آیت:

خود شمع، آیت ظرفیت ایمان

نور شمع، آیت نور ایمان

تاریکی نیز آیت جهل یا کفر است.

 شمع‌ها ابعاد و حجم‌های متفاوتی دارند. بعضی از آن‌ها حجیم و بزرگ هستند و بعضی دیگر کم حجم و کوچک. هر چه شمع بزرگ‌تر باشد ظرفیتش وسیع‌تر است؛ پس هم نور بیشتری تولید می‌کند و هم مدت زمان بیشتری می‌تواند محیط اطراف را روشن کند. هر چه شمع کوچک‌تر باشد، نور کمتری از خود در فضا ایجاد می‌کند.

 ظرفیت شمع همان ظرفیت ایمان در وجود انسان‌هاست. هر چه میزان ایمان بیشتر باشد نوری که از آن ناشی می‌شود بیشتر راه انسان را روشن کرده و سریع‌تر و دقیق‌تر او را به سمت حقیقت می‌برد.

 اما اگر ظرفیت ایمان در وجود آدمی محدود و کم باشد، نور ایمان او کمتر بوده و او از حقیقت بهره کمتری می‌برد و دیرتر و به کندی، به حقیقت دست پیدا می‌کند (البته شاید هم هیچ‌گاه به حقیقت دست پیدا نکند. منظور از حقیقت، همان مقصدی است که انسان مؤمن باید به آن برسد).

 فرض کنید فرد در فضای تاریک و ظلمانی جهل (کفر) قرار دارد؛ هر چه نور ایمان در این فضا بیشتر باشد راه از بیراهه راحت‌تر تشخیص داده می‌شود، هر چه نور کمتر باشد تشخیص مسیرِ درست، سخت‌تر خواهد بود.

 حال اگر ظرفیت ایمانی انسان به حدی باشد که هیچ گاه از آن کاسته نشود (در انسان طراز) یعنی قلب انسان به سمت کفر و تاریکی گرایش پیدا نکند و هواهای نفسانی، ایمان فرد را کاهش ندهند و یا نرُبایند و میزان آن ثابت باشد (یعنی ایمان مستقر باشد نه مستودع و ناپایدار)، مسلّما فرد هیچ‌گاه مسیر حق را گم نخواهد کرد و در گرداب تاریکی‌های جهل (کفر) گرفتار نخواهد شد.

 

 

اما اگر ظرفیت ایمان (حجم و ابعاد شمع) محدود و اندک باشد، ممکن است در دام ظلمات و تاریکی‌ها گرفتار شود و راه را از بی‌راهه تشخیص ندهد. چون نور ایمان او هر آن، ممکن است رو به خاموشی برود و او را در تاریکی‌های جهل تنها بگذارد.

 البته نکته دیگری حائز اهمیت است؛ اگر شعله شمع خاموش شود، تکلیف چیست؟!

 عواملی که باعث خاموش شدن نور ایمان (شعله شمع) می‌شوند هواهای نفسانی هستند. این هواها در صورتی که ایمان انسان ضعیف باشد نور ایمان را تحت تاثیر قرار داده و ممکن است آن‌را خاموش کنند. پس راه رهایی، تقویت ایمان (افزایش ظرفیت شمع) است که باعث تقویت نور ایمان می‌شود. در این صورت هیچ هوای نفسانی نمی‌تواند نور ایمان را در قلب انسان مؤمن خاموش کند.

 منبع: پایگاه آیت‌مداری