هر روز پیگیر احوال فامیل و همسایه‌ها بودند
در خانواده رفتار ایشان حساب و کتاب داشت. این نبود که همه وقت را بگذارد برای خانواده یا این که هیچ وقتی نگذارد. ایشان وقت‌های مخصوص عبادت، مطالعه، درس، فکر و ذکر داشت. همچنین سه وعده غذایی با خانواده صرف می‌کرد. در ضمن، چون غذا صرف کردن ایشان زمان بیشتری طول می‌کشید، باعث می‌شد از احوالات افراد خانه مطلع شود.
حتی صله رحمش آن جا انجام می‌شد، حتی تفحص از همسایه‌ها نیز در زمان صرف غذا بود. مثلاً وقتی غذایش را آماده کرده بودند یا می‌خواستند بیاورند، از همسایه خبر می‌گرفت که مثلا آن مشکلش چه شد؛ لذا شاید یک ساعت ناهار ایشان طول می‌کشید. می‌پرسید از فلانی خبر داری، از فلان قوم و خویش خبر نداریم، احوالش را بپرس، نامه بنویسید، بپرسید، بعد می‌گفت درباره همسایه‌ها بپرسید؛ مشکلات همسایه‌ها را مطرح می‌کرد و می‌گفت بروید، حل‌اش کنید.

ادامه »

«حمید مکارم» در دومین جلسه هم‌اندیشی اربعین 98 از پیش‌بینی حضور چهار میلیون زائر ایرانی در مراسم اربعین حسینی خبر داد و گفت: با توجه به توافق صورت گرفته میان دو کشور ایران و عراق، روادید زائران از 17 تا 28 صفر حذف خواهد شد.

سرکنسول جمهوری اسلامی ایران در نجف اشرف افزود:

ادامه »

نماهنگ «شبی که خدا با ما بود»

آیت الله مصباح:

اجبار دو معنا دارد:

1) اينکه انسان تکويناً قدرت مخالفت با چيزي را نداشته باشد، چنان که شخص نيرومندي فرد ضعيفي را بر خلاف ميلش به سويي بکشاند. چنين اجباري در پرستش و اطاعت از خدا معقول نيست و قرآن صريحاً مي‌فرمايد: «فمن شاء فليؤمن و من شاء فليکفر»؛

2) به معناي الزام قانوني است. به اين معنا همه قوانين الزامي ، داراي چنين مفادي خواهند بود، و قوانين الزامي اسلام هم يکي از آنها است. و همان‌گونه که مخالفت با قوانين عادي کشورها در مواردي کيفرهاي قانوني را به دنبال دارد، مخالفت با احکام اسلام هم چنين کيفرهايي دارد که در قرآن کريم به آنها اشاره شده است.

مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمينی(ره)
 

سخنرانی استاد فاطمی نیا پیرامون دستورالعمل امام رضا علیه السلام در دعاهای روزمره -

(دستورالعمل امام رضا علیه السلام در دعاها )

سید رضا نریمانی - شب دوم محرم 96 -

فایل صوتی با خودم بار گناه آوردم

دانلود فایل تصویری با خودم بار گناه آوردم

با خودم بار گناه آوردم

به محبتت پناه آوردم

یه کبوتر با یه بال زخمی

با همین فکر و خیال زخمی

ای نگات طبیبم ، عمه‌ی غربم

پا به پای روضه‌ت غم شده نصیبم

عطر چادرت کرد مست بوی سیبم

“نوکرتم بی‌بی ، نوکرتم بی‌بی”

وقتی پای پرچمت میشینم

ته آرامشم‌و میبینم

آخه دردای منو میفهمی 

وسط جهانی از بی‌رحمی

ای همه امیدم ، عمه‌ی شهیدم

از زبون بارون روضه‌تو شنیدم

آخ دلم گرفت و از نفس بریدم

“نوکرتم بی‌بی ، نوکرتم بی‌بی”

تو رو میبینم فقط تو ذهنم

کشیدم یه عکس ازت تو ذهنم

عصر عاشورا گمونم داری 

سر رو یال ذوالجناح میذاری

ای برات بمیرم ، عمه‌ی اسیرم

دوست دارم که هربار کربلا که میرم

روضه‌تو بازم تو خیمه‌گاه بگیرم

“نوکرتم بی‌بی ، نوکرتم بی‌بی”

در قرآن کریم، ذات أقدس إله به ما فرمود:

شما باید وسیله ای فراهم بکنید که از آن وسیله مدد بگیرید و به خدا واصل بشوید. وسیله برای وصول است! این سبب و این نردبان برای آن صعود است؛ وَ ابتَغُوا إلَیهِ الوَسیله (3). آنگاه وسیله را در ادعیه، در مناجات، در روایات برای ما مشخّص کرده اند.

بهترین وسیله و عالی ترین وسیله «توحید» است که انسان موحّد باشد. تَوَسَّلْتُ إلِیکَ بِرُبُوبیَّتِکْ (4). اعتقاد به عبودیت خویش و ربوبیّت خدا بهترین وسیله است. و برای اینکه انسان به این توفیق راه پیدا کند، اقرار به گناه را به عنوان وسیله با مولای خود در میان می گذارد. خود این اقرار به گناه وسیله است.

در مناجات شعبانیّه چنین آمده است: خدایا! تو که دستور داده ای ما به طرف تو وسیله‌ای اتخاذ کنیم؛ وَ قَدْ جَعَلتُ الإقرارَ بِالذَّنبِ إلِیکَ وَسیلَتِی(5). من هیچ نردبان و وسیله ای ندارم، مگر اینکه اقرار می کنم بد کرده ام!

ادامه »

گرد و غبار غم زده خیمه به سینه ام

من زائر قبور خراب مدینه ام

آنجا که گریه ها همه خاموش و بی صداست

هرکس بمیرد از غم آن سرزمین رواست

آنجا که بغض سینه گلو گیر می شود

حتی جوان ز غربت آن پیر می شود

ادامه »

 مگر کودکان کالا هستند که آنها را زرق‌ و برق دهیم و در ابتدای دوران زندگی ‌شان جلوه گری برای چشم ‌های بیگانگان را ارزشی فاخر برایشان قلمداد کنیم و وادارشان کنیم برای دیده شدن و به نمایش گذاردن تن و زیبایی‌ شان به صحنه آیند؟ کودکان به‌ویژه دختران خردسالی که روی فرش قرمز راه می ‌روند تا لباس، زیورآلات و به‌ طورکلی پوشاکی که بر تن دارند را به معرض نمایش تماشاگران حاضر در مراسم بگذارند شاید این کار برایشان جذاب بیاید که میان مردم می ایند و آنها هم تشویقشان می ‌کنند ولی مطمئناً از آسیب ‌های نهفته‌ ای که این سوت و کف زدن ‌ها برایشان به ارمغان خواهد آورد با خبر نیستند چون دنیای کودکان صادق ‌تر از دنیای بزرگ ‌تر هاست و آ‌ها از نقشه ‌هایی که بزرگ ‌تران برای دنیای آ‌ها کشیده ‌اند بی ‌خبرند.

ادامه »