معمولاً اگر انسان عالم و متفکر نبوده و مانند کرم ابریشم در این دنیا به خود بتند و به فکر تحصیل پول و شهوت و زندگانی مرفه و… باشد، کم کم عقلش را از دست داده و انسان کوته فکری می‏ شود و آنقدر خرفت و بی‏عقل می ‏شود که در اواخر عمر حتی به فکر نظافت نیز نیست.

     شخصی می‏ گفت در اصفهان قحطی آمده بود. آقایان نانوا پیش یک فرد ثروتمند گندم دار رفته و به او گفتند: آقا گندم داری؟

     گفت یک من چند می‏ خرید؟

     گفتند مثلاً یک تومان، گفت برو بالا. گفتند 12 قران، گفت برو بالا. گفتند 15 قران، گفت برو بالا. گفتند 2 تومان، گفت برو بالا. هر چه آنها گفتند آن شخص ثروتمند گفت برو بالا و بالاخره گندم به آنها نداد.

     قحطی و گرانی تمام شد. بعد از مدتی پای این شخص ثروتمند درد گرفت. در شورای پزشکان و بیمارستانها معالجه نشد تا اینکه یک دکتر از خارج آوردند. دکتر آمد، نگاهی به پا کرد و گفت این پا را باید برید. این مرد وحشت کرد و دست روی انگشت پایش گذاشته و گفت از اینجا؟ پزشک گفت برو بالا.

     قدری بالا آمد و گفت از اینجا؟ گفت نه برو بالا. قدری روی ساق پاآمد، دلش نمی ‏آمد پا را ببرد تا آنکه به ران رسید و دکتر گفت بله از اینجا باید قطع شود. فردا پای او را بریدند، اما درد او خوب نشد و از دنیا رفت.

صفحات: 1· 2