شرح حدیثی از آیت الله آقا مجتبی تهرانی؛

متن حدیث وشرح آن را به قلم مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهرانی منتشر می کند.

 قالَ مُوسی عَلَیهِ السَّلامُ:

یا رَبِّ أیُّ خَلقٍ اَبغَضُ اِلَیکَ، قالَ الَّذی یَتَّهِمُنی، قالَ وَ مِن خَلقِکَ مَن یَتَّهِمُکَ؟ قالَ نَعَم اَلَّذی یَستَخیِرُنی فَأخِیرُ لَهُ وَالَّذی أقضِی القَضاءَ لَهُ وَ هُوَ خَیرٌ لَهُ فَیَتَّهِمُنی^{[بحار الانوار، جلد68، صفحه 142]}

حضرت موسی «علیه السلام» عرض کرد:

پروردگار من! مبغوض ترین افراد نزد تو کیست؟

خداوند فرمود: کسی که به من تهمت می زند.

حضرت موسی «علیه السلام» عرض کرد: چه کسی به تو تهمت می زند؟‌

فرمود: کسی که از من می خواهد تا برای او خیری انتخاب کنم و من هم برای او خیر انتخاب کرده و خیر می خواهم، و کسی که صلاح و خیر او را در چیزی می بینم و قضائی را برای او فرمان می دهم که برای او دارای خیر و صلاح است، امّا او به من تهمت می زند.

ادامه »

ذكر به معنى فراموشى غير از خداست و كلمه طيبه لا اله الا الله ذكر معجونى است …

مرحوم صدوق (قدس سره ) در توحيد از پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) نقل مى كند آن حضرت فرمودند:

« نه من و غير من ، هيچ كس كلمه مثل : لا اله الا الله نگفته ايم »

پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) فرمودند:

«خير العباده قول لا اله الا الله »

بهترين عبادت طيبه لا اله الا الله 

امام صادق (عليه السلام ) فرمودند:

« قول لا اله الا الله ثمن الجنه » گفتن لا اله الا الله بهاى بهشت است 

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: «خداوند مى فرمايد: لا اله الا الله دژ و قلعه محكم من است و هر كس وارد آن شود از عذاب در امان است . »

پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) فرمودند: « هر كس با اخلاص لا اله الا الله بگويد وارد بهشت مى شود و نشانه اخلاصش اين است كه كلمه طيبه او را از آنچه خداوند حرام گردانيده حفظ كند. »

ذكر به معنى فراموشى غير از خداست و كلمه طيبه لا اله الا الله ذكر معجونى است ، مركب از نفى و اثبات كه با نفى (لا اله ) همه چيزهايى كه سبب پيدايش و توليد مفاسد مى شود زايل شده مثل امراض قلب و وابستگى هاى روحانى و با اثبات (الا الله ) صحت و سلامت قلب ، از رذايل اخلاقى حاصل مى شود.

منبع:وارث

 

حضرت على عليه السلام می فرمایند:

اِعلَم أنّ كلَّ شي‏ءٍ تُصيبُهُ مِن الدنيا فوقَ قُوتِكَ

فإنّما أنتَ فيهِ خازنٌ لِغيرِكَ

 بدان كه هر چه از دنيا بيش از كفايت فراهم مى كنى،

آن را براى غير خود ذخيره مى نمايى.

 الخصال: 16 / 58؛ توسعه اقتصادي بر پايه قرآن و حديث: ج2، ص1052

  عضو دفتر استفتائات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای در خصوص حکم شرعی ریش پروفسوری، پوشیدن ساپورت، چادر براق،‌ کفش پاشنه‌بلند و کلیپس توضیحاتی ارائه کرد.

یکی از مباحث مهم فقهی که مورد نیاز آحاد افراد جامعه است احکام «پوشش و آرایش» است. «پوشش» یک امر طبیعی برای انسان‌ها و از ممیزات او نسبت به دیگر موجودات است. «آرایش» هم رفتاری است که از تمایل انسان به خودآرایی نشئت می‌گیرد. اسلام در احکامی که در مورد پوشش و آرایش وضع کرده، این دو مسئله را نظام‌مند کرده به‌گونه‌ای که شخصیت وزین و مطلوب را برای آقایان و بانوان حفظ کند.

پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای «KHAMENEI.IR» چندی پیش اعلام کرد به پرسش‌های شرعی مخاطبان درباره‌ی احکام پوشش و آرایش پاسخ می‌دهد.

حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسین فلاح‌زاده عضو دفتر استفتائات حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای و رئیس مرکز موضوع‌شناسی احکام فقهی- به پرتکرارترین سؤالات مطابق با فتاوای حضرت‌ آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای پاسخ داده است که در ادامه می‌آید:


1. محدوده‌ پوشش خانم‌ها و آقایان چقدر باید باشد؟
خانم­‌ها در نگاه نامحرم تمام بدن را باید بپوشانند غیر از دو موضع که واجب نیست پوشانده شود البته در صورتی که آرایشی یا زیوری نداشته باشد. آن دو موضعی که واجب نیست یکی گردی صورت است به مقداری که در وضو لازم است شسته شود، یکی هم دست­‌ها از نوک انگشتان تا مچ. این مقدار هم البته اگر آرایش و زینتی داشته باشد حتماً باید پوشانده شود.

به دست داشتن انگشتر هم اگر ساده باشد، چشمگیر نباشد، به نظر حضرت آقا پوشاندنش واجب نیست اما اگر ساده نیست و چشمگیر است باید پوشانده شود.

اصل حجاب درباره‌ی آقایان پوشاندن عورتین است اما اگر در جایی قرار می­‌گیرند که در معرض نگاه نامحرم یا در معرض نگاه شهوت‌آلود دیگران یا به‌گونه­‌ای است که طرف انگشت‌نما می­شود، باید به مقدار لازم و متعارف بدن را بپوشاند.

ادامه »

نصیحت امام جواد علیه السلام؛

 

مردی از حضرت امام محمد تقی علیه السلام درخواست نصیحت کرد

امام فرمود: می پذیری؟

گفت: آری!

امام فرمود :

صبر را بالش و تکیه های خود قرار ده
فقر را در آغوش بگیر و تحمل کن
و شهوت رانی را کنار بگذار
و با نفس و خواسته دلت مخالفت کند
و بدان که از دید خداوند پنهان نیستی
پس مواظب باش که چگونه می باشی

_{بحارالانوار ج۷۸ ص ۳۵۸}

>

 

ote>

خوردن حشراتی مانند ملخ، جیرجیرک و سوسک طبق نظر مراجع عظام تقلید چه حکمی دارد؟

 

پنج فايده اقرار به گناه در شرح حدیثی از امام صادق(عليه السلام)

صاحب کتاب عدة الداعی در شح حدیثی از امام صادق (عليه السلام) پنج فايده اقرار به گناه را برشمردند.

قال الصَّادِقِ(عليه السلام)‏ :

إِنَّمَا هِيَ الْمِدْحَةُ ثُمَّ الثَّنَاءُ ثُمَّ الْإِقْرَارُ بِالذَّنْبِ ثُمَّ الْمَسْأَلَةُ إِنَّهُ وَ اللَّهِ مَا خَرَجَ عَبْدٌ مِنَ الذَّنْبِ إِلَّا بِالْإِقْرَارِ.

صاحب عده الداعی در شرح این روایت گهربار می گوید؛

فكان في الإقرار بالذنب خمس فوائد:

* الأول الانقطاع إلى الله تعالى.

*الثاني انكسار القلب     

*الثالث ربما يحصل عنده الرقة و هي دليل الإخلاص و عنده تكون الإجابة.

 *الرابع ربما كان سبب البكاء و هو سيد الآداب.

* الخامس موافقة أمر الصادق(علیه السلام)

امام صادق عليه السلام فرمود:

آداب دعا عبارتند از مدح خدا، ثناى الهى، اقرار به گناهان سپس درخواست از خدا.

به خدا قسم هيچ كس از گناه جز با اقرار به آن بيرون نرفته است و در اقرار به گناه پنج فايده وجود دارد:

اوّل- منقطع شدن به سوى خداوند متعال.

دوّم- شكسته شدن قلب  

سوّم- گاهی دعا هنگام رقّت قلب صورت می گیرد كه دليل بر اخلاص است و در نتيجه موجب اجابت دعا مى‏گردد.

چهارم- موجب گريه نيز می گردد و گريه كردن، خود سيد الآداب است.

پنجم- موافقت نمودن با فرمان حضرت صادق- عليه السّلام-

عدة الداعی ص180

ادامه »

 

 

مرز بین بردگی و آزادگی! 

اميرالمؤمنين عليه السّلام درحدیثی معیار برده بودن وآزاد بودن انسان را بیان کردند.

 قال امیرالمومنین علیه السلام:

الْعَبْدُ حُرٌّ مَا قَنِعَ، الْحُرُّ عَبْدٌ مَا طَمِعَ  

 امام علی علیه السلام فرمودند :

بنده اگر قناعت كند، «آزاد» است، و بنده آزاد اگر طمع داشته باشد «برده» است!

غررالحكم: ج1 ،ص113

منبع:خبرگزاری «حوزه»

فطریه بر چه افرادی واجب می‌شود؟

افراد مسافر، زنان باردار و شیرده، بیماران و همه افرادی که به هر دلیلی نتوانسته‌اند در ماه رمضان روزه‌های خود را بجا آورند، این گزارش را بخوانند.

احکام مختلف پرداخت فطریه و قضا و کفاره روزه برای بیماران، زنان حائض، زنان باردار و شیرده، مسافران و غیره به تفصیل در این گزارش آمده است.

 

احکام کفاره روزه از توضیح المسائل امام خمینی(ره):

 

- كسی كه كفاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يك بنده آزاد كند يا به دستوری كه در مساله بعد گفته می شود، دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام، يك مد كه تقريبا ده سير است، طعام يعنی گندم يا جو و مانند اينها بدهد، و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد، هر چند مد كه می تواند به فقرا طعام بدهد و اگر نتواند طعام بدهد بايد استغفار كند، اگر چه مثلا يك مرتبه بگويد: «استغفرالله»، و احتياط واجب در فرض اخير آن است كه هر وقت بتواند، كفاره را بدهد.

 

- كسی كه می خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، بايد سی و يك روز آن را پی در پی بگيرد، و اگر بقيه آن پی در پی نباشد، اشكال ندارد.

 

- كسی كه می خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد، نبايد موقعی شروع كند كه در بين سی و يك روز، روزی باشد كه مانند عيد قربان روزه آن حرام است.

 

- كسی كه بايد پی در پی روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يك روز روزه نگيرد، يا وقتی شروع كند كه در بين آن به روزی برسد كه روزه آن واجب است،مثلا به روزی برسد كه نذر كرده آن روز را روزه بگيرد، بايد روزه ها را از سر بگيرد.

 

- اگر در بين روزهايی كه بايد پی در پی روزه بگيرد، عذری مثل حيض يا نفاس يا سفری كه در رفتن آن مجبور است، برای او پيش آيد، بعد از برطرف شدن عذر واجب نيست روزه ها را از سر بگيرد، بلكه بقيه را بعد از برطرف شدن عذر بجا می آورد.

 

- اگر به چيز حرامی روزه خود را باطل كند، چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنا، يا به جهتی حرام شده باشد مثل نزديكی كردن با عيال خود در حال حيض، بنا بر احتياط كفاره جمع بر او واجب می شود، يعنی بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند، يا به هر كدام آنها يك مد كه تقريبا ده سير است گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد، هر كدام آنها را كه ممكن است بايد انجام دهد.

 

- اگر روزه دار دروغی را به خدا و پيغمبر صلی الله عليه و آله و سلم نسبت دهد، كفاره جمع كه تفصيل آن در مساله پيش گفته شد بنابر احتياط بر او واجب می شود.

 

- اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند، يك كفاره براو واجب است، ولی اگر جماع او حرام باشد يك كفاره جمع واجب می شود.

 

- اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع كار ديگری كه روزه را باطل می كند انجام دهد، برای همه آنها يك كفاره كافی است.

 

- اگر روزه دار جماع حرام كند و بعد با حلال خود جماع نمايد، يك كفاره جمع كافی است. 

 

- اگر روزه دار كاری كه حلال است و روزه را باطل می كند، انجام دهد،مثلا آب بياشامد، و بعد كار ديگری كه حرام است و روزه را باطل می كند انجام دهد، مثلا غذای حرامی بخورد، يك كفاره كافی است.

 

- اگر روزه دار آروغ بزند و چيزی در دهانش بيايد، چنانچه عمدا آن را فرو ببرد، روزه اش باطل است و بايد قضای آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب می شود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن خون يا غذايی كه از صورت غذا بودن خارج شده به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد، بايد قضای آن روزه را بگيرد، و بنابر احتياط كفاره جمع هم بر او واجب می شود.

ادامه »