وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيعْبُدُونِ^{(الذاريات/56)}

و جن و انس را نيافريدم جز براي آنکه مرا بپرستند.

عبادت انسان، هدف آفرینش انسان است نه هدف آفریننده! او بی نیاز مطلق است و به عبادت ما هم نیازی ندارد، اگر همۀ خلایق عالم ایمان بیاورند و او را دائم، عبادت کنند چیزی بر او نخواهند افزود و اگر همه مردم زمین، کافر شوند او بی نیاز است.

«… إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِي حَمِيدٌ^{»(الإبراهيم/8)}

«…اگر شما و هر که در روي زمين است همگي کافر شويد بي ‏گمان خدا بي‏ نياز ستوده[صفات] است.چنانکه اگر همه مردم رو به خورشید خانه بسازند یا پشت به خورشید، در خورشید اثری ندارد.

به خاطر سختی نماز نافله را نمی‌خوانیم، ‌

نماز صبح را به جهت دشواری اول وقت نمی‌خوانیم

و‌ نماز را به جماعت نمی‌خوانیم،

چراکه آن‏را کار سختی تلقی می‏ کنیم؛

پس هدف زندگی چیست؟

یادمان باشد حسین علیه السلام آخرین نمازش را اول وقت خواند

وحضرت رسول اکرم ^{صلی الله و علیه و آله} در لحظۀ جان دادن نیز دربارۀ نماز مسلمانان دغدغه داشتند که مبادا نماز را سبک بشمارند.

ابن‏ عباس، می ‏گوید: در جنگ صفین دیدیم علی ابن ابی‏طالب علیه السلام شمشیر می‌زند و به آسمان نگاه می‌کند.

پرسیدم: یا اباالحسن! چرا به آسمان نگاه می‌کنید؟

فرمودند: «مراقبِ وقتِ نماز ظهر هستم».‌

گفتم: الآن جنگ است و نمازِ اول وقت برای شرایط عادی است.

فرمود: «ابن‏ عباس! جنگ ما هم برای نماز است».