دین و سیاست
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
مسایل سیاسی و اجتماعی جزء دین است.
در عصر ما کسی که این شعار را مطرح کرد،مرحوم مدرس بود“سیاست ما عین دیانت مااست”.
و کسی که این شعار را جامعه عمل پوشاند مرحوم امام خمینی(ره)بود که زحمات زیادی را کشیدند تا این فرهنگ اسلامی را که وظایف سیاسی،اجتماعی جزء دین است ،را زنده کردند.
سیاست به معنای مدیریت جامعه است و دخالت در امور سیاسی، اجتماعی یعنی دخالت در سرنوشت جامعه اسلامی؛این بخش عظیمی از دین است وبه تعبیر حضرت علی علیه السلام در خطبه ۲۱۶نهج البلاغه:
“و اَعْظم ماافْتَرَضَ سبحانَهُ مِنْ تلك الحقوقِ حقُ الوالي علي الرعيه و حقُ الرعيه علي الوالي”
از بزرگترین حقوقی که خدا واجب کرده همین حق رهبر برمردم و نیز حق مردم بر رهبر است.
خداوند متعال به داود علیه السلام فرمود：
حَرامٌ علي كُلِ قَلْبِ عالِمٍ مُحِبٍّ لِلْشَهواتِ اَنْ اَجْعَلَهُ اِماماً لِلْمتَّقين.(روضه الواعظین ج2)
بر من حرام است عالمی را که دلش دوستدار شهوات است،پیشوا و رهبر پرهیزکاران قرار دهم.
____________
❄️کانال ولایت❄️
تنها تکیه گاه انسان
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
استاد پناهیان:
ما از اول این نیاز را می‌فهمیم که به یک تکیه‌گاه نیاز داریم،
در کودکی پدر و مادر تکیه‌گاه ما می‌شوند.
وقتی بزرگ می‌شویم این نیاز برطرف نمی‌شود، بلکه باید تکیه‌گاه بزرگتری پیدا کنیم.
کسانی که فکر می‌کنند می‌توانند به خودشان اتکاء داشته باشند، یا به این و آن تکیه کنند، خیلی اشتباه می‌کنند.
تنها تکیه‌گاه انسان خداست.
سازش کنیم؛ اما با چه کسی؟
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این صوت می‌شنوید:
خدای متعال صد برابر آن را در یک کلمه از آیه‌ی قرآن فرموده است:
توان دفاعی و تهاجمی را افزایش دهید تا زورگویان احساس تهدید کنند
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395- به غیر از این محدودیت ها، در بقیه زمینه‌ها هیچ محدودیتی برای افزایش توان دفاعی و نظامی وجود ندارد و پیشرفت در این عرصه ها، یک وظیفه است.
- در شرایطی که قدرت‌های زورگو، چتر قدرت خود را گسترانیده و هیچ رحمی در وجود آنها به چشم نمی‌خورد و علناً مجلس عروسی و بیمارستان را به بهانه‌ی مبارزه با تروریسم بمباران می‌کنند و به هیچ نهادی هم پاسخگو نیستند، باید توان دفاعی را افزایش داد تا این قدرت‌ها احساس تهدید کنند.
- برای تأمین امنیت ملت، کشور و آینده، باید علاوه بر توان دفاعی، توان تهاجمی را نیز افزایش داد
- سلاح‌های کشتار جمعی همچون سلاح‌های شیمیایی و هسته‌ای، براساس مبانی اعتقادی و دینی ممنوع هستند؛ به غیر از اینها، هیچ محدودیتی برای افزایش توان دفاعی و نظامی وجود ندارد و پیشرفت در این عرصه‌ها یک وظیفه است.
- ما در آمریکا با دولت‌های جنایتکاری طرف هستیم و اینکه تصور کنیم با مذاکره می‌توان به نقاط مشترک رسید، اشتباه است
- اصرار من بر عدم مذاکره با آمریکا به همین دلیل است و تجربه ثابت کرده که آمریکایی‌ها در مذاکرات دنبال تحمیل خواسته‌های خود هستند که نمونه‌ی آن، همین قضایای اخیر بود.
- هیچ‌کدام از دو حزب آمریکا صلاحیت اخلاقی برای اظهارنظر درباره‌ی جمهوری اسلامی را ندارند
- بزرگترین گناه حزب حامی دولت کنونی آمریکا، ایجاد شبکه‌های تروریستی خطرناک است
- دولت قبلی آمریکا نیز مسئول جنایت‌ها در عراق و افغانستان و قتل میلیون‌ها انسان بی‌گناه است
- هیچ‌یک از دو حزب مطرح آمریکا از لحاظ اخلاقی، ترجیحی بر دیگری ندارد.
بازدید فرمانده کل قوا از نمایشگاه صنعت دفاعی و دیدار با مسئولان و متخصصان وزارت دفاع
حسینیه امام خمینی(ره) امروز (چهارشنبه) میزبان نمایشگاه دستاوردهای صنعت دفاعی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بود و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمانده معظم کل قوا بیش از دو ساعت از فناوریهای پیشرفته، بومی و دانش‌بنیان که محصول تلاش، ابتکار و دانش محققان و متخصصان داخلی است و اثر مستقیمی بر افزایش توان رزمی نیروهای مسلح دارد، بازدید کردند.
ابزار تهاجم فرهنگی به سبک بچه‌گانه ،مردم هوشیار باشند!
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
در این میان الگو برداری از جوامع توسعه یافته و البته مطابق سازی آن با ارزش ها،فرهنگ و اعتقادات ایرانی، اسلامیِ این مرز بوم از ضروریاتی است که می توان با اتکای به آن و اِعمال مدیریت صحیح،حصولِ شکوفاییِ جامعه را در آینده تضمین کرد.
محمود کریمی با کدام آهنگ محسن چاووشی گریه کرد؟ + دانلود فیلم ظهر عطش
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395ترانه : محمدرضا آغاسی ، موزیک : محسن چاوشی
متن آهنگ محسن چاوشی با نام ظهر عطش :
ای تشنه شهید سر بریده
دل از سر و از پسر بریده
در ظهر عطش مگر چه دیدی
کز جام جهان نظر بریدی
ای آب حیات دین احمد
ای کشتی امت محمد
بگذار که در غمت بمیرم
کز چشم تو خون بها بگیرم
بی سر و سامان توام یا حسین
دست به دامان توام یا حسین
بر سر نی زلف رها کرده ای
با جگر شیعه چه ها کرده ای
زهره منظومه ی زهرا حسین
کشته افتاده به صحرا حسین
عاقبت این عشق هلاکم کند
در گذر کوی تو خاکم کند
بی سر و سامان توام یا حسین
دست به دامان توام یا حسین
بر سر نی زلف رها کرده ای
با جگر شیعه چه ها کرده ای
زهره منظومه زهرا حسین
کشته افتاده به صحرا حسین
عاقبت این عشق هلاکم کند
در گذر کوی تو خاکم کند
سه پیامد منفی عصبانیت در کلام امام علی علیه السلام
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
حضرت علی علیه السلام سه پیامد خشم شدید را برشمردند.
متن حدیث را از کتاب كنز الفوائد منتشر می کند.
قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ( علی علیه السلام ):
شِدَّةُ الْغَضَبِ تُغَيِّرُ الْمَنْطِقَ وَ تَقْطَعُ مَادَّةَ الْحُجَّةِ وَ تُفَرِّقُ الْفَهْم.
امام على عليه السلام فرمود:
خشم شديد،
چگونگى گفتار را تغيير مى دهد،
اساس استدلال را بر هم مى ريزد
و تمركز فكرى را از بين مى برد.
كنز الفوائد، ج1، ص: 319.
ولایی بودن به سبک آیت الله بروجردی (ره)
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
خداوند متعال در قرآن می‌فرماید:
لَّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى شوری/23
بر اين رسالت مزدی از شما، جز دوست داشتن خويشاوندان، نمی‌خواهم.
مرحوم آیت‌الله بروجردی به خاندان اهل‌بیت (علیهم‌السلام) خیلی احترام می‌گذاشتند، نقل می‌کنند یک وقتی عده‌ای از مردم برای دیدار با ایشان و استفاده از فیوضات گران‌بهای این عالم وارسته خدمتشان آمده بودند. فردی از ملاقات‌کننده گفت: برای سلامتی آقا امام زمان (عج) و حضرت آیت‌الله بروجردی صلوات. هنگامی که حضرت آقا این سخن را شنیدند، بسیار ناراحت شدند و با عصبانیت زیاد فرمودند: این شخص را از اینجا بیرون کنید، به چه اجازه‌ای اسم مرا در کنار اسم امام زمان (عج) آورده است؟!
همچنین نقل شده است شاه عربستان به ایران آمد و برای آیت‌الله بروجردی هدایایی فرستاد، اما ایشان جز قرآن‌ها و مقداری از پرده کعبه، باقی هدایا را رد کردند و نپذیرفتند، شاه عربستان سعودی درخواست ملاقات با ایشان را کرده بودند حضرت آقا پاسخ منفی دادند: این شخص اگر بیاید قم و به زیارت حضرت معصومه (سلام‌الله علیها) نرود، توهین به آن حضرت خواهد شد و من به هیچ عنوان تاب و تحمل آن را ندارم.(با اقتباس و ویراست از کتاب الگوی زعامت)
ما شیعه ایم یار و محبّ امام حق
این عشق را به گوش جهانی ندا کنید (رحیم ماهدشتی)
درسی که استاد از شاگرد آموخت؟!
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
نهم شهریور 1380 سالروز رحلت آیت الله اسماعیل صالحی مازندرانی است. این نوشتار گوشه ای از زندگی پربار وی را به تصویر می کشد.
اسماعيل صالحي معروف به صالحي مازندراني در سال 1312 و در يکي از روستاهاي قائم شهر متولّد شد. پدر و اجدادش از علما و روحانيّون بوده اند. در سنّ ۵- ۶ سالگي به وسيله پدر عالم و زاهدش، با قرآن کريم آشنا شد. پس از آموختن قرآن مجيد برخي از کتب مذهبي و تاريخي رایج آن زمان و نيز مقداري از کتاب جامع المقدّمات را محضر پدر فراگرفت.
در همان ايّام که در سنين نوجواني بود، اشتياق هجرت و رفتن به حوزه علميّه در او پيدا شد که به تعبیر خودشان اشتیاقی که هيچ عاملي قدرت مقابله با آن را نداشت. حدود دو - سه سالي در مدرسه صدر بابل درس خواند پس از آن راهي تهران شد و حدود دو سال (1332-1331) در تهران در مدرسه محقّر و کوچکي به نام خازن الملک تحصيل کرد.
وی در سال ۱۳۳۳ راهی حوزه قم شد و پس از آن نیز رهسپار حوزه علمیه مشهد گردید. حدود پنج سالی در حوزه مشهد ماند. سال 1339 ش. مجدّداً به حوزه قم برگشت. در نهضت عظيم و انقلاب شکوهمند اسلامي به رهبري امام راحل (ره) حضور فعّال و مؤثّر داشت و به خاطر فعالیت های انقلابی از سوی رژیم سابق دستگیر شده و مدتی را در زندان هاي مختلف ساواک و شهرباني قم، قزل قلعه، اوين و قصر سپری کرد.
آیت الله صالحی پس از پیروزی انقلاب اسلامی از خدمت به نظام باز نایستاد و عهده دار دو دوره نمایندگی مجلس خبرگان رهبری (دوره های اول و دوم) از استان مازندران بود.
مطالبات مشترک رهبری و مراجع از حوزه
نوشته شده توسطرحیمی 10ام شهریور, 1395
یکی از شبهاتی که برخی به دنبال آن هستند تا بدان بپردازند و از این زاویه چالشی در اذهان روحانیون و طلاب ایجاد نمایند، عدم همگرایی مطالبات بزرگان در تحولات حوزه است.
حوزه در گذر زمان نیاز به تعاصر با جامعه از جهات علمی، عملی و ادبیات تعاملی دارد؛ از این روی، تغییر نه در اصول که در سازوکار و کارکردها، اصلی نهادینه در ساختار حوزه های علمیه و حوزویان به شمار می آید، به گونه ای که بیآن در انجام مأموریت ها نمی توانند به توفیقات بزرگ بار یابند.
یکی از شبهاتی که برخی به دنبال آن هستند تا بدان بپردازند و از این زاویه چالشی در اذهان روحانیون و طلاب ایجاد نمایند، عدم همگرایی مطالبات بزرگان در تحولات حوزه است که این امر، برآیند چالشی بودن بستر کار جدید را در حوزه به همراه دارد.
گرچه بازخوانی منویات اکابر معظم در سال های پیشین گویای این اصل مسلم است که وفاق حداکثری در بین بزرگان در بسیاری از برنامه های پیشنهادی وجود دارد، اما تصریح مؤکد مدیران ارشد حوزه بر این امر، شاهد بیّنی است بر این مهم که می تواند انبوهی از موانع خودساخته مدعیان را از میان بردارد و راه را برای تحقق مطالبات مشترک هموار سازد