ولایت و امامت دارد.

قرآن ناطق کسی است که روح کتاب آسمانی در او خلاصه می شود. برای درک واقعه غدیر نیاز به استدلال و منطق قرانی است و باید در این رابطه به عقل کل، مراجعه کرد و بدون عقل کامل، نمی شود مسأله غدیر را فهمید.

این روز به اندازه ای عظمت دارد که باید در حد خود گرامی داشته شود و باید دانست که غدیر و ولایت بر اساس معیار کل عالم و حساب و کتاب الاهی شناخته می شود.

فهم غدیر و مفهوم ناب آن امری دشوار است. آن کس که به صورت کامل بر حقیقت غدیر آگاه است، خدای متعال است و ما انسان ها برای درک صحیح جایگاه غدیر، نیازمند مراجعه به قرآن هستیم.

اهمیت و درجه عید غدیر نسبت به اعیاد دیگری همچون عید فطر و عید قربان نسبت افضل است به فاضل و این امر نشان از جایگاه والای غدیر و امامت و ولایت در اسلام دارد.

اسلام برای کامل شدن نیاز به بیان ولایت و امامت دارد و بدون بیان ولایت ناقص است. با توجه به آیه سوم سوره مائده «الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی»[مائده، 3.] که در روز غدیر بر پیامبر نازل شد، معلوم می شود دین الاهی در روز عید غدیر و با اعلان ولایت امیرالمومنین علیه السلام تکمیل شده و رسالت پیامبران الاهی نیز در همین روز کامل گردید. در روز عید غدیر حجت خداوند بر همه افراد تمام شد.

شناخت و درک شخصیت وجودی حضرت علی علیه السلام کار بسیار مشکلی است که اگر بخواهیم این شخصیت را بشناسیم، کار بسیار مشکلی پیش رو داریم و این مسأله چنین است که بخواهیم به قدر پشه ای از دریای بیکران امیرمؤمنان علیه السلام آب برداریم.

قرآن کریم کامل کننده کتاب های آسمانی پیش از خود است. این کتاب آسمانی نیازمند مفسری آگاه و جامع است و عید امامت و ولایت در روز غدیر به نوعی تکمیل کننده، کتاب های آسمانی است.

منبع : خبرگزاری رسا

مفضل جعفی از امام صادق علیه السلام نقل کرده که فرمود:

می دانی داستان پیراهن یوسف چیست؟

عرض کردم: نه.

فرمود: وقتی برای ابراهیم آتش برافروختند، جبرئیل لباسی از لباس های بهشت را برایش آورد و بر تنش پوشاند. باد و سرما و گرما نتوانست به او زیانی برساند. وقتی مرگ ابراهیم فرا رسید، آن را در جلد دعایی گذاشت و بر گردن اسحاق آویخت. اسحاق بر گردن یعقوب آویخت. وقتی یوسف زاییده شد، یعقوب آن را بر گردن وی آویخت. جلد دعا بر بازویش بسته بود تا آن رخدادها پیش آمد.

وقتی یوسف پیراهن را از جلد دعا در آورد، یعقوب بوی آن را فهمید، و همین معنای آیه است:

«إِنّی لَأَجِدُ رِیحَ یوسُفَ لَوْلَآ أَن تُفَنّدُونِ»^{[سوره/94]}

اگر مرا به کم خردی نسبت ندهید، بوی یوسف را می شنوم». این همان پیراهنی بود که جبرئیل از بهشت آورد.

عرض کردم: فدایت شوم! این پیراهن به دست چه کسی رسید؟

فرمود: به اهلش. هر پیامبری دانش یا هر دارایی داشت، به محمّد و آلش رسید.[كافي، ج 1، ص 232؛ بحارالأنوار، ج 17، ص 143]

منبع : مشکینی، علی، کشکول حکمت، ص302

چک دعا همانند این است که شما می خواهید چکی را بکشید و حواله ای را بگیرید.

پس می بایست پولی در حساب داشته باشید.

کارهایی که در طول هفته انجام می دهید، همانند پولی است که به حسابتان واریز می کنید.

اگر در طول هفته خدماتی انجام نداده باشید چطور می خواهید چکی بکشید؟!

اعتبار چک شما به میزان موجودی شماست.

نه به میزان رقمی که روی چک می نویسید.

مثلاً اینکه می گویید:

«خدایا! پرچم اسلام را سربلند نگهدار »

این خود همانند یک چک است، پس باید عملی در حسابتان باشد تا این چکی را که کشیده اید، برگشت نخورد. اگر در حسابتان چیزی نباشد و چکی بکشید دستگیرتان می کنند؛ چون چک بی محل کشیده اید. باید محلی برای این چکها، که همانا اعمال ما می باشند، گذاشت.

منبع : مثل ها و پندها، حائری شیرازی، محی الدین

ماهی به طمع گوشت قلاب می آید و در دام می افتد و صید می شود.

شیطان قلاب است

و

دنیا گوشت قلاب.

در دنیا به هر چیزی که علاقه مند شوید در قلاب شیطان افتاده اید

و با علاقه به هر یک از مظاهر دنیا،

شیطان بر شما سلطه پیدا می کند.

 منبع : مثل ها و پندها، حائری شیرازی، محی الدین

حُــســیــن جــــــــــــــــــــان

بــگذار کــه دِلــبَــســته یِ نــامَــت گَـردَم….

مــانَــندِ کَــبـوتَــری،بـه بــامَت گَــردَم….

خــواهَم بـه جَـوانے،زِ خُـدا عُـمرِ دِراز….

تــا پــیــر شَـوَم،پــیــر غُــلــامَـت گَــردَم….

دعا کنیم همه زائران به سلامتی بر گردن …

ولی انشاء الله  …

ای کاش بشود …
.

.

.

آقا تو بخواه که در این ره سر من هم برود

سر من هم به دفاع از حرم و زائر و عشقش برود

برود سر من از تنم و دور شود دشمن کافر ز حرم 

قسمت من هم بشود

سرمن مثل سرت بر سر نی هم برود…

اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک

دلسوخته-افسران

در منابع شیعی آمده است که زیارت سید‌الشهدا علیه السلام با پای پیاده، ثواب بسیار دارد. امام صادق علیه السلام فرموده است:

«من خرج من منزله یرید زیاره قبر الحسین بن علی علیه السلام انتهای پیام کان ماشیا کتبت له بکل خطوه حسنه و محا عنه سیئه…»

هر کس به قصد زیارت امام حسین علیه السلام پیاده از خانه‌اش خارج شود، خداوند در مقابل هر گام، برای او حسنه‌ای می‌نویسد و گناهی از او می‌زداید.

فاضل دربندی می‌نویسد: این پیاده بودن، یا به جهت فقیر بودن زائر است که نشان می‌دهد این زیارت، برخاسته از شوق و محبت است، یا به جهت آن است که زائر، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت، کوچک می‌شمارد و در راه او، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می‌کند و هر دو ارزشمند است.

معاویه بن وهب، از اصحاب امام صادق علیه السلام می‌گوید: خدمت آن حضرت رسیدم. در مصلای خود در خانه‌اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می‌کرد. از جمله در دعا نسبت به زائران قبر بدن‌های خود را در این راه در معرض قرار می‌دهند…

خدایا رحمت کن بر چهره‌هایی که آفتاب، رنگ آن‌ها را تغییر داده،

صورت‌هایی که متوجه قبر اباعبدالله است،

چشم‌‌هایی که در محبت ما اشک می‌ریزد…

خدایا این جان‌ها و بدن‌ها را به تو می‌سپارم، تا کنار حوض کوثر به هم برسیم…»

این سنت زیارت پیاده، از زمان ائمه بوده است و تاکنون نیز ادامه دارد و اجر بیشماری برای آن نقل شده است.

لَا إِكْرَاهَ فِي الدِّينِ قَدْ تَبَينَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَي فَمَنْ يكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَيؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لَا انْفِصَامَ لَهَا وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ^{(البقرة/256)}
در دين هيچ اجباري نيست و راه از بيراهه بخوبي آشکار شده است پس هر کس به طاغوت کفر ورزد و به خدا ايمان آورد به يقين به دستاويزي استوار که آن را گسستن نيست چنگ زده است و خداوند شنواي داناست

شبایی كه دلا رو غم می گیره

دل تنگم واسه حرم میگیره

میاد آقا یه گوشه ی صحنت

پای شش گوشه ی صحنت دم می گیره

آقام آقام آقام آقام حسین

بازم امشب دارم بهونه ی تو

با رفیقام شدم دیوونه ی تو

همه ی حاجتم آقا همینه

سر بزارم به روی خونه ی تو

بی تو ای شه حقیر می میرم

گر نیایی فقیر می میرم

ثروت من فقط محبت توست

كی دگر من فقیر می میرم

آقام آقام آقام آقام حسین

دست و پایم به عشوه ای بستی

چه خوش است چون اسیر می میرم

من به زینب می خورم سوگند

گر بگویی بمیر می میرم

حمید علیمی خدایا بی حسین من می میرم دانلود

حسن جان…

ضریح خاک و حرم خاک و پرچمت هم خاک…

بیادِ چادرِ مادر چه خاک آلودی؟