قـالَ النّبِیّ صلی الله علیه و آله: ثَمانِیةٌ اِنْ اُهینُوا فَلا یَلُومُوا اِلاّ اَنْفُسَهُمْ:

1.اَلذّاهِبُ اِلی مائِدَةٍ لَمْ یُدْعَ اِلَیْها،

2.وَ الْمُتأمِّرُ عَلی رَبِّ الْبَیْتِ،

3.وَ طالِبُ الْخَیْرِ مِنْ اَعْدائِهِ،

4.وَ طالِبُ الْفَضْلِ مِنَ اللِّئامِ،

5.وَ الدّاخِلُ بَیْنَ اَثْنِیْنِ فی سرٍّ لَمْ یُدْخِلاهُ فیهِ،

6.وَ الْمُسْتَخِفُّ بِالسُّلطانِ،

7.وَ الجالِسُ فی مَجْلِسٍ لَیْسَ لَهُ بِاَهْلٍ

8.وَ الْمُقْبِلُ بِالْحَدیثِ عَلی مَنْ لایَسْمَعُ مِنْهُ._{[شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، جلد2، ص355.]}

رسول خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله فرمود:

هشـت نفرند که اگر مورد اهـانت قرار گرفتند فقط خودشان را سرزنش کنند نه دیگران.

1ـ کسی که به مهمانی و سفره ای رود که دعوت نشده است.

2ـ مهمانی که به صاحب خانه دستور دهد.

3ـ کسی که از دشمنانش خیر و نیکی بطلبد.

4ـ کسی که از فرومایگان انتظار فضل و نیکی داشته باشد.

5ـ کسی که در یک کار سرّی میان دو نفر وارد شود که او را وارد آن راز نکرده اند.

6ـ کسی که حکومت را سبک بشمارد.

7ـ کسی که جایی نشیند که شایسته آنجا نیست.

8ـ کسی که سخن خود را به کسی بگوید که از او حرف شنوی ندارد.

_{منبع:پايگاه حوزه}