عَنْ جابِرٍ الْجُعْفِی عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ عَنْ آبائِه قالَ: جاءَ رَجُلٌ إِلَی النَّبِی صلی الله علیه و آله فَقالَ: یا رَسُولَ اللَّهِ! أَکلُّ مَنْ قالَ: «لا إلهَ إلّااللَّهُ» مُؤْمِنٌ؟ قالَ صلی الله علیه و آله: إنَّ عَداوَتَنا تُلْحِقُ بِالْیهُودِ وَ النَّصاری؛ إنَّکمْ لاتَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ حَتّی تُحِبُّونِی؛ وَ کذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ یحِبُّنِی وَ یبْغِضُ هذا (یعْنِی عَلِیاً صلی الله علیه و آله).[1]

از جابر جعفی از امام باقر علیه السلام از پدرانش صلوات اللَّه علیهم روایت شده است که مردی خدمت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله رسید و عرض کرد: یا رسول اللَّه!

آیا هر کس” لا اله الا اللَّه” بگوید مؤمن بشمار می رود؟

حضرت ^{صلی الله علیه و آله} فرمودند:

دشمنی ما شخص را به یهود و نصاری ملحق می کند؛ آنان وارد بهشت نمی شوند تا مرا دوست بدارند و دروغ می گوید کسی که می گوید مرا دوست دارد، در حالی بغض این را در دل دارد. و مراد حضرت رسول ^{صلی الله علیه و آله}، علی ^{علیه السلام} بود.

پی نوشت:

[1] مجلسی، بحارالأنوار، ج 27، ص 75، ح 2، عن أمالي الصّدوق.