«جَاءَ رَجُلٌ إِلَی الصَّادِقِ علیه السلام:

روزی کسی خدمت امام صادق علیه السّلام آمد

فَقَالَ قَدْ سَئِمْتُ الدُّنْیَا؛ و گفت: از این دنیا خسته شدم»

«فَأَتَمَنَّی عَلَی اللَّهِ الْمَوْتَ؛ جنابعالی برای من از خدا درخواستِ مرگ بکنید»!

«فَقَالَ علیه‎السّلام تَمَنَّ الْحَیَاةَ لِتُطِیعَ لَا لِتَعْصِیَ؛

حضرت فرمودند: برو و از خدا عمر بخواه که اطاعت خدا کنی، نه اینکه او را معصیت کنی»

«فَلَأَنْ تَعِیشَ فَتُطِیعَ خَیْرٌ لَکَ مِنْ أَنْ تَمُوتَ؛ تو اگر بمانی و اطاعتِ خدا کنی برای تو بهتر است، تا اینکه بمیری»

«فَلَا تَعْصِیَ وَ لَا تُطِیع؛چون وقتی مُردی، نه اطاعتی وجود دارد و نه عصیانی»،

هیچ‎کدام نیست! این خوب است یا اینکه بمانی و اطاعت خدا کنی؟

شکّی نیست ماندن و اطاعت خدا کردن بهتر است!

منبع:مجلسی، بحارالأنوار، ج 6، ص 128.