السلام علیک یا اباصالح المهدی

***

كاش می شد به من زار بهايي بدهي

قلب تاريك مرا نور ولايي بدهي

كاش ميشد كه قدم رنجه كني يك لحظه

پا بر اين ديده گذاري و صفايي بدهي

كاش ميشد به دلم درد وصالت مي بود

تا تو آيي و براين درد دوايي بدهي

كور آن است كه روي تو نبيند مهدي

كاش ميشد كه براين ديده ضيايي بدهي

حسرتي بر دل من مانده واي كاش مرا

شب جمعه سفر كرببلايي بدهي

حسن جواهری

شکر خدا که زندگی ام نذر روضه هاست

شکر خدا که روزی ام از سفره شماست

شکر خدا که پای شما سینه می زنم

شکر خدا که درد مرا نامتان دواست

عمری نفس زدم به هوای نگاهتان

عمری سرم به سایه این بیرق عزاست

قلبم به بزم هر شبتان خو گرفته است

چشمم به خاک خانه تان خوب آشناست

بر روی سنگ قبر من این گونه حک کنید

اینخانه زاد روضه و مجنون کربلاست

روزی اشک چشم مرا مرحمت کنید

روزی دیده ای که نذر کرده شماست

دل را به بال شال عزا بسته ام مگر

یک شب ببینمش که روی گنبد طلاست

حسن لطفی

یا اباعبدالله الحسین علیه السلام

جام مرا ز عشق خودت پر ز باده کن
سر می دهم برای تو آقا اشاره کن

کم کم ز هجر کرب وبلا پیر می شوم
لطفی برای خادم این خانواده کن

عازم شدم به سوی خدا از ره شما
فکری برای عاشقتان بین جاده کن

عمری برای زینبتان گریه کردم
از من برای نوکریت استفاده کن

تو کشتی نجاتی و من غرق در گنه
مولا مرا به کرب وبلایت پیاده کن

         علی حسنی

عليرضا قزوه شاعر انقلابي كشورمان به مناسبت فرا رسيدن ماه شعبان در وبلاگ شخصي خود شعري را به همين مناسبت منتشر كرد.

به تعقیب رجب بودم که شعبان المعظم شد

دوباره سایه ی ماه کریمی از سرم کم شد

به تعقیب رجب بودم که شعبان المعظم شد

سلام ای ماه شعبان، ماه منجی، ماه پشت ابر

که از مهرت ظهور حضرت قائم مسلّم شد

رجب ماه علی(ع)، ماه محمّد(ص)، ماه زهرا(س) بود

که با هجران هادی(ع)، ماه شادی محو در غم شد

خوشا عطر امام باقر(ع) و جود “اباجعفر"(ع)

که در ماه رجب، شیرازه ی اسلام محکم شد

رجب یعنی وفا، یعنی وفات زینب کبری(س)

که هر جا نام زینب بر زبان آمد محرّم شد

جهان بی ماه شعبان رنگ آسایش نخواهد دید

ببین بر درد دنیا، خنده ی آن ماه، مرهم شد

دوباره خنده کردم، گریه کردم، تشنه جان دادم

دوباره کربلا در پیش چشمانم مجسّم شد

حسین(ع) و اکبر و سجاد(ع)، دلتنگ ابالفضل اند

شگفتا شادی شعبان، محرّم در محرّم شد

سر ماهِ بنی هاشم به روی نیزه ی خورشید

سر خورشید، روزی پیش ماه هاشمی خم شد

به شعبان می رسی دلتنگ ، شادان، نیمه جان ، زخمی

دوباره باید آدم شد، دوباره باید آدم شد

دوباره نیمه ی شعبان و دلتنگان بی تابش

دوباره باید از چشم انتظاران همین دم شد

اول شعبان 1433 برابر با اول تیرماه 1391

پیراهنِ سفیدِ ستاره سیاه بود

تابوتِ شب، روان و بر آن نقش ماه بود

خورشید: کوهی از یخ و هرچه درخت: سنگ!

بی ریشه بود هرچه که نامش گیاه بود

دنیا مکرَّر از عبثِ هرچه هست و نیست

در خود زمین تکیده، زمانه تباه بود

بی شک «هُبَل» خدایْ ترینِ خدایگان

«عزّی» برای جهلِ عرب تکیه گاه بود

کعبه پر از شکوه و شعف، شور و زندگی

اما برای روحِ بشر قتلگاه بود

شهری پُر از کنیزک و برده که هرچه مست

خَمرش به جام و عیش مدامش به راه بود

با هر پسر: ولیمه و شادی، ولی چه چیز

در انتظار دخترِ یک «روسیاه» بود

در چشم های وحشی بابا دو دست گور

تنها پناه دخترک بی پناه بود

ادامه »

علی اکبر لطیفیان … اشعار شهادت موسی بن جعفر علیه السلام - مرثیه

آهسته گذاريد روي تخته تنش را

تا ميخ اذّيّت نكند پيرهنش را

اصلاً بگذاريد رويِ خاك بماند

زشت است بيارند غلامان بدنش را

اين ساق ِبهم ريخته كِتمان شدني نيست

ديدند روي تخته ي در ، تا شدنش را

اين مرد الهي مگر اولاد ندارد

بردند چرا مثل غريبان بدنش را

اين مرد نگهبان كه حيا هيچ ندارد

بد نيست بگيرد جلوي آن دهنش را

اين هفت كفن روضه ي گودال حسين است

اي كاش نيارند برايش كفنش را

نه پيرهني داشت حسين نه كفني داشت

مديون حصيرند مرتب شدنش را

ادامه »

منصور نظری ابیاتی با عنوان «تکاوران فاطمی» را برای اولین شهدای مدافع حرم از تکاوران ارتش جمهوری اسلامی ایران، شهیدان: محسن قطاسلو ، مجتبی ذوالفقار نسب، مجتبی یداللهی و مرتضی زرهرند سروده است.

4 تن از مستشاران نیروهای ارتش جمهوری اسلامی ایران که برای همراهی با نیروهای سوری در دفاع از حرم اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) راهی سوریه شده بودند، طی چند روز گذشته توسط تروریست‌های تکفیری به شهادت رسیدند. منصور نظری ابیاتی با عنوان «تکاوران فاطمی» را برای اولین شهیدای مدافع حرم از تکاوران ارتش جمهوری اسلامی ایران، شهیدان:  محسن قطاسلو ، مجتبی ذوالفقار نسب، مجتبی یداللهی و مرتضی زرهرند سروده است.

متن این شعر در ادامه می‌آید:

ببر بیان کرده چو رستم به تن … ارتشی‌ام، حافظ خاک وطن
تخمۀِ زالم، پسر گیو و طوس … خاک ره فاطمه را داده بوس
تیغ دو دم همچو علی در کَفم … مست و پریشان ز شعف چون دفم
دل به علمداریِ عباس خوش …  گِرد حرم آمده‌ام هاله وُش
تشنه‌لب بادۀِ حُسن القضا  … شهره به عشقِ علیِ مرتضی
وارث میراث تهمتن منم  … پنجۀِ در پنجۀِ دیو افکنم

ادامه »

ادامه »

بفرماييد فروردين شود اسفندهاي ما

نه بر لب بلکه در دل گل کند لبخندهاي ما

بفرماييد هرچيزي همان باشد که مي‌خواهد
همان، يعني نه مانند من و مانندهاي ما
بفرماييد تا اين بي‌چراتر کار عالم؛ عشق
رها باشد از اين چون و چرا و چندهاي ما
سر مويي اگر با عاشقان داري سر ياري
بيفشان زلف و مشکن حلقه‌ي پيوندهاي ما
به بالايت قسم! سرو و صنوبر با تو مي‌بالند
بيا تا راست باشد عاقبت سوگندهاي ما
شب و روز از تو مي‌گوييم و مي‌گويند، کاري کن
که «مي‌بينم» بگيرد جاي «مي‌گويند»‌هاي ما
نمي‌دانم کجايي يا که‌اي، آن‌قدر مي‌دانم
که مي‌آيي که بگشايي گره از بندهاي ما
بفرماييد فردا زودتر فردا شود، امروز
همين حالا بيايد وعده‌ي آينده‌هاي ما

قيصر امين‌پور رضوان الله تعالی علیه

به شوق صبح و سحر، شام تار هم خوب است

برای گریه شدن آبشار هم خوب است

تمام هفته خطا و غروب جمعه دعا

کمی خجالت از این انتظار هم خوب است

اگر چه لایق وصل تو نیستیم آقا

ولی کشیدن ناز نگار هم خوب است

ادامه »